«Ένα δράμι δύναμης»: Κριτική του βιβλίου του Γεώργιου Τζιτζικάκη

18:29 13/10/2016 - Πηγή: Huffington Post Greece

Ένας καθηλωτικός μονόλογος ξεχύνεται μέσα από τις σελίδες του νέου βιβλίου του συγγραφέα Γεώργιου Τζιτζικάκη, συμπαρασύροντας τον αναγνώστη στα κρυφά σοκάκια ενός αλλοτινού κόσμου, που θεριεύει μόλις πέσει το σκοτάδι στην πόλη. Πρωταγωνιστής, συγγραφέας και σκηνοθέτης είναι ο Νο. Ένας «γορίλας», ένα «μπιφ» της νύχτας, ένας άνθρωπος που έχει βιώσει την κόλαση, έχει βαλτώσει στη σαπίλα του πεζοδρομίου, και αναζητεί «ένα δράμι δύναμης» για να αποδώσει δικαιοσύνη και να ξανακερδίσει κάποια ψήγματα αξιοπρέπειας. Μια ανατριχιαστική κατάθεση ψυχής, μια μοναδικά αποτυπωμένη σκοινοβασία ενός άντρα πάνω από μία παγωμένη λίμνη, με προορισμό την εκδίκηση και τη λύτρωση. Μια γροθιά στο στομάχι που σ' αναγκάζει να δεις κατάματα σκληρές αλήθειες και ταυτόχρονα να λυγίσεις μπροστά στις συγκλονιστικές αποκαλύψεις...

Ο Νο επιστρέφει, μετά από ένα χρόνο απουσίας, στα γνωστά λημέρια της νύχτας που υπηρέτησε για δεκαπέντε συναπτά έτη ως μπράβος του επονομαζόμενου Νερουλά. Τώρα πια είναι ο Στίβι και σκοπός του είναι να εντοπίσει τρεις γυναίκες, τρεις πόρνες που η καθεμιά άγγιξε ένα κομμάτι της καρδιάς του. Με μεθοδευμένες κινήσεις προσπαθεί να κερδίσει την απόλυτη εμπιστοσύνη του αρχηγού του, και να φέρει εις πέρας το σχέδιό του. Οι μάσκες αρχίζουν να πέφτουν, τα κομμάτια του παζλ να βρίσκουν τη θέση τους και οι εξελίξεις να ξυπνούν ζοφερές αναμνήσεις. Θα καταφέρει άραγε ο Νο να εξαγνιστεί ψυχικά, να εξιλεωθεί και να κερδίσει την αέναη μάχη με τον ίδιο του τον εαυτό; Πόσες θυσίες θα χρειαστεί να κάνει μέχρι το ανατρεπτικό φινάλε;

Μια εξομολόγηση χωρίς λογικό ειρμό, παραδομένη στον οίστρο του ήρωα, στην ορμή των λόγων του, στον πόνο της ψυχής του, στις ατελείωτες ενοχές του. Ο Νο αφήνει ελεύθερες τις σκέψεις του, τους ενδόμυχους φόβους του, το απύθμενο μίσος του να τον συνεπάρουν, και μιλάει σαν να φοβάται πως δεν θα προλάβει να πει όσα αισθάνεται. Κάθε πρόταση είναι και ένα βαρίδι της ψυχής του που παλεύει ν' απαγκιστρωθεί από αυτό για να συναντήσει το τέλος του. Όποιο κι αν είναι αυτό και με όποιο κόστος. Δεν φοβάται τον θάνατο, τον αποζητά. Σέρνει για χρόνια τις αλυσίδες του και δεν θέλει να τις σπάσει αλλά να δέσει με αυτές όσους τον χρησιμοποίησαν και του στέρησαν την αξιοπρέπειά του. Ο πάγος είναι ο σύντροφός του εδώ και χρόνια, είναι εκείνος που του στέρησε ό,τι πολυτιμότερο είχε στη ζωή του και είναι εκείνος που οδηγεί κάθε του βήμα πια. «Πώς κάπως έτσι ήταν πάντα και εξακολουθεί να 'ναι η ζωή μου. Μια χιονισμένη αμμουδιά καταμεσής καλοκαιριού. Πάνω ψυχρή, κάτω καυτή και ενδιάμεσα παγιδευμένη, μονίμως να λιώνει».

Μια καρδιά που πέτρωσε πριν προλάβει να αιμορραγήσει, να θρηνήσει, να βιώσει τον σπαρακτικό πόνο της απώλειας και η οποία επιζητεί το βάλσαμο της αγάπης.

