Η εποχή των Λύκων και η Πολιτεία της παρδαλόχρωμης αγελάδας

06:36 6/1/2025 - Πηγή: Huffington Post Greece

Η 5η Νοεμβρίου 2024 και η επιστροφή στον Λευκό Οίκο του Τραμπ, ήταν το αντίστοιχο της 11ης Σεπτεμβρίου για τον σύγχρονο κόσμο και μάλιστα με επίκεντρο την ίδια χώρα: τις Η.Π.Α. Η άποψη αυτή όσο υπερβολική κι αν θεωρηθεί ίσως αποδειχθεί προφητική πολύ πιο σύντομα από ανάλογους δυσερμήνευτους χρησμούς και μαντείες. Είναι η πρώτη φορά στη σύγχρονη μεταπολεμική ιστορία του δυτικού κόσμου, που ένα σαρωτικό κύμα λαϊκισμού, οπισθοδρομικότητας, νέο-φασισμού, επικίνδυνου φονταμενταλισμού με ένα εκρηκτικό μίγμα μισαλλοδοξίας και εθνικισμού, μεταδίδεται από πρωτεύουσα σε πρωτεύουσα κι από χώρα σε χώρα

σαν θανατηφόρος πρωτόφαντος ιός, πολύ πιο μοιραίος από αυτόν που οδήγησε την ανθρωπότητα στα όρια της κατάρρευσης την εποχή της  πρόσφατης πανδημίας, η οποία διαψεύδοντας κάθε αισιόδοξη προσδοκία ή επιβεβαιώνοντας κάθε απαισιόδοξη πρόβλεψη, όχι μόνο δεν οδήγησε την ανθρωπότητα σε μια ιστορική και οικουμενική κοινωνική μεταστροφή, αλλά τη βύθισε ακόμα περισσότερο στο τέλμα της πρόσκαιρης ευμάρειας, στον απομονωτισμό, στο σκοτεινό ορμέμφυτο ένστικτο της επιβίωσης.

Από τα 27 κράτη μέλη της αδύναμης και δυσκίνητης Ευρωπαϊκής Κοινότητας περισσότερα από τα μισά βρίσκονται σε μια ιστορική δίνη που θυμίζει μια από τις πιο σκοτεινές περιόδους του ανθρώπινου πολιτισμού, τη δεκαετία του 1930 η οποία οδήγησε στον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, τον αιματηρότερο όλων των προηγούμενων, με ένα ολοκαύτωμα και δυο ατομικές βόμβες, εκατομμύρια νεκρούς και τραυματίες, απώλειες απερίγραπτες και συνέπειες τις οποίες ακόμα και σήμερα δεν έχουμε συνειδητοποιήσει. Η οικονομική δυσπραγία, η έκρηξη των τιμών σε στέγη και διατροφή, η διάλυση των συνδικαλιστικών φορέων, η κατάρρευση των ιδεολογιών, το αδιέξοδο της Αριστεράς προφέρουν το κατάλληλο υπέδαφος για να καλλιεργηθούν και να βλαστήσουν τα πιο δηλητηριώδη και επικίνδυνα ιδεολογήματα.

Γαλλία σε πολιτική κρίση με το κόμμα της Λεπέν να καθορίζει τις εξελίξεις, Γερμανία σχεδόν ακυβέρνητη στο έλεος του εθνικιστικού AFD, Ιταλία με την ακραία Μελόνι πανίσχυρη, Πολωνία, Ουγγαρία, Αυστρία, Ρουμανία, Τουρκία, Ολλανδία, κλπ. Η διαφορά είναι ότι τώρα δεν υπάρχει -έστω και τυπικά- αντίρροπη δύναμη, ιδεολογικό αντίβαρο στην απειλή που πλέον βρίσκεται ante portas, εκλείπουν ηγέτες και προσωπικότητες μεγάλου πολιτικού και πνευματικού αναστήματος ενώ για πρώτη φορά η ανθρωπότητα διαθέτει ικανά και επαρκή μέσα για την ολική καταστροφή της.

