Εμείς, οι άλλοι, εκείνοι οι διαφορετικοί...

19:34 10/5/2016 - Πηγή: Huffington Post Greece

Είναι αλήθεια, μία από τις μεγαλύτερες, ίσως η πιο επίπονη για όποιον βρίσκεται στην αντίπερα όχθη, πως το να λες ό, τι δεν λέει το mainstream ρεύμα σε κάνει να φαίνεσαι παράδοξος. Και τον τελευταίο καιρό, τόσοι και τόσοι ζητούν την ισότιμη αναγνώριση της ιδιοπροσωπίας τους. Είναι αθέμιτο; Μήπως να το κατακρίνουμε ως απαράδεκτο;

Έχουν τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας, σε μία χώρα όπου οποιοσδήποτε ζητήσει φως του δίδεται, αρκετές ομάδες πίεσης, διατεινόμενες για δικαιώματα των. Είναι ομοφυλόφιλοι, χορτοφάγοι, vegan,

άθεοι κλπ.Η κάθε ομάδα έχει τα δικά της επιχειρήματα προς θεμελίωση της θέσεως της. Μία θέση χαλκέντερη στο ορμητικό ποτάμι της προόδου, πάγια, ακλόνητη, τόσο συμπαγώς εκπεφρασμένη που δεν μπορεί παρά να διεκδικεί δάφνες αποδοχής εκ της ολότητας.

Το πρόβλημα εντοπίζεται στην γνώμη εκείνων που είναι ανόμοιοι. Δηλαδή σε όλους όσους δεν συμμερίζονται την ίδια θέαση των πραγμάτων. Δε δηλώνουν χορτοφάγοι, δεν είναι ομοφυλόφιλοι, δεν αποδέχονται ως κοσμοθεωρία την χορτοφαγία. Τυγχάνει όμως, αυτοί οι διαφορετικοί να έχουν την πλειονότητα σε αυτό το έδαφος ή μάλλον κράτος.

Στη χώρα μας, η ευρύτατη πλειονότητα, οι άλλοι, ασπάζονται το χριστιανικό δόγμα, συμβιβάζονται με την πυρηνική οικογένεια, ακολουθούν πανομοιότυπα ήθη και έθιμα. Τρώνε ερίφια τη Λαμπρή, τσουγκρίζουν αυγά πορφυρά, ενσωματώνοντας πυρηνικές οικογένειες σε ένα και το αυτό τραπέζι, περνούν ενίοτε από την Εκκλησία, και τη νοούν ολίγο από λατρεία, ολίγο από εικονομαχία, μερικώς από συνήθεια, καμιά φορά τυχαία, άλλοτε πάλι για να πάρουν πίσω την Πόλη, μα το κάνουν. Και δε μπορεί κανείς στο κομμάτι αυτό της γης να τους το απαγορεύσει.

Μήτε δύναται (τι άκομψος!) να χλευάσει το μήλο Μιας Μηλιάς αιωνόβιας, που πίπτει επιβεβαιώνοντας νομοτελειακά την διαχρονία όσων ανέπνευσαν τον ίδιο αέρα στον διάστημα μεταξύ 19ου και 29ου μεσημβρινού.

Στο θέμα των άλλων, εκείνων των «άλλων» όμως, διακρίνει κανείς το ποιόν μιας μαχητικής εσωστρέφειας, μπολιασμένης την υφή άκρατης κατωτερότητας, όπως αναδύεται από τις αντιπροσωπευτικές αντιδράσεις των ομάδων που προάγουν το μήνυμα προς τα έξω. Οποιαδήποτε γενίκευση καταδικάζεται. Γράφουμε για τη γεύση που έχει το κατακάθι του «ελληνικού» στον Ιταλό τουρίστα , ναι, εκείνου με τις παρωπίδες για την ανωτερότητα ενός espresso. Αν το λύσουμε για αυτόν, το λύσαμε άπαξ δια παντός.

Μωρή αντιδραστικότητα, προκλητικότητα, εμπαιγμός, πολεμοχαρές κλίμα, εκδικητικότητα, στυγνή τυραννία της γνώμης του ενός σε εκείνη του άλλου.

Έχουμε δει διαδηλωτές διαφορετικού σεξουαλικού προσανατολισμού να ασελγούν στο κέντρο της Αθήνας, ιεροκήρυκες να μετέρχονται τη δύναμη του μίσους, άθεους να τρώνε κρέας επιδεικτικά την ημέρα της νηστείας για τους πολλούς, αυτόκλητους «ντεμέκ» εθνοσωτήρες να ωρύονται για το κατάντημα των ηθών, και χορτοφάγους να διαδίδουν έναν πόνο (των ζώων) που ποτέ δεν βίωσαν στο πετσί τους.

Ποιος έχει δίκιο;

Δεν υπάρχει δικαιοσύνη σε ζητήματα κοσμοθεωρίας. Αν υπήρχε, θα βλέπαμε και τις ποινές της νομοθεσίας. Μάταια συναγωνίζονται επί της ρητορικής των φυσικών νόμων. Δεν διδάχθηκαν ακόμα την καταστροφική διάθεση του φυσικού νόμου, την βαρβαρότητα του, το μένος του, τη δυσβάσταχτη νομοτέλειά του. Κάθε τύραννος χρησιμοποίησε τους φυσικούς νόμους, ας μην το ξεχνάμε.

«Η ελευθερία ενός ατόμου πρέπει να φτάνει ως το σημείο που δεν παραβιάζει την ελευθερία των άλλων»: John Stuart Mill, 1806-1873, Άγγλος φιλόσοφος

Ας ταυτίσουμε το «παραβιάζω» με το «προσβάλλω», το «λοιδορώ», το «χλευάζω», το «κοροϊδεύω».

Πόσο λιγότερα έγιναν τα προβλήματα μας;

-- This feed and its contents are the property of The Huffington Post, and use is subject to our terms. It may be used for personal consumption, but may not be distributed on a website.