Γιατί τα τρομοκρατικά χτυπήματα δε θα με σταματήσουν από το να ταξιδεύω

08:31 10/4/2016 - Πηγή: Huffington Post Greece

«Μα καλά δε φοβάσαι;»

Δεν ξέρω πόσες φορές έχω ακούσει στο παρελθόν αυτή την ερώτηση! Για κάθε ταξίδι μακρινό ή κοντινό. Για κάθε ταξίδι που έκανα μόνη μου ή με παρέα, υπήρχαν τουλάχιστον 5 άτομα που θα έβαζαν στην κουβέντα μας τη λέξη «φόβος».

«Δε φοβάσαι να ταξιδεύεις μόνη σου;», «Δε φοβάσαι να ταξιδεύεις τόσο μακριά;»

Και σα να μην έφταναν τα παραπάνω ερωτήματα, τον τελευταίο χρόνο ήρθε να προστεθεί στη συλλογή και μια ακόμα ερώτηση: «Δε φοβάσαι να ταξιδεύεις μετά τα τόσα τρομοκρατικά χτυπήματα;»

Ναι, φοβάμαι. Ναι, παγώνω κάθε φορά που διαβάζω ότι πέθαναν

άνθρωποι στο Μαραθώνιο της Βοστόνης, ότι χάθηκαν ζωές στην Υεμένη, στη Βυρητό, στο Παρίσι, στη Βαγδάτη, στη Νιγηρία, στην Άγκυρα, στην Κωνσταντινούπολη εξαιτίας τρομοκρατικών χτυπημάτων.

Έτσι πάγωσα και την Τρίτη 22 του Μαρτίου όταν λίγο πριν μπω στο αυτοκίνητο με κατεύθυνση την πόλη Φεζ του Μαρόκο, διάβασα για το τρομοκρατικό χτύπημα στο αεροδρόμιο των Βρυξελλών. Πάγωσα αλλά δε σοκαρίστηκα. Ναι, δε σοκαρίστηκα γιατί ξέρω πολύ καλά πως δε ζω σε μια γυάλινη φούσκα που τίποτα και κανείς δε μπορεί να τη διαπεράσει, να τη σπάσει. Ζω σε ένα κόσμο στον οποίο είμαι εκτεθειμένη σε χιλιάδες κινδύνους και δυστυχώς δε μπορώ να κάνω κάτι για να τους αποτρέψω, από το να τους αποφύγω ή να τους περιορίσω.

Αυτοί όμως οι κίνδυνοι δε θα με σταματήσουν από το ταξιδεύω.

Τα νέα γύρω μας είναι δυσάρεστα. Πολύς κόσμος ακυρώνει τα ταξίδια του ή αφήνει «για αργότερα» τη σκέψη για κάποιο ταξίδι γιατί δε νιώθει ασφαλής να ταξιδέψει αυτή την περίοδο.

Ξέρεις ποιο είναι το θέμα όμως; Ότι δε μπορεί να ξέρει κανείς αν θα υπάρξει ξανά περίοδος που θα νιώθουμε 100% ασφαλείς. Τι θα κάνουμε λοιπόν; Θα μένουμε κλεισμένοι μέσα στα σπίτια μας περιμένοντας καλύτερες μέρες; Όχι βέβαια. Γιατί έτσι θα ξεχάσουμε να «ζήσουμε».

Διάφοροι γνωστοί και φίλοι το τελευταίο διάστημα, μου στέλνουν μηνύματα ρωτώντας με αν πρέπει να ακυρώσουν το ταξίδι τους στην Πόλη, αν είναι ασφαλής η τάδε χώρα και μήπως θα ήταν πιο έξυπνο να ταξιδέψουν εκτός Ευρώπης μακριά από χώρες όπως τη Γαλλία, το Βέλγιο, την Ιταλία.

Δυστυχώς δεν έχω απάντηση στις ερωτήσεις τους. Δεν είμαι ειδικός ούτε μπορώ να ξέρω ποιες χώρες είναι ή θα είναι ασφαλείς και ποιες όχι.

Ξέρω όμως ένα πράγμα: δε μπορούμε να αφήσουμε το φόβο να επηρεάσει τη ζωή μας.

Αν λαμβάναμε υπόψη μας όλες τις βίαιες πράξεις που συμβαίνουν καθημερινά σε κάθε άκρη του πλανήτη τότε θα έπρεπε να κλειστούμε στο σπίτι μας, στο δωμάτιό μας και να μη μας ξαναδεί άνθρωπος. Ο κόσμος μας δεν είναι ασφαλής, το ξέρουμε. Στην Αμερική για παράδειγμα,ενώ ξέρουμε πολύ καλά πως επιτρέπονται τα όπλα και ακούμε συνεχώς για δολοφονίες, ονειρευόμαστε και προγραμματίζουμε διακοπές στη Νέα Υόρκη ή την Καλιφόρνια. Στη Βαρκελώνη, ξέρουμε πως ειδικά στην οδό La Rambla κλέβονται φουλ πορτοφόλια από τους τουρίστες που αμέριμνοι περπατούν εδώ και εκεί χαζεύοντας τους καλλιτέχνες του δρόμου. Παρόλα αυτά οι τουρίστες συνεχίζουν να αγαπούν την πόλη και να την επισκέπτονται. Και γω είμαι ένας από αυτούς.

Ένας από αυτούς που θέλουν να βλέπουν το καλό που υπάρχει γύρω τους. Το καλό που υπάρχει στον κόσμο. Γιατί ταξιδεύοντας έμαθα πως ο κόσμος είναι γεμάτος ευγενικούς και καλούς «αγνώστους» που θα σου προσφέρουν απλόχερα το χρόνο και το χώρο τους και θα σε κάνουν να νιώσεις ασφαλής και γεμάτος. Ναι, για κάθε κακό που συμβαίνει γύρω μας υπάρχουν άλλα 1.000 καλά που συμβαίνουν επίσης! Απλά το «κακό» τραβάει περισσότερο την προσοχή και τα φώτα και γι'αυτό το ακούμε και το βλέπουμε περισσότερο στα websites και τις ειδήσεις.

Βρέθηκα στην άλλη άκρη του κόσμου, σε χώρες που φίλοι και γνωστοί με είχαν πείσει πως έπρεπε να φοβάμαι, όπως ας πούμε στην Κολομβία ή στον Παναμά... και όμως, γνώρισα απίστευτα γλυκούς και συμπαθητικούς ανθρώπους που άνοιξαν το σπίτι τους και με έκαναν μέλος της οικογένειάς τους, μου μαγείρεψαν, με συμβούλευσαν πού πρέπει και πού δεν πρέπει να πάω και γύρισα στην Ελλάδα λίγο πιο ευτυχισμένη και πλούσια σε νέες εμπειρίες και νέες φιλίες.

Γι'αυτό ακριβώς δε θα φοβηθώ και δε θα σταματήσω να ταξιδεύω. Γι'αυτό δεν πρέπει να φοβηθείς και να σταματήσεις τα ταξίδια. Ως πολίτες αυτής της γης είναι χρέος μας να συναντάμε ανθρώπους διαφορετικούς από εμάς που θα μας διδάξουν την κουλτούρα τους και που θα μας βοηθήσουν να καταλάβουμε τον τρόπο ζωής και σκέψης τους.

