Ελλάδα: Δράμα στην παράταση

19:08 2/7/2015 - Πηγή: Huffington Post Greece

Τελικά συνέβη. Ελλάδα. Χρεοκοπία. Οι Έλληνες ζουν δύσκολες και ιστορικές στιγμές. Στιγμές που οι πρόγονοί τους είχαν προσευχηθεί να μη ζήσουν ποτέ.

Καθώς οι μάσκες πέφτουν και αυτό το ενδιαφέρον παιχνίδι φτάνει στο τέλος του, το πιο πιθανό είναι να τελειώσει πιο φιλοπολεμικά από ότι άρχισε, ανάλογα με το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος

που ανήγγειλε ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Επιπλέον, όπως έχει επιβεβαιωθεί, η Ελλάδα δεν κατάφερε να πληρώσει την δόση στο ΔΝΤ. Η χώρα έχει φτάσει σε ένα αδιέξοδο. Όπως φαίνεται τώρα, οι διαπραγματεύσεις έχουν λήξει τόσο πικρόχολα- και δραματικά- όσο ξεκίνησαν.

Eίμαι νέος και δεν έχω εμπειρία στο συγκεκριμένο πεδίο, αλλά διερωτώμαι σχετικά με τη λογική πίσω από ένα τέτοιο δημοψήφισμα. Το να πληροφορούμαι ότι ο πρωθυπουργός μετά από τόσες επιτηδευμένες προσπάθειες, ξαφνικά ρίχνει όλη την ευθύνη στους πολίτες, είναι σαν να βλέπω τον καπετάνιο του Τιτανικού να δίνει το πηδάλιο στους επιβάτες τη στιγμή που βλέπει το παγόβουνο.

Για εμένα, έκφραση της δημοκρατίας δεν είναι η μετατόπιση της ευθύνης σε ένα τρομαγμένο έθνος που δεν έχει ολοκληρωμένες και ξεκάθαρες πληροφορίες σχετικά με τις επιπτώσεις της απόφασης που πρόκειται να πάρει. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ένα τόσο διφορούμενο θέμα, πάνω στο οποίο ούτε τα στελέχη της Ευρώπης δεν μπορούν να πάρουν μία απόφαση, είναι δυνατόν να λυθεί με ένα «ΝΑΙ» ή ένα «ΟΧΙ» από την πλειοψηφία των πολιτών. Δεν πρέπει να μπερδεύουμε τη Δημοκρατία με την εξαπάτηση. Η ξεκάθαρη και ολοκληρωμένη πληροφόρηση είναι το κλειδί, και αυτό δεν είναι ούτε στο ελάχιστο αυτό που συμβαίνει σε αυτή την περίπτωση. Οι πολίτες πιέζονται να αποφασίσουν σχετικά με ένα τόσο πολύπλοκο θέμα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα.

Είναι αλήθεια, ήμασταν πιόνια σε μία παρτίδα σκάκι ανάμεσα στους ισχυρούς, αλλά η κυβέρνησή μας είχε το θράσος να παίξει μαζί μας και προφανώς έχασε. Το σκάκι έχει να κάνει με την τακτική και τον προσεκτικό σχεδιασμό, όχι με απατηλές και παράτυπες τακτικές που μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο μία ήδη άχαρη θέση.

Σίγουρα, όσον αφορά το ποιος φταίει, οι πολιτικοί είναι ειδικοί στο να ρίχνουν το φταίξιμο ο ένας στον άλλον. Κατά ένα μαγικό τρόπο, όλοι και κανένας δεν φέρουν καμία ευθύνη για κάτι. Πρέπει να παραδεχτούμε ότι οι παρατάξεις που κυριαρχούσαν στην πολιτική αρένα της Ελλάδας για πάνω από 40 χρόνια, είχαν μέρος ευθύνης για την οικονομική κρίση και ενίσχυσαν το δόγμα της αναστάτωσης, αλλά η τωρινή κυβέρνηση είναι καταστρεπτική σε μεγάλο βαθμό.

