Ελλάδα, Δεκέμβρης 2014

17:58 25/12/2014 - Πηγή: Huffington Post Greece

Κάθε μέρα που περνάει, όλο και περισσότεροι, συμφωνούμε στο τι χρειαζόμαστε. Κατά χρονολογική σειρά :

-Να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Για να αντιμετωπίσουμε τους δανειστές μας, όπως δεν το περιμένουν : σήμερα και ενωμένους. Για να δώσουμε στην επόμενη Βουλή τη δυνατότητα να αναθεωρήσει το Σύνταγμα. Για να αποδείξουμε στον εαυτό μας ότι μπορούμε να συμφωνούμε όποτε χρειάζεται και ότι οι διαφωνίες μας είναι πραγματικές.

-Να ολοκληρωθεί

η «έξοδος από το μνημόνιο». Για να αποφύγουμε μεγαλύτερες μειώσεις εισοδημάτων, αυξήσεις φορολογικών βαρών και διασπάθιση δημόσιας περιουσίας ( όπως αξιώνουν οι δανειστές για δικούς τους λόγους ) και να προχωρήσουμε στη γρήγορη μείωση της ανεργίας και σε αλλαγές που πραγματικά χρειαζόμαστε.

-Να γίνουν εκλογές μέχρι το καλοκαίρι του 2015. Για να επιλέξουμε «το δικό μας σχέδιο» ώστε να ζήσουμε καλύτερα και τη κυβέρνηση που πιστεύουμε ότι μπορεί να το φέρει σε πέρας. Και, για να επιβάλλουμε στα κόμματά μας να κάνουν, επί τέλους, τη δουλειά τους : μας πει καθαρά, το κάθε ένα από αυτά, τι θα έκανε για μας και πως, εάν του δίναμε τη ψήφο μας.

Και ενώ έτσι διαμορφώνεται το δημόσιο αίσθημα και η ικανοποίησή του είναι εφικτή, το κομματικό μας κατεστημένο συνεχίζει να ξοδεύει πολύτιμα αποθέματα χρόνου, δυνάμεων και ανοχών ( από τα τελευταία διαθέσιμα ) προωθώντας άλλα. Με βασικά αντιθετικά επιχειρήματα «Πρέπει να εξαντλήσουμε τη τετραετία» και «Δεν ψηφίζουμε Πρόεδρο για να προκαλέσουμε εκλογές» υποδαυλίζει, εδώ και καιρό, κλίμα γενικευμένης διαφωνίας. Το κόστος αυτής της τεχνητής πόλωσης είναι ήδη μεγάλο : χάθηκε η πρόσβαση στις αγορές που είχαμε κερδίσει με μεγάλες προσπάθειες, ενώ η ελάφρυνση του δημοσίου χρέους μας, την οποία κατοχυρώσαμε με μεγάλες θυσίες, μπαίνει ξανά, χωρίς λόγο, σε διαπραγμάτευση.

Όχι από τους πιστωτές, αλλά από εμάς τους ίδιους ! Με τη κυβέρνηση να μη την προτάσσει ως θέμα συζήτησης με την άλλη πλευρά και την αξιωματική αντιπολίτευση να την παραγνωρίζει, εγείροντας μια μονομερή αξίωση «κουρέματος», την οποία αδυνατεί να στηρίξει. Kαι, καλούμαστε τώρα να καταβάλλουμε ακόμα μεγαλύτερο τίμημα : να μην εκλέξουμε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, να μη «βγούμε από το μνημόνιο» και, τελικά, αντί να αποκαταστήσουμε κυριαρχικά μας δικαιώματα και πιο δημοκρατική τάξη πραγμάτων με εθνικές εκλογές πριν το καλοκαίρι, να μείνουμε στα ίδια με μια τυφλή σύγκρουση λίγες εβδομάδες νωρίτερα, με προδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα τη παράταση της σύγχυσης και το πιθανό αδιέξοδο.

Βεβαίως, κανένα απ' αυτά τα δεινά δεν θα μας είχε βρει, εάν, πριν την εκδήλωση της κρίσης και στη συνέχεια, το ΠΑΣΟΚ - ηγεσία και βάση - ήταν πιο ξεκάθαρο και πιο αυστηρό με τον εαυτό του. Ηγεσία και βάση. Με την εκτίμηση του τι έγινε χθες να έχει σημασία, αν θέλουμε να κάνουμε κάτι σήμερα. Να ξέρουμε τα αίτια της πτώσης ενός κόμματος, ώστε να μην γίνουν εμπόδια στην ανασύνταξη του χώρου.

Ανασύνταξη επιβεβλημένη για λόγους εθνικού και δημοσίου συμφέροντος από τη μια και εκδημοκρατισμού από την άλλη. Εκκίνηση μιας τέτοιας προσπάθειας , κατά τη γνώμη μου, θα μπορούσε να είναι η σύμπραξη δημοκρατικών κομμάτων, κινήσεων και προσώπων στις εκλογές, όποτε κι αν γίνουν αυτές. Σύμπραξη με σαφή κοινό τόπο και συγκεκριμένη πρόταση για «το δικό μας σχέδιο». Μια τέτοια, ελπιδοφόρα εξέλιξη θα έδινε ξανά επιλογές που ψάχνουμε και δε βρίσκουμε. Και γι αυτό ακριβώς το λόγο, όποιες κι αν είναι οι δυσκολίες, οι περιορισμοί και οι μικρές αντιθέσεις, η προσπάθεια αυτή αξίζει να γίνει. Όλα λοιπόν κρίνονται και όλοι κρινόμαστε στη πατρίδα μας, το Δεκέμβρη του 2014.