Γιαναρτάς: Το φλεγόμενο βουνό της Τουρκίας όπου ζούσε η Χίμαιρα - Οι φλόγες δεν σβήνουν ποτέ

08:13 2/11/2024 - Πηγή: Huffington Post Greece

Οι ελληνικοί θρύλοι είναι συνήθως γεμάτοι με - φτερωτούς λευκούς επιβήτορες, μινώταυρους, δούρειους ίππους και εκδικητικούς θεούς.

Ενώ ο αρχαίος συγγραφέας Παλαίφατος προσπάθησε αργότερα να καταρρίψει μερικούς από αυτούς τους εξαιρετικούς μύθους, όταν επρόκειτο για περίεργους θρύλους για το τι είναι ο σημερινός Όλυμπος στη σύγχρονη Τουρκία, δεν είχε άλλη επιλογή παρά να συμπεράνει ότι ήταν τουλάχιστον εν μέρει αληθινοί.

«Υπάρχει ένα μεγάλο άνοιγμα στη γη, από το οποίο αναδύεται η φωτιά», έγραψε ο Παλαίφατος.

«Το όνομα αυτού του βουνού είναι η Χίμαιρα».

Είχε δίκιο. Αυτό

το μέρος είναι αληθινό. Βρίσκεται στη νοτιοδυτική Τουρκία, ακριβώς πάνω από την όμορφη ακτογραμμή κοντά στην πόλη της Αττάλειας, υπάρχουν τρύπες στο έδαφος όπου καίνε φλόγες. Φλόγες οι οποίες καίγονται αιώνια, από την εποχή του Παλαιφάτου.

Οι φλεγόμενοι βράχοι του Γιαναρτάς - το σύγχρονο όνομα αυτού που πιστεύεται ότι ήταν το όρος Χίμαιρα - αποτελούν μέρος του Εθνικού Πάρκου Olympos Beydagları, μιας περιοχής εξαιρετικής μεσογειακής ομορφιάς όπου οι μύθοι των περασμένων εποχών φαίνονται λίγο πιο κοντά στην πραγματικότητα.

Εδώ, ήταν χτισμένη η αρχαία ναυτική συνοικία της Λυκίας. Ανεμοδαρμένα ερείπια των κάποτε ανθισμένων πόλεων  είναι διάσπαρτα γύρω από την ακτή και τα τείχη των εγκαταλειμμένων από καιρό ναών κρύβονται ανάμεσα στα δέντρα, που φυλάσσονται από τα ψηλά βουνά.

Η Λυκία στα βάθη των αιώνων είχε πολλές ονομασίες που μας παραδίδουν οι αρχαίοι συγγραφείς. Ο Ησύχιος την αποκαλεί Γιγαντία και Τελμιλία και λέει αυτό ήταν το όνομα της πριν ονομαστεί Λυκία.

Ο Παυσανίας με τον Ηρόδοτο λένε ότι λεγόταν Μιλυάς, με την εγκατάσταση των Κρητών του Σαρπηδόνα μετά ονομάστηκε σε Τερμιλία. Με την έλευση στην περιοχή του Λύκου ονομάστηκε Λυκία.

Τα σημαντικότερα βουνά της Λυκίας είναι Κράγος, ο Αντίκραγος, ο Μασσίκυτος, ο Κλίμαξ, ο Όλυμπος, και τα βουνά των Σολύμων. Τη διαρρέουν οι ποταμοί Ξάνθος, ο Μύρος, ο Αρύκανδος και ο Λίμυρος.

Το πάρκο είναι γεμάτο απόκρημνες κορυφές, ειδυλλιακούς τιρκουάζ κολπίσκους και απέραντες βραχώδεις παραλίες. Αλλά το πιο φημισμένο της αξιοθέατο είναι αναμφίβολα το Γιαναρτάς. Δεν  συναντάτε συχνά τρύπες στη γη όπου οι φλόγες δεν σταματούν ποτέ.

Ενώ το θέαμα των αέναων πυρκαγιών είναι κάτι το ασυνήθιστο, υπάρχει μια επιστημονική εξήγηση για το περίεργο περιστατικό.

Οι σχισμές του εδάφους εκπέμπουν κυρίως μεθάνιο (87%). Το υπόλοιπο αποτελείται από υδρογόνο (7,5–11%), άζωτο (2–4,9%), ελαφρά αλκάνια (0,57%), διοξείδιο του άνθρακα (0,01–0,07%) και ήλιο (80 ppmv). Αυτές οι αναλογίες και η ισοτοπική σύνθεση υποδηλώνουν ένα μείγμα από δύο προελεύσεις, σε ίσα μέρη:

- ένα οργανικό θερμογόνο αέριο, που σχετίζεται με το κερογόνο τύπου III, που απαντάται σε πλούσια σε οργανικά ιζηματογενή πετρώματα Παλαιοζωικής και Μεσοζωικής περιόδου,
- ένα αβιογενές αέριο, που παράγεται από σερπεντινοποίηση χαμηλής θερμοκρασίας.

