Αλήθεια ή ψέμα;

15:12 2/11/2016 - Πηγή: Huffington Post Greece

Το πρώτο δοντάκι επιτέλους έπεσε. Ο ενθουσιασμός μεγάλος. Σε μεταβατικό στάδιο πλέον, κάπου γύρω στα έξι και κάτι χρονάκια. Η ανυπομονησία για την επίσκεψη της νεράιδας, ακόμα μεγαλύτερη. Ναι, το δοντάκι, πρέπει να πάρει τη θέση του κάτω από το μαξιλάρι, σύμφωνα με την παράδοση. Ένα δικαιολογημένο ψέμα, των μεγάλων, απέναντι, στα παιδάκια που βιώνουν αυτή την πρωτόγνωρη εμπειρία. Ένα αθώο νεραϊδένιο ψέμα που οδηγεί στην καλύτερη αντιμετώπιση της μεταβατικής ζωής, των μικρών παιδιών. Ένα ψέμα, που διώχνει την στιγμιαία αίσθηση απώλειας του δοντιού.

Είναι χαρά όλων μας, να βλέπουμε μικρά

αθώα βλέμματα, χαμόγελα και γέλιο. Γιατί, αλλιώς είναι ο παιδικός ενθουσιασμός και αλλιώς ο ενήλικος. Η διαφορά βρίσκεται στην αθωότητά των μικρών παιδιών, καθώς επίσης και στη γνήσια εικόνα τους. Τα παιδάκια, κινούνται ανάμεσα στη φαντασία και στην καλοσύνη. Δεν γνωρίζουν τι εστί ψεύδος. Με το μοναδικό τους τρόπο, θέλουν να μαθαίνουν πάνω στον ενθουσιασμό τους πράγματα. Ρωτάνε, γιατί, πώς, και πότε. Άλλοτε από αφέλεια, και άλλοτε από ανάγκη για μάθηση. Ουδέποτε από πονηράδα. Λατρεύουν και επαναλαμβάνουν κάθε τι που τους αρέσει και αγαπάνε. Τρέχουν, κρύβονται, παίζουν, γελάνε. Με την καρδιά τους...

Κάποιοι λένε, ότι πέραν της ηλικίας, και της ενήλικης ζωής, νιώθουν σαν μικρά παιδιά. Κάποιοι άλλοι, νιώθουν ήδη γερασμένοι, χωρίς να είναι μεγάλοι, και εμμέσως παραιτούνται από την ίδια τη ζωή, μεμψιμοιρώντας, από τις σκοτούρες και τις υποχρεώσεις τους.

Η οπτική με την οποία αντιμετωπίζει ο καθένας την καθημερινότητα του, διαφέρει. Όπως και το σκεπτικό. Σίγουρα η υπερβολική ανάλυση δεν κάνει καλό. Σημασία έχει η απλότητα. Για παράδειγμα, όταν ρωτάει κάτι ένα μικρό παιδί, του απαντάς όσο πιο απλά γίνεται. Ξεκάθαρα χωρίς υπεκφυγές... χωρίς φόβο... χωρίς δειλία. Με μια απλή εξήγηση. Γιατί τα μικρά παιδιά και όσοι νιώθουν παιδιά ζούνε σε ένα αγγελικά καλοσυνάτο, πλασμένο κόσμο, και ξέρουν να κατανοούν, χωρίς να παρεξηγούν. Ναι, ίσως στεναχωρηθεί το παιδί, εάν το αγαπημένο του παιχνίδι, χαλάσει, αλλά οφείλεις ως γονιός να του πεις την αλήθεια... ότι χάλασε και δεν διορθώνεται. Μην το ξεγελάσεις με δήθεν μπαταρίες και μελλοντικές επισκευές.

Στους δε, μεγαλύτερους, μεταξύ τους, επικρατεί κάποιες φορές, η κακή συνεννόηση. Στη χειρότερη περίπτωση χρησιμοποείται ένα έμμεσο ψεύδος από τη μία πλευρά, το οποίο, οδηγεί σε λάθος επικοινωνιακά μονοπάτια. Και ένας ειλικρινής άνθρωπος, δεν θα χειριστεί ποτέ μα ποτέ, διαμέσου του ψεύδους, την οικογένεια του, τους φίλους του, τους συνεργάτες του, και τους συνανθρώπους του γενικότερα. Θα πει τα πράγματα με το όνομά τους, χωρίς υπεκφυγές και παιδιαρίσματα. Για τα παιδιά ίσως να δικαιολογείται ένα αθώο τους ψεματάκι. Για τους «ωριμότερους» δε και ηλικιακά μεγαλύτερους, δεν δικαιολογείται. Εκτός και αν είναι διαφημιστές, πολιτικοί ή ναρκισσιστές.

Τα μικρά παιδιά από την άλλη δεν γνωρίζουν τι εστί κακία, δεν ξέρουν να μισούν, στεναχωριούνται όταν βιώνουν άσχημες ή άβολες καταστάσεις όπως ένα παιχνίδι που χάλασε, ένα διαζύγιο γονιών, μια απώλεια ενός από τους γονείς, ή το θυμό των μεγάλων που ξεσπάνε πάνω τους. Μπορεί, να πληγώνονται, αλλά, κατανοούν, και ξεχνάνε. Είναι περίεργο πράγμα, το πόσο εύκολα ξεχνούν σε σύγκριση με τους μεγάλους. Και ακόμα πιο περίεργο αλλά ταυτόχρονα, μεγαλειώδες, η συνεχόμενη αγάπη για τον κόσμο τους, τη φύση, το παιχνίδι, με μια ανιδιοτέλεια που δεν συναντάς στους μεγαλύτερους. Δεν γνωρίζουν τι είναι το πάρε δώσε. Μέχρι να ενηλικιωθούν... Υπάρχουν σαφώς και οι εξαιρέσεις,

Επίσης, τα παιδάκια, δεν ξέρουν να κουτσομπολεύουν, κάνουν αυτό που αισθάνονται, λένε αυτό που σκέφτονται, πράττουν με αγνά συναισθήματα. Ουδέποτε με κακία. Ακόμα και όταν θυμώνουν, θα στο πουν ευθέως και όχι πισώπλατα. Είναι λυπηρό να βλέπεις ενήλικες να χλευάζουν, να ειρωνεύονται και να καταφεύγουν στο κουτσομπολιό, χάριν εντυπώσεων. Ο καθωσπρεπισμός, και η συντηρητική εικόνα που κάποιοι προσπαθούν να βγάλουν προς τα έξω, διαμέσου κουτσομπολιού είναι μια υποτιμητική αναπόφευκτη ανάγκη τους, κάτι το οποίο παρατηρείται συχνά.

Συνεπώς, καλό θα ήταν, οι άνθρωποι, να μην αφομοιώνουν το ψεύδος, είτε έμμεσο, είτε άμεσο και να μάθουν στη ζωή τους, πρώτα από όλα, να είναι ειλικρινείς, να εκτιμούν και κυρίως να μην φοβούνται. Γιατί η φοβία οδηγεί στο ψέμα και το ψέμα στην ασέβεια...του ίδιου του εαυτού τους. Ψέμα λοιπόν ή αλήθεια;

-- This feed and its contents are the property of The Huffington Post, and use is subject to our terms. It may be used for personal consumption, but may not be distributed on a website.