Game Over

13:30 14/12/2015 - Πηγή: Huffington Post Greece

Το κέντρο των Αθηνών προ ολίγων ημερών βεβηλώθηκε για ακόμη μία φορά. Την τελευταία δεκαετία οι «αναρχικές οργανώσεις» έχουν επιβάλλει την καθιέρωση ορισμένων «επετείων», κατά τις οποίες καταλύουν κάθε έννοια νομιμότητας, κάθε συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα, μα πάνω από όλα εξολοθρεύουν την κοινωνική ειρήνη και στιγματίζουν τη Δημοκρατία.

Αφορμή για τις εμπρηστικές αυτές συμπεριφορές, οι οποίες δεν αποτελούν τίποτε άλλο παρά εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου, στέκονται γεγονότα και πράξεις προερχόμενες από τις

Αρχές με αποδέκτες μέλη της κοινωνίας. Πράγματι, τα κρατικά όργανα έχουν κάνει ανεπανόρθωτα λάθη, και σίγουρα θα κάνουν και άλλα, διότι στελεχώνονται από ανθρώπους με αδυναμίες, πάθη, προσωπική βούληση και κρίση, ανθρώπους σαν κι εμάς. Είναι αυτονόητο ότι όταν πρόκειται για στελέχωση Αρχών όπως ο στρατός και η αστυνομία επιβάλλεται η επιλογή του ανθρωπίνου δυναμικού να γίνεται κατόπιν ακροθιγούς ελέγχου διαφόρων παραγόντων, μεταξύ των οποίων η ψυχοσύνθεση του υποψηφίου, σωματικές ικανότητες κλπ.

Μία δυστυχής εξαίρεση της ομαλής λειτουργίας και διαφανούς άσκησης των καθηκόντων της Αστυνομίας ήταν ο θάνατος του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Από εκείνη τη νύχτα και κάθε χρόνο οι πολίτες των Αθηνών έμαθαν να ζουν με τον φόβο, με τον τρόμο ότι η περιουσία τους κινδυνεύει, ότι η σωματική τους ακεραιότητα απειλείται, ότι το αυτονόητο δικαίωμά τους να υπάρχουν αμφισβητείται. Όλοι εμείς αποδεχθήκαμε ότι ορισμένες μέρες του χρόνου δεν έχουμε το αναφαίρετο δικαίωμα στη ζωή. Είναι συγκλονιστικό να μετατρέπεται η γειτονιά σου σε εμπόλεμη ζώνη κάθε χρόνο και να νιώθεις ανήμπορος να υπερασπιστείς το αυτονόητο, την ύπαρξή σου στο κοινωνικό σύνολο.

Περιθωριακές ομάδες επιχειρούν να αντλήσουν νομιμοποίηση από το θάνατο του Αλέξη Γρηγορόπουλου και να πυρπολήσουν ξανά και ξανά τα θεμέλια της κοινωνίας. Επιχειρούν να μετατρέψουν τον άδικο χαμό ενός ανθρώπου σε σύμβολο μιας δράσης που αποκαλούν επανάσταση και να αυτοκυρηχθούν σε ήρωες. Ως στόχο τους θέτουν τη Δημοκρατία μας, το «το κεφάλαιο», τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και άλλους εχθρούς. Η πραγματικότητα, όμως, όχι απλά τους διαψεύδει, τους ξεγυμνώνει.

Ανήκω στη γενιά του αδικοχαμένου Γρηγορόπουλου, και αν ένα σύνθημα έχουμε να φωνάξουμε είναι τέλος στην ανομία, από όπου κι αν προέρχεται, όπου κι αν κατευθύνεται.

Τα συντρίμμια που αφήνουν πίσω τους έχουν, πάντοτε, έναν κοινό παρανομαστή: την κοινωνία. Μαγαζιά, αυτοκίνητα, περίπτερα, κτίρια πολιτιστικής κληρονομιάς και δημόσια περιουσία μετρούν ανεπανόρθωτες απώλειες. Τι μάχονται, λοιπόν, αυτές οι ομάδες; Ποιον δηλώνουν ως εχθρό τους και, τελικά, ποιον αποδομούν και οδηγούν στην καταστροφή; Την κοινωνία, τη Δημοκρατία, εμάς.