Αυτές οι σχισμές του εδάφους αντιπροσωπεύουν τη μεγαλύτερη εκπομπή αβιογενούς μεθανίου, που έχει ανακαλυφθεί στην ξηρά μέχρι στιγμής. Οι εκπομπές δεν έχουν ηφαιστειακή προέλευση, καθώς το μεθάνιο δεν σχετίζεται με την απαέρωση του μανδύα ή το μάγμα.

Πιστεύεται ότι η περιοχή Γιαναρτάς είναι ένα από τα πιο εύφλεκτα περιβάλλοντα για τις φυσικές εκπομπές μεθανίου στη Γη. Τα πυριγενή πετρώματα κάτω από τις οπές είναι γεμάτα ρουθήνιο και το υλικό λειτουργεί ως ισχυρός καταλύτης για το σχηματισμό μεθανίου.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Adem Arıcan (@arican.adem)

«Ανακάλυψα για πρώτη φορά αυτό το μέρος το 1997 και με εντυπωσίασε», λέει ο Ibrahim Genc, ξεναγός για περισσότερα από 25 χρόνια που παίρνει τακτικά ομάδες για να δουν την εντυπωσιακή τοποθεσία. «Ως Τούρκος, αστειεύτηκα αμέσως ότι θα μπορούσαμε να ψήσουμε ένα νόστιμο κεμπάπ εδώ».

Οι επισκέπτες πλησιάζουν κατά μήκος ενός πέτρινου μονοπατιού του βουνού Tahtalı Dağı πριν φτάσουν σε μια τοποθεσία ενός στρέμματος όπου, πλημμυρισμένοι από την αμυδρή μυρωδιά του αερίου, συναντούν πύρινες οπές διάσπαρτες γύρω από τη βραχώδη επιφάνεια.

Είναι ένα σουρεαλιστικό θέαμα, αλλά και χαλαρωτικό, χάρη στα γύρω πεύκα και το αστραφτερό γαλάζιο της Μεσογείου.  Ακριβώς κάτω από τις φωτιές βρίσκονται τα ερείπια του ναού του Ηφαίστου, του Έλληνα θεού που συνδέθηκε με τη φωτιά μέσω του ρόλου του ως σιδηρουργού των θεών.

Οι βράχοι αποτελούν μέρος μιας προστατευόμενης πολιτιστικής περιοχής με είσοδο στα βόρεια σύνορα του παραθαλάσσιου χωριού Çıralı. Για να δουν τις φωτιές και τα ερείπια, οι επισκέπτες πρέπει πρώτα να πάνε στην είσοδο στους πρόποδες του βουνού. Η τοποθεσία βρίσκεται στην κορυφή μιας εύκολης ανάβασης ενός χιλιομέτρου. Οι περισσότεροι το επισκέπτονται τη νύχτα, όταν οι φωτιές είναι πιο εντυπωσιακές.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Анастасия (@k_as_86)

«Η καλύτερη εποχή για να έρθετε είναι από τα μέσα Σεπτεμβρίου έως τα τέλη Νοεμβρίου ή τα μέσα Μαρτίου έως τα τέλη Μαΐου», συνιστά ο Genc, προσθέτοντας ότι τα βράδια κάνουν την επίσκεψη ακόμα πιο μαγική. Οι φλόγες καίνε πιο έντονα και το λυκόφως αγκαλιάζει το εμπνευσμένο τοπίο του πάρκου του Ολύμπου. Το πάρκο κλείνει στις 8 το βράδυ.

Το μεσημέρι είναι καλύτερο να αποφεύγεται κατά τους ζεστούς καλοκαιρινούς μήνες. Και, παρά το αστείο του Genc, δεν συνιστάται να επιχειρήσετε να ψήσετε κεμπάπ. 

Στην Ιλιάδα, ο Όμηρος αφηγείται την ιστορία ενός τέρατος, που από την αναπνοή του ξεπηδούσε φωτιά, που ονομάζεται Χίμαιρα, το οποίο ήταν «στο μπροστινό μέρος ένα λιοντάρι, στο πίσω μέρος ένα φίδι και στη μέση μια κατσίκα, που έβγαζε μία τρομακτική, φλεγόμενη φωτιά». Το μέρος όπου ζούσε λεγόταν όρος Χίμαιρα. 

Ένας ιρλανδικής καταγωγής Βρετανός αξιωματικός του ναυτικού ονόματι Francis Beaufort ερεύνησε την περιοχή το 1811 και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το Γιαναρτάς ήταν το μυθικό βουνό, επικαλούμενος τον αρχαίο Ρωμαίο συγγραφέα Πλίνιο, ο οποίος είχε κάνει τον ίδιο ισχυρισμό. Αν και η θεωρία του Μποφόρ έχει αρκετούς υποστηρικτές, άλλοι άνθρωποι διαφωνούν.

Πηγή: CNN