«Από 105 κιλά έφτασα να τρέχω μαραθώνιους»: Η αληθινή ιστορία του 58χρονου Γιώργου που άλλαξε τη ζωή του τρέχοντας

17:32 11/1/2015 - Πηγή: Huffington Post Greece

Ονομάζομαι Γιώργος Μυλωνάς και γεννήθηκα στην Άνοιξη, Αττικής το 1957. Είμαι παντρεμένος με την Σιμέλα, εδώ και 32 χρόνια, και έχω δύο παιδιά, τον Γιάννη και τον Άνθιμο.

Όταν αποφάσισα να γυμνάζομαι, πριν από περίπου 15 χρόνια, η ζωή μου κάθε άλλο παρά αθλητική ήταν. Έκανα και κάνω μια πολύωρη και καθιστική εργασία, βλέπετε είμαι οδηγός και το επάγγελμά μου σε συνδυασμό με την έλλειψη προγράμματος και μέτρου στις διατροφικές μου συνήθειες είχε άμεσο και σοβαρό αντίκτυπο στην υγεία μου.
Μετά από μια εγχείρηση μηνίσκου στο αριστερό γόνατο και έντονους πόνους στη μέση λόγω του υπερβολικού

βάρους το οποίο είχα αποκτήσει, είχα φτάσει να ζυγίζω 105 κιλά με ύψος 1,74, αποφάσισα ότι κάτι έπρεπε να κάνω για αυτό.
Λόγω της περιοχής που έμενα αλλά κι επειδή μου φάνηκε πιο εύκολο, επέλεξα το περπάτημα ως τον τρόπο για να αντιμετωπίσω τα προβλήματα υγείας που είχα.

Με πολλή δυσκολία στην αρχή, σιγά σιγά κατάφερα να βάλω το περπάτημα στη ζωή μου «δημιουργώντας» χρόνο για την καινούργια μου ασχολία κάτι που λίγο καιρό πριν θα φάνταζε αδιανόητο. Με τον καιρό έβρισκα όλο και μεγαλύτερο ενδιαφέρον σε αυτή την ασχολία και προσπαθούσα να αυξήσω τον βαθμό δυσκολίας. Δειλά, άρχιζα να κοιτάζω και το χρονόμετρο. Χανόμουν μέσα σε διαδρομές στα Βασιλικά Κτήματα Τατοΐου αναζητώντας διαφυγή από τα αυτοκίνητα, τη φασαρία και την τρέλα της πόλης στην οποία ζούσα καθημερινά. Μετά από πολύ κόπο, υπομονή και πολλά χιλιόμετρα είχα αρχίσει να χάνω κιλά, να μην πονάω πλέον και ανέλπιστα να το διασκεδάζω.

Ζούσα μια άλλη ζωή!
Με πιο ευχάριστη διάθεση, καλύτερη αντιμετώπιση της καθημερινότητας και των προβλημάτων της έφτασα να έχω μια ποιότητα ζωής πολύ καλή, καλύτερη ίσως από ποτέ.

Ο Γιώργος Μυλωνάς επί τω έργω.

Αισθανόμενος, λοιπόν, τόσο καλά και με την προτροπή και παρότρυνση της οικογένειας μου, χωρίς τους οποίους δεν θα τα κατάφερνα, αποφάσισα να αρχίσω να συμμετέχω σε αγώνες. Ξεκίνησα με αγώνες των 10 χιλιομέτρων και στη συνέχεια σε ημιμαραθωνίους, έχοντας πάντοτε στο πίσω μέρος του μυαλού μου τον Κλασσικό Μαραθώνιο της Αθήνας.

Το μεγαλείο αυτού του αγώνα δρόμου, δεν μπορώ καν να το περιγράψω. Είναι κάτι που αν δεν το ζήσεις δεν μπορείς να το καταλάβεις. Από την αρχή μέχρι το τέλος του ζεις την εμπειρία τόσο έντονα που τα συναισθήματα που σου προκαλούνται είναι πρωτόγνωρα. Ανακαλύπτεις τα όριά σου, σωματικά αλλά και ψυχικά.

Αυτά που έχω πάρει εγώ από την ενασχόληση μου με αυτή τη μορφή αθλητισμού είναι η υπομονή και η εγκράτεια, δύο στοιχεία τα οποία με οδήγησαν στο να έχω, πλέον, λάβει μέρος σε τέσσερις διαδοχικούς Μαραθωνίους στην Αθήνα. Και όσο έχω δυνάμεις θα βρίσκομαι εκεί, να βιώνω τη μοναδική χαρά του τερματισμού.

Προσωπική προτροπή, «κάντε όλοι μια προσπάθεια να βιώσετε αυτή την εμπειρία. Όλα είναι δυνατά»!