Τρία τραγούδια και μια κηδεία

Στην αρχή ήταν ο αχινός. Ένα παιδικό τραγούδι του Φοίβου Δεληβοριά. Το άκουσα πρώτη φορά να το τραγουδάει η Αγγελική και οι συμμαθητές της στη σχολική γιορτή πριν από μερικές μέρες. Αν δεν ξέρετε την ιστορία, εδώ σε άχαρη περίληψη. Ένας αχινός (η ανδρική φιγούρα του τραγουδιού) βλέπει στο περιγιάλι ένα κόκκινο κοράλι (μια όμορφη γυναίκα). Εντυπωσιάζεται από την ομορφιά του και αποφασίζει να το φτάσει με κάθε κόστος. Το κοράλι κολακεύεται, σκύβει το κεφάλι, «του χαμογελά λιγάκι και του κλείνει το ματάκι». Σε αυτό το σημείο η Αγγελική, αλλά και κάποιοι συμμαθητές της, κλείνουν όχι πάντα πετυχημένα,

σίγουρα εξαιρετικά χαριτωμένα το ένα τους μάτι. Ο αχινός «αψηφάει τα μποφόρ, σπάει όλα τα ρεκόρ» (τα παιδιά τώρα κάνουν πως τρέχουν επιτόπου) και καταφέρνει να φτάσει. «Κι όταν πια κοντά σιμώνει, τα αγκάθια του τεντώνει» (τα παιδικά χεράκια ανοίγουν προς τα έξω), «το κοράλλι νιώθει ρίγη και την αγκαλιά του ανοίγει».

Keywords
Τυχαία Θέματα