Εκλογές ΗΠΑ: «Μεταξύ σφύρας και άκμονος...»

13:09 4/10/2016 - Πηγή: Huffington Post Greece

Ποιο είναι το δίλημμα των αμερικανικών προεδρικών εκλογών του Νοέμβρη; Ας δανειστούμε, για να βγούμε από τη δύσκολη θέση, την διατύπωση του περίφημου αμερικανού σκηνοθέτη Όλιβερ Στόουν. Στην τοποθέτησή του στην ελβετική τηλεόραση λίγο πριν το πρώτο debate των υποψηφίων προέδρων, σχολίασε ότι: οι Αμερικανοί πολίτες έχουν να επιλέξουν ανάμεσα στην πολεμοχαρή Χίλαρι Κλίντον και τον τρελό Ντόναλντ Τραμπ.

«Βρισκόμαστε μεταξύ σφύρας και άκμονος», είπε συγκεκριμένα στο τηλεοπτικό δίκτυο RTS.

Ο Όλιβερ Στόουν αν και θεωρεί ότι η Κλίντον θα επικρατήσει, τόνισε ότι «Οι πολίτες δεν τη συμπαθούν, καθώς νιώθουν ότι ψεύδεται και ότι τους περιπαίζει». Οι πολίτες και ο κόσμος πρέπει να αναμένουν σε κάθε περίπτωση ότι θα είναι «πολύ πιο επιθετική» σε σύγκριση με τον απερχόμενο πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα, είτε πρόκειται για τη Συριακή κρίση είτε πρόκειται για τις σχέσεις με τη Ρωσία.

Από την αδυναμία της Χίλαρι Κλίντον να καταγάγει (σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις) μια εύκολη νίκη επί του χωρίς πολιτική ταυτότητα μεγιστάνα Ντόναλντ Τράμπ καθώς και η αγχώδης επικράτηση που προηγήθηκε απέναντι στον αριστερό συνυποψήφιό της για το χρίσμα των δημοκρατικών Μπ. Σάντερς, γίνεται φανερό ότι, ένας τεράστιος αριθμός Αμερικανών ψηφοφόρων έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στο πολιτικό και οικονομικό σύστημα της χώρας. Μια τόσο μεγάλη απώλεια εμπιστοσύνης δεν είχε παρατηρηθεί ούτε τη δεκαετία του 1930 την εποχή του οικονομικού κραχ.

Μάλιστα ο βομβαρδισμός της αμερικανικής κοινής γνώμης με κινδυνολογικά και τρομοκρατικά σενάρια στην περίπτωση που κερδίσει ο Τραμπ, κάνει πολλούς να φοβούνται ότι αυτή η εκστρατεία μπορεί να φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα. Όταν μάλιστα στους υποστηρικτές της Χίλαρι συμπεριλαμβάνονται και δυνάμεις τους βαθέως συστήματος των Ρεμπουμπλικανών, όπως οι οικογένεια Μπους, τα ερωτήματα των Αμερικανών πολιτών πολλαπλασιάζονται και οι υποψίες τους για το τι τελικά εκπροσωπεί η σύζυγος του τέως προέδρου Μπιλ Κλίντον, μεγαλώνουν. Το κατεστημένο είναι μαζί της και αυτό μπορεί να ισχύει, αλλά δεν πρέπει να φαίνεται τόσο πολύ και τόσο προκλητικά. Και ας μην ξεχνάμε πως και γιατί οι «τιποτένιοι» Τζόνσον και Φάρατζ έκαναν την έκπληξη κερδίζοντας στο δημοψήφισμα για το Brexit, όλο το Βρετανικό σύστημα!

Το τι μπορεί να σημάνει για τα αμερικανικά συμφέροντα και τους συμμάχους των ΗΠΑ μια πιθανή επικράτηση του Τραμπ, κανείς δε μπορεί να προβλέψει. Όμως το μειονέκτημα αυτό του Τραμπ, στις συνθήκες πίεσης υπέρ της Χίλαρι, δεν αποκλείεται να εξελιχθεί σε πλεονέκτημα. Όταν για παράδειγμα οι μεγαλύτεροι χρηματοδότες του Ιδρύματος Κλίντον προέρχονται από τα απολυταρχικά καθεστώτα της Αραβικής χερσονήσου που χρηματοδοτούν τον ISIS και συνεισέφεραν πάνω από 100 εκατομμύρια δολάρια και όταν, το ποσό που συγκέντρωσε η υποψήφια των Δημοκρατικών είναι σχεδόν τριπλάσιο του υποψηφίου των Ρεμπουμπλικάνων, δε μπορείς εύκολα να πείσεις ότι δεν έχεις σοβαρές δεσμεύσεις απέναντι στο κατεστημένο και μάλιστα με διεθνείς προεκτάσεις και συνέπειες για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ.