Γεγονός που έτσι κι αλλιώς κάνει χρόνο με τον χρόνο καθιστώντας τη ζωή στον πλανήτη σχεδόν αδύνατη εξαιτίας της δραματικής κλιματικής αλλαγής που σαν άμεση συνέπεια έχει την επισιτιστική και μεταναστευτική κρίση. Τα αιολικά ή φωτοβολταϊκά πάρκα, οι λεγόμενες εναλλακτικές πηγές ενέργειας, η εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου που βρίσκεται στον βυθό των ωκεανών,  οι διάφορες συνθήκες και συμφωνίες για τη διάσωση του περιβάλλοντος που κανείς δεν τηρεί και δεν υπολογίζει, η τάχα οικολογική συνείδηση και η στοχευμένη ανακύκλωση είναι μέτρα τόσο αποτελεσματικά όσο και η αντικατάσταση-κι αυτή για λίγο- των πλαστικών με χάρτινα καλαμάκια μιας χρήσης.

Και αν αυτή η εικόνα συμπληρωθεί με την εκρηκτική κατάσταση στη μέση Ανατολή, (ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ, ανεξέλεγκτη επιθετικότητα του Ισραήλ με τελικό στόχο το Ιράν, κάτι που ήταν στρατηγική επιλογή των Ισραηλινών ήδη από την εποχή του πολέμου των «Έξι ημερών» κάτι που θα έχει απρόβλεπτες συνέπειες, παθητική στάση του ζαλισμένου από τον πακτωλό δισεκατομμυρίων δολαρίων αραβικού κόσμου, εκτεταμένη διαφθορά, κοινωνικές ανισότητες), καθώς και τον όλο απειλητικότερο άξονα Κίνας-Ρωσίας-Β. Κορέας όπου επικρατούν στην ουσία δικτατορικά καθεστώτα, τότε δεν είναι μόνο αργά για να ανησυχήσουμε αλλά ίσως είναι ήδη αργά για να δράσουμε.

Οι αγελαίοι λύκοι μιας ζοφερής εποχής έχουν κιόλας περικυκλώσει την πολιτεία της παρδαλόχρωμης αγελάδας και οσμίζονται την τρυφερή σάρκα έτοιμοι να την κατασπαράξουν ενώ αυτή βόσκει αμέριμνη και βυθισμένη στον μοιραίο λήθαργο του καταναλωτισμού, της «βιώσιμης ανάπτυξης», των υπερκερδών, των πολυεθνικών αγορών, της «νέας εποχής» όπου θα κυριαρχεί η τεχνητή νοημοσύνη και των λογής λογής αυτόκλητων σωτήρων τύπου Έλον Μάσκ ο οποίος  έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του εκλογικού αποτελέσματος τις 5ης Νοεμβρίου στις Η.Π.Α, για να επιστέψω σε όσα ανέφερα στην αρχή.

Ο εμβληματικός Ζαρατούστρα του Νίτσε, μετά από δέκα χρόνια αυτοεξορίας κατεβαίνει από το βουνό και τα δάση, στην πολιτεία της «παρδαλόχρωμης» αγελάδας. Στο δρόμο συναντά ένα γέρο ο οποίος τον ρωτά:

«Τότε πήγαινες τις στάχτες σου στο βουνό, σήμερα θέλεις να φέρεις φωτιά στις κοιλάδες; Δε φοβάσαι την τιμωρία που περιμένει τον εμπρηστή;»

Η φωτιά πλέον έχει περάσει τις κοιλάδες και κατακαίει τα πρώτα σπίτια της πολιτείας. Και δεν είναι φωτιά γνώσης και απελευθέρωσης όπως εκείνη του Προμηθέα, αλλά καταστροφής και οδύνης, όπως εκείνη των βιβλικών αγγέλων της Σιδδίμ. Όσο για τον εμπρηστή, δεν υπάρχει άλλη τιμωρία από την αυτοθέλητη καταστροφή του.

Α, και κάτι ως επιμύθιο για εκείνους που θα βρουν αυτό κείμενο ζοφερό και απαισιόδοξο: «Η βάση της αισιοδοξίας είναι αγνός τρόμος», Όσκαρ Ουάιλντ.

(*Στο 2ο μέρος θα παρουσιαστεί η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος).