Η Ανθρωπότητα συνεχίζει να επιβιώνει χάρη στις γυναικείες καμπύλες

14:56 15/3/2015 - Πηγή: Huffington Post Greece

Οι γυναικείες καμπύλες αποτελούν παραδοσιακά αντικείμενο θαυμασμού για το ανδρικό φύλο, ακόμη και αν τα πρότυπα ομορφιάς τα οποία προωθούνται εδώ και πολλά χρόνια παραπέμπουν σε πιο «αδύνατα» πρότυπα. Σε πιο επιστημονικό επίπεδο, οι καμπύλες αποτελούν αντικείμενο ανάλυσης στο βιβλίο «Curvology» («Καμπυλολογία») του Ντέιβιντ Μπέινμπριτζ, όπου αναλύεται το πώς οι καμπύλες συνδέονται με την εξέλιξη του είδους– ειδικότερα, εξετάζεται ο ρόλος που έπαιξε η ίδια η εξέλιξη στις αντιλήψεις ανδρών και γυναικών σχετικά με τα πρότυπα ομορφιάς και την εκτίμηση του γυναικείου σώματος. Όπως αναφέρεται σε σχετικό

δημοσίευμα του Economist, τα σώματα των ανδρών και των γυναικών διαφέρουν περισσότερο από ό,τι είναι απαραίτητο απλά και μόνο για κυοφορία, εγκυμοσύνη κλπ.

Η απάντηση σε αυτό, σύμφωνα με τον Μπέινμπριτζ- Βρετανό αναπαραγωγικό βιολόγο και κτηνιατρικό ανατόμο- είναι ότι τα οπίσθια, τα στήθη και όλες αυτές οι λαχταριστές καμπύλες γενικότερα, ούτε λίγο ούτε πολύ, διασφαλίζουν το μέλλον της ανθρωπότητας: ειδικότερα, αποτελούν απόδειξη/ ένδειξη ότι μια γυναίκα τρεφόταν καλά όταν μεγάλωνε, και ως εκ τούτου τα γονίδιά της ενδείκνυνται για αναπαραγωγή, από την άποψη ότι το σώμα της μπορεί να «υποστηρίξει» καλύτερα τα παιδιά. Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτή η εξήγηση έχει δοθεί και για τον τονισμό των καμπυλών (μεγάλα στήθη) σε ειδώλια/ αγαλματίδια αρχαίων πολιτισμών, καθώς θεωρείται ότι ο λόγος πίσω από αυτό ήταν η επίδειξη γονιμότητας.

Υπό αυτό το πρίσμα, ο Μπέινμπριτζ υποστηρίζει ότι είναι εξελικτικά λογικό τα νεαρά ζευγάρια να...βάζουν κιλά, καθώς αυτό προετοιμάζει καλύτερα για την αναπαραγωγή. Όπως αναφέρει ο ίδιος, οι άνθρωποι γενικότερα τείνουν να νιώθουν άβολα όσον αφορά στο ότι πολλές από τις ενστικτώδεις τάσεις τους δεν έχουν ξεπεραστεί, και ότι η εμφάνιση παίζει τόσο σημαντικό ρόλο- ωστόσο οι τάσεις αυτές υπάρχουν από τότε που υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν σεξ. Η κληρονομιά αυτή δεν μπορεί να διαγραφεί, τονίζει, απλά και μόνο επειδή προκαλεί αμηχανία.

Ο συγγραφέας του βιβλίου θέτει επίσης ερωτήματα σχετικά με τις εξελικτικές ρίζες των διατροφικών διαταραχών, υποθέτοντας ότι μπορεί να αποτελούν απομεινάρια μιας εποχής κατά την οποία η προμήθεια τροφής ήταν κάτι απρόβλεπτο.