Η αριστερά δεν αντέχει δακρυγόνα

09:58 7/10/2016 - Πηγή: Huffington Post Greece

Γιατί δηλαδή θα έπρεπε η ελληνική κοινωνία να υποστεί το σοκ της περασμένης Δευτέρας. Με τα χημικά της αστυνομίας κατά των συνταξιούχων. Ώστε ν' αποφασίσει η Κυβέρνηση ν' απαγορεύσει τη χρήση χημικών από δω και στο εξής...

Θετική κίνηση, σε κάθε περίπτωση. Που αποφασίζεται μάλιστα για πρώτη φορά. Αλλά γιατί τώρα, κι όχι από τον Ιανουάριο του 2015; Και επί πλέον, γιατί «κατηγοριοποιείται» η απαγόρευση; Γιατί να αφορά μονάχα εργαζόμενους και συνταξιούχους και όχι τους πάντες; Για τις πολύ - πολύ ακραίες περιπτώσεις, αποτελεί ευθύνη

του Κράτους ν' αναζητήσει άλλα μέσα. Όχι τα χημικά, επ' ουδενί. Τα οποία, επιστημονικώς αποδεδειγμένα, μπορούν να προκαλέσουν ακόμη και βλάβη ανήκεστο.

Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αν το απεχθές περιστατικό προέκυψε με πρωτοβουλία συγκεκριμένου αξιωματικού, δίχως άνωθεν εντολή. Δεν έχει σημασία επίσης ότι ο Υπουργός «ανέλαβε την πολιτική ευθύνη» ή ότι ο Πρωθυπουργός «ενοχλήθηκε». Σημασία έχει ότι συνέβη. Και συνέβη τώρα. Αυτό είναι που μετράει. Που έχει σημασία και βάρος. Και, ασφαλώς, πολιτικές παρενέργειες.

Το γεγονός εξάλλου ότι υπάρχουν ακόμη, ζουν και βασιλεύουν ακροδεξιοί θύλακοι στα σώματα ασφαλείας, θιασώτες των πρακτικών άγριας καταστολής, ε δεν είναι και μυστικό. Το βρίσκουμε καθημερινά μπροστά μας. Μόλις προχθές αιφνιδιαστήκαμε οδυνηρά, με την -καταγγελλόμενη- κακοποίηση ανήλικων μεταναστών στο Αστυνομικό Τμήμα Ομονοίας. Και είναι, ασφαλώς, ευθύνη της σημερινής Κυβέρνησης να το αντιμετωπίσει. Αν και, απ' ό,τι τα πράγματα δείχνουν, καθυστερεί απελπιστικά...

Οι «οργισμένες» αποδοκιμαστικές ανακοινώσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, δεν ήταν μονάχα απαράδεκτα υποκριτικές. Ήταν και γελοίες. Όταν οι ίδιοι είχαν τα δακρυγόνα για ψωμοτύρι. Άλλωστε το δόγμα «νόμος και τάξη» από το οποίο εμπνέονται, επιφυλάσσει πάντα πρωταγωνιστικό ρόλο στα δακρυγόνα. Όσο για τους δημοσιολογούντες απολογητές της πολιτικής τους, οι οποίοι ανελύθησαν σε λυγμούς για το δράμα των συνταξιούχων, ε δεν πέρασε δα και τόσος καιρός ώστε να ξεχάσουμε. Να ξεχάσουμε ότι, επί των ημερών των προηγούμενων, έκαναν την πάπια. Αν δεν υποστήριζαν κιόλας ενθέρμως, το «δικαίωμα του Κράτους στην άμυνα έναντι των ταραξιών». Οι οποίοι ταραξίες, εκτός των άλλων, έβλαπταν -αν θυμάστε- και τον τουρισμό, και το εμπόριο στο κέντρο της Αθήνας. Το γεγονός ότι έχουμε να τ' ακούσουμε όλ' αυτά από τον Ιανουάριο του '15, δε σημαίνει πως τα λησμονήσαμε κιόλας...

Η θέση του Υπουργού του υπεύθυνου για τη «δημόσια τάξη» (ή την «προστασία του πολίτη» αν το προτιμάτε), μοιάζει με ηλεκτρική καρέκλα, έτσι κι αλλιώς. Με κυβέρνηση της αριστεράς δε, η τάση της ηλεκτρικής εκκένωσης στην καρέκλα, είναι δέκα φορές υψηλότερη. Το είδαμε στην περίπτωση του Γιάννη Πανούση, το βλέπουμε τώρα με τον Νίκο Τόσκα. Καθώς η κριτική των πεπραγμένων του, από τα μέσα, είναι πολύ πιο σκληρή, και οι απαιτήσεις πολύ πιο μεγάλες και πιο δύσκολες. Τούτο είναι απολύτως φυσικό και πέρα για πέρα σωστό. Από κει και πέρα καλό είναι να τον καταλαβαίνουμε κιόλας τον Υπουργό ΠΡΟ ΠΟ καμιά φορά. Είναι εδώ που η έκφραση «κριτική στήριξη», συναντάται με το απόλυτο νόημά της.

Είναι αλήθεια πως ο κόσμος της αριστεράς, εκείνος που βλέπει την πολιτική του αναφορά στην Κυβέρνηση Τσίπρα, πολλά μπορεί να καταλάβει, πολλά μπορεί να δικαιολογήσει, πολλά μπορεί να ανεχτεί, πολλά μπορεί να αντέξει. Και εμπόδια, και υπαναχωρήσεις, και καθυστερήσεις, ακόμη και -κάποιους- συμβιβασμούς. Ποτέ όμως και με τίποτα φαινόμενα άγριας καταστολής των λαϊκών κινητοποιήσεων. Τα έχει ζήσει στο πετσί του βλέπετε, τα έχει υποστεί, έχει κακοπάθει. Έτσι ώστε κοντράρουν στις ευαισθησίες του τις πολύ ιδιαίτερες, τις αυτονόητες, τις στοιχειώδεις. Με δυο λόγια, «η αριστερά δεν αντέχει τα δακρυγόνα». Με τίποτα...

-- This feed and its contents are the property of The Huffington Post, and use is subject to our terms. It may be used for personal consumption, but may not be distributed on a website.