Μπράβο Κολονέλο

08:54 3/4/2023 - Πηγή: Huffington Post Greece

Στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, που είχε εξελιχθεί σε πόλεμο χαρακωμάτων, για την κατάληψη τους γίνονταν έφοδοι μονάδων πεζικού με επικεφαλής αξιωματικούς. Στο μέτωπο μεταξύ  Ιταλίας και της τότε Αυστροουγγαρίας, που  ήταν αντίπαλοι, ένα ιταλικό σύνταγμα διατάχθηκε  να επιτεθεί κατά των αυστριακών θέσεων. Ο Ιταλός συνταγματάρχης που ηγείτο της επιθέσεως βγήκε πρώτος από τα χαρακώματα κρατώντας το πιστόλι του και έτρεχε στη νεκρή ζώνη εναντίον του εχθρού φωνάζοντας «Avanti» για να τον ακολουθήσουν οι στρατιώτες του, αλλά

αυτοί έμειναν στα χαρακώματα φωνάζοντας  «Bravo Colonnello» (Μπράβο Κολονέλο).

Το θέαμα ήταν τραγικά ηρωικό και ταυτόχρονα γελοίο: ένας μεσήλικας αξιωματικός να επιτίθεται μόνος του εναντίον του εχθρού φωνάζοντας χωρίς να τον ακολουθούν οι στρατιώτες του που τον ζητωκραύγαζαν!

Η φράση «Μπράβο Κολονέλο» παρέμεινε έκτοτε παροιμιώδης διεθνώς , σαν μια απέλπιδα προσπάθεια κάποιου χωρίς πιθανότητα επιτυχίας, κάτι σαν τον Δον Κιχώτη, που κάποιοι τον ζητωκραυγάζουν χωρίς να μετέχουν στη προσπάθεια και μάλιστα ειρωνικά,  αποτέλεσε τίτλο μιας πολύ πετυχημένης επιθεώρησης με την Άννα Καλουτά και σαν έκφραση διασώζεται διαχρονικά.

Σήμερα στη χώρα μας, που με το δυστύχημα των Τεμπών βγήκαμε ξαφνικά από την εποχή της αθωότητας και του virtual reality, που αμέριμνα  ζούσαμε ,γιατί  μολονότι υπήρχαν σημεία των καιρών, ότι το κράτος σαν ζωντανός οργανισμός νοσεί στις βασικές του λειτουργίες της δημόσιας διοίκησης, της δημόσιας ασφάλειας και δικαιοσύνης, είχαμε εφησυχάσει και όσοι προσπάθησαν να βγουν μπροστάρηδες για να βγάλουν τη χώρα από το τέλμα και την μιζέρια δεν τους ακολουθήσαμε φωνάζοντας από την άνεση του καναπέ «Bravo Colonello». Μερικούς μάλιστα τους γελοιοποιήσαμε με λόγια ή με πράξεις και υπάρχουν άφθονα παραδείγματα γνωστά σε όλους.

Στις δημοκρατίες η μόνη διέξοδος στο αδιέξοδο είναι οι εκλογές, μέσα από τις οποίες θα αναδειχθεί ένας χαρισματικός ηγέτης, που θα τραβήξει μπροστά αφήνοντας πίσω την παλαιοκομματική νοοτροπία και τις μεθοδεύσεις  για το βόλεμα και τον πλουτισμό των ημετέρων. Ένας ηγέτης που θα χαράξει καινούργια πολιτική με φρέσκες ιδέες, θα κάνει τις απαραίτητες δομές σε όλους τους τομείς του Δημοσίου ακόμα και στα τραίνα. Θα εξασφαλίσει την δημόσια ασφάλεια  με την εξάλειψη  της  οργανωμένης εγκληματικότητας, που προκαλεί φόβο στους πολίτες, θα αποκαταστήσει την αξιόπιστη και ταχεία λειτουργία της δικαιοσύνης με τις καθημερινές πράξεις βίας, θα περιορίσει τους συνδικαλιστές στα αμιγώς συνδικαλιστικά τους καθήκοντα, ώστε να μην προκηρύσσονται απεργίες για λόγους πολιτικούς. Θα συμμαζέψει τα οικονομικά του κράτους ώστε να μην αυξάνεται συνεχώς το Δημόσιο Χρέος , θα εμπεδώσει την εμπιστοσύνη των επενδυτών, που θα πιστέψουν σε ένα κράτος φερέγγυο και αποτελεσματικό και έτσι θα βοηθήσει στην ανάπτυξη της ιδιωτικής οικονομίας, ώστε να απέλθει  επιτέλους η πολυπόθητη οικονομική ανάπτυξη με ευεργετικά αποτελέσματα για όλες τις κοινωνικές τάξεις  και όχι μόνο μονομερώς για τους  πλουσίους.

Όλα αυτά φαίνονται αφελή,  ρομαντικά και ανέφικτα, που  θυμίζουν λίγο το ποίημα «Αν» του Κίπλινγκ και κουβέντες καφενείου, όμως μπορούν να γίνουν αν βρεθεί ο ηγέτης, που μπορεί να εμπνεύσει ελπίδα και εμπιστοσύνη.  

Όλοι αυτοί που προσδοκούν την έλευση του «Μεσσία», ακόμη και αν βρεθεί κάποιος που θα έχει τις  προϋποθέσεις  και τις ικανότητες για να εξελιχθεί σε χαρισματικό ηγέτη, δέσμιοι των μικροσυμφερόντων τους, των ιδεοληψιών τους, των κοινωνικών κόμπλεξ και των καταβολών τους, ακόμη και της ζήλιας τους, θα παρακολουθούν από ασφαλή απόσταση τον μοναχικό δρόμο του ηγέτη που θα αγωνίζεται για την εξουσία. Δεν θα συμμετέχουν στον αγώνα του και θα διασκεδάζουν με τη λάσπη που θα του ρίχνουν οι συνήθεις αργυρώνητοι κεκράχτες και την Κυριακή των εκλογών θα απέχουν με την αιτιολογία, ότι έχουν σιχαθεί τους πολιτικούς. Αίσθημα που έχει ενισχυθεί μετά το δυστύχημα των Τεμπών, αφού σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις το ποσοστό των αναποφάσιστων ανήλθε στο17%.

Είναι γεγονός ότι οι εποχές για μοναχικούς πολεμιστές σε δημοκρατικούς  πολιτικούς αγώνες με όπλο τον διάλογο και το επιχείρημα έχουν παρέλθει και τα μόνα που έχουν πιθανότητα επιτυχίας είναι τα οργανωμένα πολιτικά κινήματα με άφθονη χρηματοδότηση και καλό marketing με επικεφαλής ένα χαρισματικό ηγέτη, που αποτελεί προστιθεμένη αξία.

Τα κινήματα αυτά πρέπει  με απόλυτη ειλικρίνεια και διαφάνεια να εκφέρουν ικανό πολιτικό λόγο, που να πείθει και να γεννά εμπιστοσύνη για το πρόγραμμα τους  χωρίς όμως να ενδίδουν στο λαϊκισμό, γιατί δημιουργεί  παρέκκλιση από τις δημοκρατικές αξίες.

***

Λέανδρος Τ.Ρακιντζής

Αρεοπαγίτης ε.τ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑΓιατί κανείς δεν συζητάει γι’ αυτά;Αλλάξτε τον εκλογικό νόμο: εδώ και τώρα