Όλος ο διχασμός υπέρ και κατά της Ευρώπης, που, λογικά, συνοδεύει, το ΝΑΙ ή το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος, δημιουργεί ένα ακόμα πιο σοβαρό πρόβλημα, μία εσωτερική διχογνωμία. Σίγουρα, σε ένα δημοκρατικό σύστημα που αιμορραγεί από τον αυξημένο κυνισμό και τα μικρά ποσοστά συμμετοχής, τα πολιτικά διλήμματα ενισχύουν τη συμμετοχή. Παρ' όλα αυτά, ο ιδεολογικός διχασμός, στον οποίο έχει επιβάλλει τους Έλληνες πολίτες η τωρινή κυβέρνηση, είναι πολύ επώδυνος αφού πιέζει τον κόσμο και δημιουργεί σύγχυση και τρέλα. Ο φανατισμός και οι υπαρξιακές αυτοαναφορές δημιουργούν εντάσεις στην εσωτερική δομή της κοινωνίας, παρεμποδίζουν την κοινωνική συνεργασία και ενισχύουν την πόλωση. Απλά δεν μπορώ να καταλάβω πως άνθρωποι που έχουν γνώση και είναι κοινωνικά προικισμένοι μπορούν να επιτρέψουν σε ένα δημοψήφισμα να σπάσει τους κοινωνικούς δεσμούς και να δημιουργεί απέχθεια και τόση διασωστική συμπεριφορά.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής την κατάστασης που ενισχύει τους φόβους μου είναι η ένταση που προέκυψε στη συνεδρίαση του Δικηγορικού Συλλόγου προκειμένου να αποφανθούν για τη στάση τους σχετικά με το δημοψήφισμα. Ρωτάω τον εαυτό μου, πως δεν θα έπρεπε να μας ανησυχεί αυτό το διχαστικό κλίμα, όταν τα στελέχη μίας νομικά διαμορφωμένης αρχής που υποτίθεται ότι προωθεί και διασφαλίζει τη δικαιοσύνη και τη δημοκρατία, βρίσκεται σε τέτοια αντιπαράθεση; Δεν θα συμβεί το ίδιο σε όλους τους πολίτες, τους συναδέλφους, τα αδέρφια, τους φίλους και τους συμμαθητές που αντιμετωπίζουν, ταυτόχρονα, το ίδιο δίλημμα; Αν ο καθένας μας χάσει τον αυτοσεβασμό και την αξιοπρέπειά του, τι θα ακολουθήσει; Πόσο επίπονες θα είναι οι επιπτώσεις;

Εφόσον η Ελλάδα δεν μπορεί να αποπληρώσει το χρέος της, και πέρα από όλα τα τεχνικά θέματα που προκύπτουν από τον τομέα της εσωτερικής οικονομίας, όπως το προσωρινό (;) capital controls, προκύπτει ένα ακόμα πιο σοβαρό θέμα. Οι πιστωτές και οι σύμμαχοι σε όλο τον κόσμο χάνουν την εμπιστοσύνη τους σε μία ξαφνική οπισθοχώρηση. Οτιδήποτε κι αν συμβεί αυτή τη στιγμή στην ελληνική οικονομία, οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις μας περιμένουν. Άπαξ και έχει χαθεί η εμπιστοσύνη, είναι πολύ δύσκολο να κατακτηθεί ξανά αναίμακτα και χωρίς προσπάθεια, και αυτό έχει αποδειχθεί ιστορικά. Άλλωστε, η εμπιστοσύνη είναι η βάση της οικονομίας και της πολιτικής.

Όλα όσα ακούγονται στις ειδήσεις αυτή τη στιγμή υπογραμμίζουν τη διαιώνιση ενός φαύλου κύκλου λιτότητας και πολιτικής και οικονομικής αβύσσου. Κανείς δε μπορεί να δει μία λύση στο τέλος αυτού του δρόμου που είναι γεμάτος λακκούβες, πολύ απλά επειδή το τέλος δεν έχει φτάσει ακόμα. Δεν έχουν μείνει ξεκάθαρες εναλλακτικές. Η Ευρώπη δεν θέλει να διώξει την Ελλάδα, να την αφήσει. Αυτό που πιθανώς χρειάζεται είναι θέληση και ειλικρινείς πράξεις. Ευαισθησία. Να καταπιούμε την περηφάνια μας. Μία δημιουργική ανάσα ενός έθνους που έχει συνειδητοποιήσει ότι χρειάζεται να ξαναχτίσει ό,τι έχει καταστραφεί και να ξαναγεννηθεί από τα συντρίμμια του. Ένα γερό και στρατηγικό πλάνο που να έχει ως σκοπό του τη διάσωση της χώρας, υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό μπορεί να είναι ένα πολύ μικρό αλλά βασικό βήμα για να βγούμε από τον κυκεώνα, ένα βήμα για να ξεπεράσουμε τα προβλήματα της χώρας.

Με ενδιαφέρει πολύ λιγότερο να επιμείνω στην γνώμη μου και να αναλύσω εκτενώς τις πτυχές της οικονομικής κρίσης. Με ενδιαφέρει περισσότερο η σκέψη ότι η Ελλάδα προσπαθεί να επιβιώσει σε ένα τέτοιο καθεστώς χάους, και οι προσευχές μου, όπως και η σκέψη μου είναι για την πατρίδα μου.

Γεννήθηκα Έλληνας και μεγάλωσα ως Ευρωπαίος. Αυτά τα δύο χαρακτηριστικά είναι τα πιο ουσιαστικά κομμάτια της ταυτότητάς μου και δεν θέλω να μου τα πάρει κανείς. Κανένα από τα δύο. Η Ελλάδα είναι, δίχως αμφιβολία, η πιο όμορφη χώρα του κόσμου. Μέσα στην Ευρώπη είναι ακόμα πιο όμορφη και μοναδική. Πιστεύω βαθύτατα στην Ελλάδα μέσα στην Ευρώπη της δημοκρατίας, του αλτρουισμού, των κοινών θεσμών και των σταθερών σχέσεων. Η Ελλάδα και ο δεσμός της με το ευρώ, γεννήθηκε ως αποτέλεσμα του σεβασμού και της πίστης και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να πεθάνει από υπεροψία.

-- This feed and its contents are the property of The Huffington Post, and use is subject to our terms. It may be used for personal consumption, but may not be distributed on a website.