Πρώτη φορά που έβαλα τρέσες μαλλιών (και δεν τις έχω βγάλει εδώ και 13 χρόνια)

Ας πούμε πως τα πλούσια, δυνατά, μακριά μαλλιά με όγκο δεν κάνουν τον απαραίτητο συνειρμό με το τριχωτό της κεφαλής μου. Λίγο η σταθερά χαμηλή φεριτίνη, λίγο η ξανθιστική που περνάω από τα 16, η τρίχα και να θέλει, δεν μπορεί, έχει βάλει όρια. Θα ξεπεράσει τους ώμους, αλλά λίγα εκατοστά πιο κάτω θα πει «ώπα». Και κάπου εκεί θα αρχίσει να σπάει, να μην αντέχει άλλο.

Ας πούμε επίσης πως το ό,τι δεν έχεις, αυτό θες είναι ένας κανόνας που επαληθεύεται στη ζωή, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για τρίχες. Έχεις κοντά; θες μακριά. Έχεις σγουρά; θες ίσια. Λαχταράς την κόμη της Ραπουνζέλ (εγώ) και δεν την έχεις (πάλι εγώ); Ας είναι καλά οι τρέσες. Μια από τις μικρές χαρές της ζωής.

Keywords
Τυχαία Θέματα