Είναι κρίσιμο, ζωτικό θα το χαρακτήριζα, να γίνει κατανοητό ότι δεν πρόκειται για κάποιου είδους αναρχικές ομάδες, αντιεξουσιαστές ή ο,τιδήποτε άλλο αυτοαποκαλούνται. Είναι εγκληματική οργάνωση. Δρουν με σχέδιο, όπως αποδεικνύεται από την τοποθέτηση των όπλων τους, την επιχειρησιακή τους ενδοεπικοινωνία, την δομή και την οργάνωση της δράσης τους. Στρατολογούν ανηλίκους με ιδεολογική κατήχηση, απόδειξη οι έξι ανήλικοι συλληφθέντες (από τους 13 στο σύνολο). Έχουν άμεση συνεργασία (συναπόφαση και συνεκτέλεση) με μέλη τρομοκρατικών οργανώσεων.

Η παντελής ανοχή του κράτους τους όπλισε με δύναμη, αποφασιστικότητα, αυτοπεποίθηση. Τους επέτρεψε να οργανώνονται, να δυναμώνουν, και στο τέλος να καίνε και να καταστρέφουν αδιακρίτως. Η ελληνική πολιτεία, οχυρωμένη στις τύψεις της για τον άδικο χαμό του Αλέξη Γρηγορόπουλου, επέτρεψε για χρόνια σε εγκληματίες να μετατρέπουν την πρωτεύουσα μιας δυτικής χώρας σε εμπόλεμη ζώνη. Τους έδωσε το ελεύθερο να στήνουν ένα φεστιβάλ ανομίας και τρομοκρατίας.

Προσωπικά, θεωρώ πως δύο είναι τα καίρια σημεία που έδωσαν αυτό το άλλοθι. Πρώτον, η ελληνική κοινωνία τους αντιμετώπισε (αν και της πήρε χρόνο ακόμα κι αυτό να κάνει) σαν περιθωριακά άτομα ανήκοντα σε αναρχικές ομάδες ή σαν κακομαθημένα πλουσιόπαιδα. Δεύτερον, και κυριότερο, η ελληνική Πολιτεία. Όλες οι κυβερνήσεις, λίγο-πολύ, τους αντιμετώπισαν με μια λογική παιχνιδιού. Πετάνε μολότωφ, πετάμε δακρυγόνα. Καίνε, τρέχουμε να σβήσουμε. Σπάνε, μαζεύουμε. Καμία κυβέρνηση δεν εφήρμοσε αποτελεσματική πολιτική ούτε πρόληψης, αλλά ούτε και καταστολής. Είναι γνωστό ότι ημέρες σαν τις 17η Νοεμβρίου και 6η Δεκεμβρίου θα προκληθούν επεισόδια από κακοποιά στοιχεία, και καμία κυβέρνηση δεν κατόρθωσε να προστατεύσει τους πολίτες από αυτή την εγκληματική προσχεδιασμένη δράση.

Λύση στο χρόνιο αυτό πρόβλημα και καρκίνωμα της ελληνικής κοινωνίας θα έρθει, μόνο όταν τους αντιμετωπίσουμε σαν αυτό που πραγματικά είναι. Εγκληματίες. Δεν έχουν κανένα ιδεολογικό υπόβαθρο, δεν τιμούν καμία μνήμη, δεν διεκδικούν κανένα δικαίωμα. Καίνε, καταστρέφουν, βιαιοπραγούν. Τους αρμόζει η πιο δυνατή και αποτελεσματική καταστολή. Τους αρμόζει μόνο το τέλος. Όχι πια παιχνίδια με ανθρώπινες ζωές, περιουσίες, όνειρα και κόπους μια ζωής στο δήθεν βωμό της εκδίκησης. Μόνο σοβαρή αντιμετώπιση της ανομίας.

Ανήκω στη γενιά του αδικοχαμένου Γρηγορόπουλου, και αν ένα σύνθημα έχουμε να φωνάξουμε είναι τέλος στην ανομία, από όπου κι αν προέρχεται, όπου κι αν κατευθύνεται. Οι κυβερνήσεις πρέπει να σταματήσουν τα παιχνίδια, και να διαφυλάξουν τα αληθινά πανανθρώπινα δικαιώματα των πολιτών.

-- This feed and its contents are the property of The Huffington Post, and use is subject to our terms. It may be used for personal consumption, but may not be distributed on a website.