Ελλάς ανοχύρωτη χώρα: πρόβλημα βαθύτατα πολιτικό

07:35 28/8/2023 - Πηγή: Huffington Post Greece

Ολοένα και περισσότερο, αποδεικνύεται πως η Ελλάς είναι μια ευάλωτη και ανοχύρωτη χώρα. Το να προμηθεύεται σύγχρονα πολεμικά αεροπλάνα δεν την εξασφαλίζει, όταν ακόμα και αυτά κινδυνεύουν να καούν, από πυρκαγιές που αδυνατεί να αντιμετωπίσει. Ομοίως κινδυνεύουν άλλωστε   και  άλλες στρατιωτικές της εγκαταστάσεις, κάτι που θέτει περαιτέρω εν αμφιβόλω την ευρύτερη κρατική της οργάνωση. Πέραν βεβαίως του ότι πληρώνει τεράστια ποσά για να  εξοπλίζεται με τα τελευταία επιτεύγματα της πολεμικής βιομηχανίας του εξωτερικού (ΗΠΑ, Γαλλία,

κλπ),  καθόσον οι τελευταίες κυβερνήσεις της έχουν φροντίσει να διαλύσουν την δική της  Πολεμική Βιομηχανία. Πρόκειται περί πακτωλού χρημάτων, που προφανώς λείπουν από αλλού, κατ’ ουσίαν ενισχύοντας την ανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, που προετοιμάζει την αντιπαράθεσή του με την διαμορφούμενη Ανατολική Συμμαχία. Ως κατ’ ουσίαν απληροφόρητοι, δεν μπορούμε να κρίνουμε αυτήν την  trade off επιλογή των πολιτικών μας αρχόντων, αλλά προβληματιζόμαστε. Ιδίως όταν αυτή η πολεμική ανάπτυξη της χώρας μας, σε συνδυασμό με τις ευρύτερες επιλογές της, που ενδεχομένως έχει λάβει «με το πιστόλι στον κρόταφο»,   εγκυμονεί σοβαρότατους κινδύνους,  όπως τώρα,  που η   Αλεξανδρούπολη έχει τεθεί  στο μάτι του κυκλώνα. 

Οι καταστροφικές πυρκαγιές αυτού του καλοκαιριού, δείχνουν το βαθύτατο πολιτικό πρόβλημα της χώρας μας, αυτό που συντηρεί και τα αποικιακά της χαρακτηριστικά. Βρισκόμαστε ακόμα σε προ-πολιτική περίοδο, καθόσον επικρατεί ένα ιδιόμορφο   πολιτικό σύστημα, σύστημα προσομοιάζον σε αυτά της προ-νεωτερικής περιόδου.  Κατ’ ουσίαν το σύστημά μας είναι εκλεγόμενη μοναρχία (όπως μας έχει επανειλημμένως εξηγήσει ο Γιώργος Κοντογιώργης). Το Σύνταγμά της χώρας μας  προβλέπει διάκριση των Εξουσιών, σε Νομοθετική, Εκτελεστική και Δικαστική, διάκριση που θα επέτρεπε τόσο τη  διάχυση της πολιτικής Εξουσίας προς τους πολίτες, όσο και ένα σύστημα αυτοελέγχου της. Αυτή η διάκριση όμως κυνικώς δεν εφαρμόζεται και όλα τα κόμματα της  Βουλής αποδέχονται αυτήν την καταστρατήγηση του Συντάγματος.

Αλλά ούτε και η Βουλή λειτουργεί κατά το Σύνταγμα, καθόσον οι νόμοι που ψηφίζονται αποτελούν «γραμμή» του κυβερνώντος κόμματος, επί ποινή διαγραφής του μέλους που θα διαφωνήσει. Η Βουλή δηλαδή απαγορεύεται να βουλεύεται.  Ούτε και οι Θεσμοί λειτουργούν σωστά, από τον πιο μικρό ως τον πιο μεγάλο, από τον/την Πρόεδρο της Δημοκρατίας,  έως τον μικρότερο δημόσιο Οργανισμό. 

Επί πλέον, οι πολίτες παραμένουν εντέχνως ανενημέρωτοι: δήθεν συμμετέχουν στα κοινά, με τις ανά τετραετία βουλευτικές εκλογές, που κατευθύνονται εντέχνως  από τα τηλεοπτικά κανάλια,  ενώ ουδόλως ερωτώνται όχι μόνο για τις μεγάλες πολιτικές επιλογές της χώρας τους, αλλά ούτε και για τις ελάσσονες. Η ανά  τετραετία ψήφος τους, συνιστά εκχώρηση μοναρχίας στον εκάστοτε πρωθυπουργό και παντοδυναμία στο εκάστοτε πλειοψηφούν κόμμα. 

