La Rinconada: Η ανθρώπινη κόλαση των Άνδεων - Η ζωή στην ψηλότερη πόλη του κόσμου

08:11 2/6/2024 - Πηγή: Huffington Post Greece

Σε όλο τον κόσμο, περισσότεροι από 80 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σε πόλεις σε υψόμετρο 2.500 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, κυρίως στη Νότια Αμερική, την Κεντρική Ασία και την Ανατολική Αφρική. 

Μερικοί από τους υψηλότερους οικισμούς είναι το Wenquan στην επαρχία Qinghai της Κίνας, σε υψόμετρο 4.870 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, και το Korzok στην Ινδία, περίπου 4.572 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. 

Ωστόσο, ένα μέρος είναι πάνω από όλα. Στις Περουβιανές Άνδεις βρίσκεται μια πόλη που έχει το παρατσούκλι «Παράδεισος του Διαβόλου».

Ο λόγος για

την La Rinconada. Στην πόλη η οποία είναι χτισμένη στα 5.300 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας ζουν 50.000 κάτοικοι καθιστώντας την τον υψηλότερο μόνιμο οικισμό στη Γη. 

Η ζωή στη La Rinconada είναι εξαιρετικά δύσκολη. Δεν υπάρχει τρεχούμενο νερό, αποχετευτικό σύστημα ή αποκομιδή σκουπιδιών. Τα τρόφιμα εισάγονται από περιοχές με χαμηλότερο υψόμετρο και η ηλεκτρική ενέργεια εγκαταστάθηκε στην πόλη μόνο τη δεκαετία του 2000. 

Η πόλη είναι γνωστή για την εξόρυξη χρυσού, αφού ξεκίνησε ως προσωρινός οικισμός εξόρυξης πριν από περισσότερα από 60 χρόνια.

Πολλοί εργάτες εργάζονται στο ορυχείο χρυσού που ανήκει στην Corporación Ananea, 30 ημέρες το μήνα χωρίς πληρωμή σύμφωνα με το σύστημα κατσορρέο. Την 31η μέρα τους επιτρέπεται να πάρουν μαζί τους όσο μετάλλευμα μπορούν να μεταφέρουν στους ώμους τους. Εάν το μετάλλευμα περιέχει χρυσό ή όχι, είναι θέμα τύχης.

Ασθένεια του βουνού

Αν δεν έχετε γεννηθεί σε πόλη που είναι χτισμένη σε μεγάλο υψόμετρο και αποφασίζεται να κατοικείσαι σε υψόμετρα όπως αυτό της La Rinconada, μια από τις πρώτες αλλαγές που θα παρατηρούσατε είναι ότι η αναπνοή σας και ο καρδιακός σας  ρυθμός αυξάνεται.

Αυτό οφείλεται στο ότι υπάρχει λιγότερο οξυγόνο στον αέρα, επομένως οι πνεύμονες και η καρδιά πρέπει να εργαστούν σκληρότερα για να θρέψουν τους ιστούς.

Στην αρχή, το ποσοστό της αιμοσφαιρίνης - της πρωτεΐνης στα ερυθρά αιμοσφαίρια που μεταφέρει οξυγόνο - στο αίμα θα πέσει επίσης κατακόρυφα, λέει ο Cynthia Beall, επίτιμος καθηγητής ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο Case Western Reserve στο Οχάιο.

Μερικοί άνθρωποι μπορεί να αναπτύξουν μια κατάσταση που ονομάζεται οξεία ασθένεια του βουνού (AMS) καθώς το σώμα προσπαθεί να προσαρμοστεί σε χαμηλότερα επίπεδα οξυγόνου. Αυτό μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα όπως πονοκεφάλους, κόπωση, ναυτία και απώλεια όρεξης.

Συνήθως μετά από περίπου μία ή δύο εβδομάδες σε μεγάλο υψόμετρο, ο καρδιακός ρυθμός και η αναπνοή ενός ατόμου θα ηρεμήσουν καθώς το σώμα αρχίζει να παράγει περισσότερα ερυθρά αιμοσφαίρια και αιμοσφαιρίνη για να αντισταθμίσει τα χαμηλά επίπεδα οξυγόνου στον αέρα, είπε ο Beall.

Προσαρμογή στο υψόμετρο

Ωστόσο, οι κάτοικοι ορεινών περιοχών, όπως αυτοί που ζουν στη La Rinconada, έχουν φαινομενικά προσαρμοστεί σε περιβάλλοντα χαμηλής περιεκτικότητας σε οξυγόνο με πολλούς τρόπους. 

Οι κάτοικοι των Άνδεων, για παράδειγμα, έχουν γενικά υψηλή συγκέντρωση αιμοσφαιρίνης στο αίμα τους κάτι που κάνει το αίμα τους πιο παχύρρευστο. Αν και αυτό επιτρέπει στους Άνδεους να μεταφέρουν περισσότερο οξυγόνο στο αίμα τους, σημαίνει επίσης ότι είναι ευάλωτοι στην ανάπτυξη μιας πάθησης που ονομάζεται χρόνια ασθένεια του βουνού (CMS). Αυτό συμβαίνει όταν το σώμα παράγει υπερβολική ποσότητα ερυθρών αιμοσφαιρίων. 

Το CMS μπορεί να συμβεί σε άτομα που ζουν σε υψόμετρα μεγαλύτερα από 3.050 μέτρα για πολλούς μήνες ή χρόνια και προκαλεί συμπτώματα όπως κόπωση, δύσπνοια και πόνους.

Περίπου ένας στους τέσσερις ανθρώπους στη La Rinconada εκτιμάται ότι πάσχει από CMS. 

Η καλύτερη θεραπεία για το CMS είναι να πάνε να ζήσουν σε χαμηλότερο υψόμετρο, είπε στο Live Science ο Tatum Simonson , αναπληρωτής καθηγητής ιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, στο Σαν Ντιέγκο.

Ωστόσο, αυτή δεν είναι πάντα μια βιώσιμη λύση εάν κάποιος έχει όλα τα προς το ζην σε μια συγκεκριμένη περιοχή, είπε.

Η τακτική αιμορραγία και η λήψη ενός φαρμάκου που ονομάζεται ακεταζολαμίδη, το οποίο μειώνει την παραγωγή ερυθρών αιμοσφαιρίων, μπορεί να προσφέρει κάποια ανακούφιση σε ασθενείς με CMS, αν και η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητα αυτών των θεραπειών μακροπρόθεσμα είναι ακόμα άγνωστη. 

Οι κάτοικοι που ζουν στα ορεινά του Θιβέτ, από την άλλη πλευρά, παρά το γεγονός ότι ζουν επίσης σε μεγάλα υψόμετρα, δεν έχουν υψηλές συγκεντρώσεις αιμοσφαιρίνης και επομένως διατρέχουν χαμηλό κίνδυνο να αναπτύξουν CMS.

Συγκεκριμένα, οι Θιβετιανοί φέρουν μια μετάλλαξη σε ένα γονίδιο που ονομάζεται EPAS1 που μειώνει την ποσότητα της αιμοσφαιρίνης στο αίμα. 

Μεταλλάξεις στο EPAS1 έχουν επίσης βρεθεί πρόσφατα σε μια ομάδα ορεινών κατοίκων των Άνδεων, την οποία οι επιστήμονες προσπαθούν τώρα να διερευνήσουν περαιτέρω.