Είναι καθήκον μας να ανοιγόμαστε στους γύρω μας, να εμπιστευόμαστε και να καταρρίπτουμε στερεότυπα, ρατσιστικές ιδέες και αντιλήψεις, να διαλύουμε όλα τα εμπόδια που μας χωρίζουν. Και πώς θα το καταφέρουμε αυτό αν όχι ταξιδεύοντας;

Μπορούμε να δημιουργήσουμε δεσμούς, να χτίσουμε σχέσεις, να κατανοήσουμε τη διαφορετικότητα, τις άλλες κουλτούρες μόνο έχοντας τη θέληση, τη διάθεση και την υπομονή να παρατηρούμε χωρίς να κρίνουμε. Μπορούμε να ενώσουμε τα χέρια και να προχωρήσουμε παρέα και ας μη μιλάμε την ίδια γλώσσα μόνο αν σταματήσουμε να κοιτάμε γύρω μας καχύποπτα και εμπιστευτούμε τον απέναντί μας.

Για να εμπιστευτούμε τον απέναντί μας πρέπει να τον γνωρίσουμε. Για να τον γνωρίσουμε πρέπει να τον κατανοήσουμε. Για να τον κατανοήσουμε πρέπει να δημιουργήσουμε δεσμούς μαζί του. Ο πιο δυνατός, αλάνθαστος, αληθινός, ειλικρινής και σίγουρος τρόπος για να δημιουργήσουμε σχέσεις με ανθρώπους από όλο τον κόσμο, δεν είναι άλλος από το να φτάσουμε μέχρι εκεί, να τους επισκεπτούμε και να τους γνωρίσουμε.

Γι'αυτό σε παρακαλώ, εσύ που με διαβάζεις, μη σταματήσεις να ταξιδεύεις, μην ακυρώσεις το ταξίδι σου λόγω των τρομοκρατικών επιθέσεων. Μακάρι να μπορούσα να σου πω ότι η τάδε χώρα είναι ασφαλής. Δε μπορώ να το πω αλλά αυτό δε μπορώ να το πω ούτε για την ίδια μου τη χώρα.

Ναι, είναι ρίσκο να κάνεις εκείνο το ταξίδι στο Παρίσι, στις Βρυξέλλες και φυσικά είναι καλύτερο να αποφύγεις χώρες όπως τη Συρία, το Αφγανιστάν, την Υεμένη αλλά μην ξεχνάς πως η ζωή μας είναι γεμάτη ρίσκο και κινδύνους. Την ώρα που ανοίγεις την πόρτα του σπιτιού σου εκτίθεσαι σε κινδύνους. Όταν οδηγείς στην εθνική εκτίθεσαι εξίσου σε κινδύνους. Παρόλα αυτά όμως δε μένεις σπίτι σου. Σωστά;

Το ίδιο ισχύει λοιπόν και για τα ταξίδια. Ναι, κρύβουν κινδύνους αλλά η ζωή είναι για να τη ζούμε και για να παίρνουμε ρίσκο. Μικρά και μεγάλα, εύκολα και δύσκολα.

Μη σταματήσεις να ταξιδεύεις λοιπόν, γιατί τα ταξίδια θα σε φέρουν πιο κοντά στους γύρω σου αλλά και στον ίδιο σου τον εαυτό. Θα σε κάνουν πιο ανοιχτό, πιο δοτικό... πιο ανθρώπινο!

Μη σταματήσεις λοιπόν να ταξιδεύεις από φόβο. Το μόνο που θα πετύχεις είναι να καταφέρεις να πραγματοποιήσεις την επιθυμία αυτών που θέλουν να μας τρομοκρατήσουν και να δημιουργήσουν μια εσωστρεφή κοινωνία που μισεί, που απεχθάνεται και πληγώνει τον διπλανό της.

Να θυμάσαι. Ο φόβος δεν είναι λύση. Ο φόβος δε σε πάει πουθενά, δε σε εξελίσσει.

Συνέχισε και συ να ταξιδεύεις και να εμπιστεύεσαι τους γύρω σου. Αυτό θα κάνω και γω.

Δείτε περισσότερα στη σελίδα του travelstoriesfromyworld.com

-- This feed and its contents are the property of The Huffington Post, and use is subject to our terms. It may be used for personal consumption, but may not be distributed on a website.