Χιρόο Ονόντα: Ο πιο πιστός στρατιώτης της Αυτοκρατορίας του Ανατέλλοντος Ήλιου, που πολεμούσε για τριάντα χρόνια

08:47 26/9/2016 - Πηγή: Huffington Post Greece

Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος έλαβε τέλος στις 15 Αυγούστου 1945, όταν η Ιαπωνία ανακοίνωσε την παράδοσή της, μετά τις ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Για την αυτοκρατορική Ιαπωνία, τη χώρα του Ανατέλλοντος Ήλιου, του μπουσίντο και της μακράς παράδοσης των σαμουράι, ήταν κάτι αδιανόητο, καθώς η πεποίθηση της ανωτερότητας απέναντι σε οποιονδήποτε εχθρό και της τελικής νίκης ήταν βαθιά ριζωμένη στην κουλτούρα των λαού

και των ενόπλων δυνάμεων.
Και ως εκ τούτου, η αποδοχή της ήττας και της παράδοσης δεν ήταν εύκολα πράγματα: Μεγάλος ήταν ο αριθμός αυτών που διέπραξαν «σεπούκου» (η πράξη της τελετουργικής αυτοκτονίας), ενώ η Ιαπωνία από το τέλος του πολέμου και μετά ακολούθησε μια άλλη πορεία, αναζητώντας νέα ταυτότητα σε έναν νέο, διαφορετικό κόσμο.

Αλλά δεν αποδέχτηκαν όλοι την ήττα, ούτε επέλεξαν την αυτοκτονία: Ο ανθυπολοχαγός Χιρόο Ονόντα ήταν 22 ετών όταν απεστάλη, τον Δεκέμβριο του 1944, στη νήσο Λουμπάνγκ στις Φιλιππίνες. Ως αξιωματικός πληροφοριών, μέρος της αποστολής του ήταν οι δολιοφθορές και ο ανορθόδοξος πόλεμος εναντίον των εχθρικών δυνάμεων, που αποβιβάστηκαν στο νησί τον Φεβρουάριο του 1945. Σύντομα ο Ονόντα και άλλοι τρεις ήταν οι μόνοι Ιάπωνες στρατιώτες που δεν είχαν παραδοθεί ή σκοτωθεί. Αποτραβήχτηκαν στους λόφους, συνεχίζοντας τη μάχη, ως αντάρτες πλέον, και επιβιώνοντας τρεφόμενοι με μπανάνες, γάλα καρύδας και κρέας από βοοειδή που έκλεβαν. Κατά καιρούς συγκρούονταν με την τοπική αστυνομία.
Κατά τα τέλη του 1945, όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του Mashable, άρχισαν να βρίσκουν φυλλάδια που είχαν αφεθεί από αεροσκάφος, στα οποία αναφερόταν πως ο πόλεμος είχε τελειώσει και ζητούνταν από όλες τις εναπομείνασες εστίες αντίστασης να παραδοθούν. Οι Ιάπωνες στρατιώτες θεώρησαν ότι αποτελούσε τέχνασμα ψυχολογικού πολέμου, και συνέχισαν, με τα χρόνια να περνούν.

Ένας από αυτούς παραδόθηκε το 1950, και ένας άλλος σκοτώθηκε το 1954. Ο τελευταίος σύντροφος του Ονόντα, στρατιώτης Κινσίτσι Κοζούκα, σκοτώθηκε από την αστυνομία το 1972, σε επιδρομή με σκοπό την καταστροφή αποθεμάτων ρυζιού σε αγρόκτημα.

Ο Ονόντα είχε μείνει μόνος του, και πλέον είχε γίνει θρύλος, πέρα από το Λουμπάνγκ. Εν τέλει, τον βρήκε ένας νεαρός τυχοδιώκτης, ο Νόριο Σουζούκι, στις 20 Φεβρουαρίου 1974, που είχε ξεκινήσει για να βρει «τον ανθυπολοχαγό Ονόντα, ένα πάντα και τον Φοβερό Χιονάνθρωπο των Ιμαλαΐων, με αυτή τη σειρά προτεραιότητας».

Οι δύο άνδρες, που συναντήθηκαν στη ζούγκλα, έγιναν φίλοι, και ο Σουζούκι του είπε πως η Ιαπωνία ανησυχούσε για αυτόν, αλλά ο Ονόντα απάντησε ότι δεν θα παραδινόταν εκτός αν λάμβανε εντολή από ανώτερο αξιωματικό. Οπότε ο Σουζούκι γύρισε στην Ιαπωνία και έψαξε και βρήκε τον ανώτερο του Ονόντα, ταγματάρχη Γιοσίμι Τανιγκούτσι, ο οποίος ήταν μεγάλος σε ηλικία και εργαζόταν πλέον σε βιβλιοπωλείο. Ο Τανιγκούτσι πέταξε στο Λουμπάνγκ και στις 9 Μαρτίου 1974 επίσημα έδωσε την εντολή, σχεδόν 29 χρόνια μετά το τέλος του πολέμου.

Ο Ονόντα παρέδωσε το ξίφος του στον πρόεδρο των Φιλιππίνων και έλαβε αμνηστία για τις πράξεις του κατά τις προηγούμενες δεκαετίες (αυτός και οι σύντροφοί του σκότωσαν περίπου 30 άτομα κατά την εκστρατεία ανταρτοπολέμου τους).

Επέστρεψε στην Ιαπωνία όπου αντιμετωπίστηκε ως ήρωας, αλλά μετακόμισε στη Βραζιλία, όπου έγινε κτηνοτρόφος. Μία δεκαετία μετά γύρισε στην Ιαπωνία και ίδρυσε μια σειρά από σχολές επιβίωσης στην άγρια φύση. Πέθανε το 2014, σε ηλικία 91 ετών.

Όσον αφορά στον Σουζούκι, λίγο μετά τα κατάφερε να βρει ένα πάντα, αλλά το 1986 πέθανε σε χιονοστιβάδα στα Ιμαλάια, ψάχνοντας τον Χιονάνθρωπο.

-- This feed and its contents are the property of The Huffington Post, and use is subject to our terms. It may be used for personal consumption, but may not be distributed on a website.