Όμως τα διλήμματα, σαν αυτό το Όλιβερ Στόουν, υπάρχουν παντού. Ειδικά οι θέσεις της Χίλαρι απέναντι στη Ρωσία, έχοντας αποκαλέσει τον πρόεδρος της χώρας Βλαντιμίρ Πούτιν δικτάτορα, έχουν τρομάξει τους Eυρωπαίους που ανησυχούν ότι θα πιεστούν να απομονώσουν μέχρι ασφυξίας τη Μόσχα, ώστε να την αποκόψουν ολοκληρωτικά από τις ευρωπαϊκές της σχέσεις και βλέψεις. Και ο φόβος αυτός φτάνει μέχρι την πολεμική σύρραξη, καθώς στα πεδία της Συρίας και της Ουκρανίας δεν είναι καθόλου δύσκολο να βρεθούν επιχειρήματα και αφορμές μέχρι και για πολεμική αναμέτρηση με τη Μόσχα. Και κάτι τέτοιο θα σημάνει μεγάλη παγκόσμια αναστάτωση και απρόβλεπτες οικονομικές συνέπειες που θα πλήξουν περισσότερο τους συμμάχους των ΗΠΑ στην Ευρώπη. Την ΕΕ συγκεκριμένα η οποία θεσμικά δεν έχει ισχυροποιήσει κοινούς κανόνες οικονομίας ενώ παράλληλα υφίστανται όλο το κόστος και την αναστάτωση από τις των προσφυγικές ροές, λόγω των πολεμικών πειραμάτων των ΗΠΑ στις περιοχές της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής

Η στρατηγική των ΗΠΑ να μείνουν οι μοναδικοί κυρίαρχοι και επιδιαιτητές στην παγκόσμια σκακιέρα, δε μπορεί να ισχυροποιηθεί και να σταθεροποιηθεί πλέον μόνο με οικονομικά μέσα και διπλωματία. Η Κίνα μπορεί να μη διαθέτει πολιτικούς συμμάχους. αλλά ξέφυγε οριστικά και αμετάκλητα από τις καθυστερήσεις του δογματικού κομμουνιστικού μοντέλου και είναι πλέον μεγάλος παγκόσμιος παίκτης που έχει την οικονομική δύναμη να ασκεί και εξωτερική πολιτική, επενδύοντας στην Αφρική, τη Λατινική Αμερική αλλά και στην Ευρώπη. Η Ρωσία, από την άλλη πλευρά, είναι μια τεράστια αποθήκη ενεργειακών πόρων, ορυκτών και πολύτιμων μετάλλων. Είναι μια χώρα με μεγάλες τεχνολογικές δυνατότητες όπως αποδεικνύεται και από τις διαστημικές εξελίξεις και την υψηλή τεχνολογία στα αμυντικά συστήματα. Επί πλέον είναι και μεγάλη αγορά για τις ευρωπαϊκές εξαγωγές.

Πρέπει να επισημάνουμε ότι η οικονομική τους κυριαρχία των ΗΠΑ και των συμμάχων τους βρίσκεται σε πτωτική τροχιά. Σύμφωνα με το ΔΝΤ, το μερίδιο των χωρών υψηλού εισοδήματος (ουσιαστικά των ΗΠΑ και των κύριων συμμάχων της) θα πέσει από το 64% του παγκόσμιου παραγόμενου προϊόντος το 1990 στο 39% το 2020, ενώ το μερίδιο των ΗΠΑ θα υποχωρήσει από το 22% στο 15% στο ίδιο διάστημα. Που σημαίνει ότι, αν αυτό είναι απευκταίο κάτι πρέπει να γίνει με άλλα μέσα για να μην ανατραπεί η αρνητική για τα αμερικανικά συμφέροντα ροή των πραγμάτων. Με λίγα λόγια θα συμφωνήσω με τον Όλιβερ Στόουν. Φοβάμαι την πολεμοχαρή Χίλαρι αλλά και το βαθύ άγνωστο και απρόβλεπτο του Ντόναλντ Τραμπ.

-- This feed and its contents are the property of The Huffington Post, and use is subject to our terms. It may be used for personal consumption, but may not be distributed on a website.