Στην περίπτωση των καταστροφικών πυρκαγιών, ανάγλυφα βλέπουμε το πολιτικό μας πρόβλημα. Η λογική λέει πως την πρώτη ευθύνη φέρουν οι Δήμοι και οι Περιφέρειες, δηλαδή οι Δήμαρχοι και οι Περιφερειάρχες, με τα Δημοτικά και Περιφερειακά Συμβούλιά τους. Καταδήλως ευθύνεται η Τοπική Αυτοδιοίκηση, κυρίως εξ αιτίας των  παραλείψεών της. Οι τοπικοί άρχοντες, που οφείλουν πρωτίστως να μεριμνούν για την ανθεκτικότητα του τόπου τους, ανθεκτικότητα σε πυρκαγιές, πλημμύρες, αλλά και λοιπές φυσικές, όσο και κοινωνικές  απειλές, ασχολούνται με ελάσσονα ζητήματα  και έργα «βιτρίνας». 

Αυτές τις απειλές όμως, οφείλουν να είναι σε θέση αφ’ ενός να τις διαπιστώσουν, αφ΄ ετέρου να προτείνουν τρόπους προφύλαξής του τόπου τους από αυτές. Αυτό βέβαια σημαίνει πως θα πρέπει να διαθέτουν το κατάλληλο επιστημονικό προσωπικό και τους κατάλληλους Δημοτικούς και Περιφερειακούς Συμβούλους. 

Ομοίως έμπειροι και ικανοί πρέπει να είναι και οι Δήμαρχοι και οι Περιφερειάρχες. Πολύ αμφιβάλλουμε όμως γι’ αυτό. Όλοι επιδιώκουν πρωτίστως να καταστούν    εντεταλμένοι κομμάτων – εκλιπαρώντας το κομματικό «χρίσμα»- τα δε Δημοτικά και Περιφερειακά Συμβούλια   ακολουθούν την υποβάθμιση του όλου πολιτικού προσωπικού της χώρας. Εκπλήσσει που δεν έχει ακόμα γίνει  κατανοητή η ανάγκη δημιουργίας αντιπυρικών ζωνών στα δάση, η ανάγκη δημιουργίας τρόπων πρόσβασης πυροσβεστικών οχημάτων που θα σβήνουν τις πυρκαγιές εν τη γενέσει τους, τουλάχιστον στις περιαστικές περιοχές, η ανάγκη αποκατάστασης των ρεμάτων ή εύρεσης άλλου τρόπου διαφυγής των υδάτων της βροχής, η  θωράκιση με σωστές υποδομές και οδικό δίκτυο   προβληματικών οικιστικών συνόλων  σαν το Μάτι, κλπ. 

Στην περίπτωση που απαιτούνται πολύ ακριβά έργα, που θα θωρακίσουν τις Περιφέρειες της χώρας από κάθε φυσική, συμμετρική ή ασύμμετρη, απειλή, οι Δήμοι και οι Περιφέρειες οφείλουν να αιτούνται τη σχετική χρηματοδότηση από το κεντρικό κράτος. Αν έχουν αιτηθεί τέτοιες χρηματοδοτήσεις και τους τις έχουν αρνηθεί, τότε την ευθύνη για την έλλειψη ανθεκτικότητας, σε πυρκαγιές και πλημμύρες, φέρει η κεντρική κυβέρνηση και τελικώς ο πρωθυπουργός. Αν όμως δεν έχουν αιτηθεί τίποτα, προφανώς δεν μπορεί η κεντρική διοίκηση να ξέρει τα προβλήματα της κάθε περιοχής. Με το να αγοράσει το κράτος χιλιάδες πυροσβεστικά αεροπλάνα,  δεν πρόκειται να αντιμετωπίσει τους κινδύνους από τις πυρκαγιές,  οι ειδικοί στο ζήτημα αυτό μας το έχουν επαρκώς εξηγήσει, οι διαχειριστές της ζωής μας αδυνατούν να το κατανοήσουν. 

Εδώ τώρα βρίσκεται το σοβαρό πολιτικό μας πρόβλημα. Για τις καταστροφικές φωτιές και πλημμύρες, ευθύνεται τόσο η Τοπική Αυτοδιοίκηση, όσο όμως και το κεντρικό κράτος, οι εκάστοτε υπουργοί και ο εκάστοτε πρωθυπουργός. Τούτο, γιατί  το επικρατούν  πολιτικό σύστημα και η επικρατούσα, αν όχι επιβληθείσα, νοοτροπία, έχουν ευνουχίσει την Τοπική Αυτοδιοίκηση.  Από την άλλη όμως,  ευθυνόμαστε και εμείς οι πολίτες,  που  αποδεχόμαστε την φαλκίδευση του θεσμού της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, όπως έχουμε αποδεχτεί τη φαλκίδευση του Συντάγματος της χώρας και του τρόπου που ασκείται ο αντιπροσωπευτικός κοινοβουλευτισμός. 

Ελπίζουμε όλα αυτά να τα σκεφτούν οι πολίτες που θα κληθούν να επιλέξουν τον Δήμαρχό τους, τον Περιφερειάρχη τους και τα Συμβούλιά τους. Εμείς πάντως, έχουμε επιλέξει να είμαστε αισιόδοξοι και να ελπίζουμε πως κάποια στιγμή θα αποφασίσουμε πράγματι να ενταχθούμε, ως κράτος, στις Δυτικές Δημοκρατίες….Επί του παρόντος βρισκόμαστε ακόμα σε  προ-νεωτερική περίοδο….