Ο Νο παραληρεί και σε αφοπλίζει με τη σκληρότητα της αλήθεια του. Γνωρίζει ότι είναι ένοχος, το έχει αποδεχθεί, και δεν αρνείται το βάρος των πράξεων και των αποφάσεών του. Θέλει να ξεχρεώσει με την κόλαση μα δεν μπορεί, το τίμημα είναι μεγάλο και η οργή που σιγοβράζει μέσα του έτοιμη να εκραγεί και να διαλύσει τα πάντα. Σφίγγει τα δόντια και τιθασεύει το θυμό του μπροστά στον στόχο. Και ενώ σου αποκαλύπτεται ξεκάθαρα από την πρώτη στιγμή, και γίνεσαι κοινωνός κάθε αποτρόπαιας πράξης του, αρχίζεις, χωρίς να το αντιληφθείς, να τον νιώθεις, να τον συμπονάς, να τον κατανοείς και τελικά να επιζητείς διακαώς να τον αγκαλιάσεις και να του προσφέρεις τη θαλπωρή και τη μητρική αγκαλιά που τόσο απρόσμενα στερήθηκε. Τα συναισθήματα σου μεταβάλλονται αδιάκοπα: αγωνία, σοκ, αποστροφή, θλίψη, πόνος, συγκίνηση. Κάθε σκηνή κουβαλάει το δικό της ειδικό βάρος και δεν σου αφήνει περιθώρια να σκεφτείς και ν' αντιδράσεις. Παγιδεύεσαι ανάμεσα στις εκρήξεις βίας και στις έντονα φορτισμένες στιγμές, και στέκεσαι μετέωρος. Και αναρωτιέσαι ποια είναι τελικά τα όρια ανάμεσα στην ηθική και την ανηθικότητα;

Η γραφή του συγγραφέα είναι απαράμιλλη: καυστική, κοφτή, κυνική, σκληρή, διαυγής. Καταφέρνει να υιοθετήσει με πειστικότητα την αργκό του πεζοδρομίου και μας συστήνει τους κανόνες που διέπουν τη νύχτα, τα πισώπλατα μαχαιρώματα και τα ανελέητα αλισβερίσια ζωής και θανάτου. Με αρωγό την ασύγκριτη πένα του, δημιουργεί έντονες εικόνες που εναλλάσσονται με κινηματογραφική ταχύτητα και σου αποκαλύπτουν έναν μικρόκοσμο όπου ο φόβος και οι αγωνίες διογκώνονται και σε αιχμαλωτίζουν για πάντα. Μέσα από τη ζωή του Νο, καταδεικνύει φλέγοντα κοινωνικά θέματα της σύγχρονης κοινωνίας χωρίς περιστροφές, αλλά με στιβαρό λόγο και ευθύτητα.

Ο κ. Τζιτζικάκης δεν ακολουθεί νόρμες και συγγραφικά τρικ για να δελεάσει τον αναγνώστη, γιατί στηρίζεται στη μοναδική του δεξιοτεχνία να σμιλεύει αριστουργηματικούς χαρακτήρες. Και ο Νο είναι ένας χαρακτήρας ιδιαίτερος, ολοκληρωμένος, ξεχωριστός. Ένας χαρακτήρας με τον όποιο αισθάνεσαι ότι ο συγγραφέας μάχεται από την πρώτη αράδα του βιβλίου: τον αγαπά και τον μισεί ταυτόχρονα, προσπαθεί να προβάλει το χειρότερο εαυτό του και συνάμα ξεκλειδώνει τα σεντούκια της ψυχής του αποκαλύπτοντας μια παγωμένη καρδιά. Μια καρδιά που πέτρωσε πριν προλάβει να αιμορραγήσει, να θρηνήσει, να βιώσει τον σπαρακτικό πόνο της απώλειας και η οποία επιζητεί το βάλσαμο της αγάπης. Την ίδια στιγμή ο συγγραφέας εντρυφεί με πάθος σε όλους τους άλλους χαρακτήρες του, βυθίζεται στον ψυχισμό τους, τους δίνει τη θέση που τους αναλογεί και απογειώνει την πλοκή του...

Ένα εκρηκτικό μείγμα πηγαίου συγγραφικού ταλέντου και μιας βαθιά ανθρώπινης ιστορίας ενός ανατρεπτικού λογοτεχνικού χαρακτήρα που σαρώνει την ψυχή του αναγνώστη...

Δείτε περισσότερα στο blog Λογοτεχνικά Σοκάκια

-- This feed and its contents are the property of The Huffington Post, and use is subject to our terms. It may be used for personal consumption, but may not be distributed on a website.