Εφαρμοσμένη Ισορροπία

17:50 31/1/2015 - Πηγή: Huffington Post Greece

Η ισορροπία είναι μια έννοια που εξελίσσεται στο χρόνο: πριν μπούμε στην ενήλικη ζωή τη θεωρούμε από αδιάφορη έως αφόρητα πληκτική για τα μέτρα της νεανικής μας ορμής, καθώς πιστεύουμε πως είναι συνυφασμένη με τις έννοιες του συμβιβασμού και των «εκπτώσεων», που φυσικά (και ευτυχώς) οι νέοι δεν θέλουν να κάνουν.

Στη συνέχεια αρχίζουμε και ανακαλύπτουμε κάποιο ενδιαφέρον στο νόημα αυτής της λέξης, που δείχνει να εμφανίζεται διαρκώς μπροστά μας με διάφορους, συχνά αναπάντεχους έως και επώδυνους τρόπους. Είναι η εποχή που κατανοούμε ότι, εκεί όπου λείπει η ισορροπία, ανοίγουν μαύρες τρύπες

που απειλούν να καταβροχθίσουν άλλοτε τις επαγγελματικές προσδοκίες κι άλλοτε τα δεδομένα της προσωπικής ζωής μας.

Δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι πάρα πολλές γυναίκες, κυρίως, ξέρουν πολύ καλά τι σημαίνει αυτό, ειδικά όταν έχουν την επιθυμία να συνδυάσουν με επιτυχία όλους τους ρόλους, της γυναίκας, της συντρόφου, της κόρης, της μητέρας, της επαγγελματία... Εγώ, για παράδειγμα, ήθελα να κάνω μια ενδιαφέρουσα δουλειά -την οποία είχα την τύχη να βρω πολύ νωρίς- και να εξελίσσομαι διαρκώς σ' αυτήν, ήθελα να έχω χρόνο για την οικογένεια και τους φίλους μου, ήθελα να ταξιδεύω παντού, να μπορώ να κάνω καλοκαιρινές διακοπές στο Αιγαίο και μικρές αποδράσεις τα Σαββατοκύριακα. Έτσι, αθροίζοντας όλα τα θέλω μου, γρήγορα βρέθηκα με το 'σύνδρομο της τραμπάλας': βάζοντας προτεραιότητα σε κάποιο από αυτά, κάποιο άλλο έμενε πίσω, δημιουργώντας μου την αγωνία ότι θα το έχανα στο δρόμο.

Στην πορεία ωστόσο όλοι μαθαίνουμε ότι, απάντηση σε αυτή την αγωνία μπορεί να δώσει μόνο η ισορροπία, εκείνη η λέξη-φάντασμα που προσπαθούμε να κατανοήσουμε από την πρώτη μας νεότητα και δεν τα καταφέρνουμε. Προσπαθώντας όλο και περισσότερο να αντιληφθούμε τη «μεγάλη εικόνα», συνειδητοποιούμε ότι αυτό που ψάχνουμε δεν είναι παρά ένας από τους πλέον θεμελιώδεις νόμους της φύσης και της ύπαρξης - ένας νόμος που έχει άμεση σχέση με την επιβίωση του πλανήτη μας. Προσωπικά άρχισα λίγο-λίγο να τον κατανοώ όταν, εξαιτίας και της δουλειάς μου, βρέθηκα απέναντι σε μια άλλη σπουδαία έννοια, αυτήν της αειφορίας, που είναι η ύψιστη ίσως έκφραση του νοήματος της ισορροπίας.

Είναι μια πολύ ωραία λέξη η αειφορία... Μια λέξη που αναφέρεται για πρώτη φορά σε κείμενα του μεγάλου Σοφοκλή. Αειφόρος - ο αεί φέρων, αυτός δηλαδή που παράγει ένα αγαθό με τρόπους που όχι μόνο δεν μειώνουν, αλλά αντίθετα βελτιώνουν την παραγωγική δυναμική του. Ή, με άλλα λόγια, η χρήση των πηγών ενέργειας ή και των πρώτων υλών με τέτοιο τρόπο ώστε να εξασφαλίζεται η μελλοντική ποιότητα και ισορροπία τους. Και, συνεπώς, η άνθιση, η πρόοδος, η ανάπτυξη, η προστασία του περιβάλλοντος. Τι μας λέει δηλαδή η φύση; Ότι είναι επιτακτική η ανάγκη να μάθουμε να ζούμε με ισορροπία, να μην σπαταλάμε πόρους που δεν μπορούμε να αντικαταστήσουμε, να προνοούμε για το καλώς έχειν του περιβάλλοντός μας, να μην προσδοκούμε ιδιαίτερη ευημερία μέσα σε συστήματα που πάσχουν...

Μέσα από αυτές τις σκέψεις, συνειδητοποίησα και κάτι άλλο: πως ό, τι ισχύει για τα μεγάλα ισχύει και για τα μικρά και πως, με τον ίδιο τρόπο που οφείλουμε να αναζητάμε την ισορροπία στα ζωτικά ζητήματα του πλανήτη, θα μπορούσαμε να την εφαρμόζουμε και στην καθημερινότητά μας. Με άλλα λόγια να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν πρέπει να σπαταλάμε συναισθήματα και στιγμές που δεν μπορούμε να αντικαταστήσουμε, να προνοούμε για το καλώς έχειν του εαυτού μας και των γύρω μας, να μην προσδοκούμε ευτυχία όταν οι διπλανοί μας δυστυχούν...

Η ισορροπία θέλει μεγάλη προσπάθεια και διαρκή πρακτική άσκηση και, φυσικά, δεν κατακτάται. Ανανεώνεται, επαναπροσδιορίζεται και γι' αυτό είναι διαχρονικά προσωρινή. Προϋποθέτει προτεραιότητες, αλλά χωρίς το 'σύνδρομο της τραμπάλας'. Δεν ζητά να είσαι τέλειος ούτε πανταχού παρών κάθε στιγμή. Δεν θέλει να είσαι θεός ή μάγος, αλλά να κάνεις το καλύτερο που μπορείς και να αφοσιώνεσαι εκεί όπου βρίσκεσαι και σ' αυτό που κάνεις. Σε μαθαίνει να διακρίνεις τα πολύ σημαντικά από τα λιγότερο σπουδαία, να σέβεσαι το χρόνο σου, να δρας για το καλό, να προσθέτεις ποιότητα σε οτιδήποτε κάνεις, να μην κατασπαταλάς τις δυνάμεις σου, ούτε να οχυρώνεσαι πίσω από τις πεποιθήσεις και τα δόγματά σου. Και, φυσικά, ξέρει να σε ανταμείβει