Η γερμανική δυσαρέσκεια για Ελλάδα και Γαλλία και η ώρα μηδέν στα ελληνοτουρκικά

08:28 11/8/2020 - Πηγή: Huffington Post Greece

Κάτω από τη νομιμοποιητική πρόφαση της Γερμανίας που δεν είναι άλλη από, ″όχι πόλεμος μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας κατά τη διάρκεια της γερμανικής προεδρίας στην ΕΕ″ το Βερολίνο επιχειρεί να διαδραματίσει ρόλο στην περιοχή μέσα από την διαμεσολάβησή του στα ελληνοτουρκικά. Οι γερμανικές καλές υπηρεσίες θα ήταν πολύ χρήσιμες για την Ελλάδα, αν και εφόσον οι Γερμανοί ενδιαφέρονταν για τα συμφέροντα των κρατών-μελών της ΕΕ. Ο Ζόσεπ Μπορέλ, τελευταίες

μέρες μιλάει σαν τον Γιενς Στόλτενμπεργκ και η Ελλάδα μαθαίνει με σκληρό τρόπο πως πρέπει να μάθει να επιβιώνει μόνη της στη γειτονιά της η οποία είναι από τις πιο σημαντικές στον κόσμο. Γιατί δυσαρεστήθηκαν οι Γερμανοί με την Ελλάδα και τι σημαίνει αυτό για την κρίση των κρίσεων που είναι εν εξελίξει στα ελληνοτουρκικά;

Η Γερμανία ήθελε να στήσει ένα τραπέζι διαπραγματεύσεων μεταξύ της Ελλάδας και Τουρκίας και με αυτόν τον τρόπο να γεφυρώσει τις διαφορές που έχουν οι δύο χώρες. Βέβαια, οι διαφορές που έχουμε με την Τουρκία είναι διαφορές παιγνίου μηδενικού αθροίσματος.Με άλλα λόγια, οποιαδήποτε παραχώρηση-υποχώρηση της Ελλάδας, αλλάζει το status quo των συνόρων μας υπέρ της Τουρκίας.

Όμως η Γερμανία είχε άλλα πράγματα στο μυαλό της.Το Βερολίνο ανησυχεί ιδιαίτερα για την προσέγγιση μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας και όχι μόνο. Η Γαλλία έχει ήδη χτίσει πολύ στενές σχέσεις και με την Κύπρο. Η αποχώρηση της Μεγάλης Βρετανίας από την ΕΕ φάνηκε σαν ευκαιρία για τη Γερμανία να γίνει η μονόφθαλμη δύναμη στην Ένωση των τυφλών. Ο πρόεδρος Μακρόν όμως φαίνεται πως είχε μια άλλη ατζέντα για το μέλλον της ΕΕ αλλά και της Μεσογείου. Επομένως, η κρίση στη Λιβύη και το μοιραίο τουρκικό λάθος να ″λοκάρει″ γαλλικό πολεμικό πλοίο, έδωσε την ευκαιρία στη Γαλλία να δείξει οτι η Μεσόγειος αποτελεί σφαίρα επιρροής της. Το αεροπλανοφόρο Σαρλ Ντε Γκωλ περιπλέει ανοικτά της Λιβύης ενώ η Γαλλία φαίνεται να έχει τουλάχιστον υποστηρίξει με κάποιον τρόπο, τη ζημιά που υπέστη η Τουρκία στη βάση Αλ Ουατίγια στη Λιβύη. Λίγες εβδομάδες μετά, η Γερμανία έστειλε τη φρεγάτα ″Αμβούργο″ για να ενισχύσει τηυ υλοποίηση της συμφωνίας για εμπάργκο όπλων στη Λιβύη.

Η Γερμανία θεωρεί οτι πρέπει να έχει λόγο παντού και ας μην έχει τα μέσα για να υποστηρίξει πολιτικές που απαιτούνται για πολύπλοκες περιοχές όπως είναι η Μεσόγειος, η Αφρική και η Μέση Ανατολή. Στα πλαίσια της περυσινής συνόδου του G20 η Γερμανίδα Καγκελάριος τόνισε τη σημασία της αύξησης των επενδύσεων στην Αφρική ενώ πολλές φορές, μέσα από το German Africa Business Forumέχει τονίσει πως πρέπει στις αφρικανικές χώρες να λάβουν χώρα μεταρρυθμίσεις για να μπορούν να επενδύσουν γερμανικές εταιρείες οι οποίες είναι διστακτικές. Η Γαλλία είναι η άμεσα ενδιαφερόμενη χώρα για την Μεσόγειο και για την Αφρική η οποία έχει το πλεονέκτημα στην περιοχή. Η Αίγυπτος είναι ο καλύτερος πελάτης της γαλλικής βιομηχανίας όπλων ενώ το Παρίσι, παρά τα όποια προβλήματα έχει με αφρικανικές χώρες λόγω της περιόδου της αποικιοκρατίας, γνωρίζει οτι 6 από τις 10 ταχύτερα αναπτυσσόμενες οικονομίες στον κόσμο, βρίσκονται στην Αφρική. Στο Λίβανο μετά την τραγωδία της Βηρυτού, ο Γάλλος πρόεδρος επισκέφτηκε πρώτος το Λίβανο ενώ χιλιάδες πολίτες μαζεύουν υπογραφές για να επιστρέψει το σύστημα της Γαλλικής Εντολής στο Λίβανο.

Η Γερμανία γνωρίζει οτι η Τουρκία είναι ο βασικός αντίπαλος της Γαλλίας στην περιοχή όπως επίσης γνωρίζει οτι η ασφάλεια της Αιγύπτου στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στη γαλλική πολεμική βιομηχανία. Ο εμπορικός όγκος των συναλλαγών της Γερμανίας με χώρες της Αφρικής, το 2016 άγγιξε τα 41 δις ευρώ με τις γερμανικές εξαγωγές να ανέρχονται σε 25 δις ευρώ περίπου. Η Γαλλία δαπανά επίσης τεράστια ποσά στην Αφρική τόσο σε επίπεδο επενδύσεων, όσο και σε επίπεδο ανθρωπιστικής βοήθειας. Σύμμαχος στην αύξηση της επιρροής της Γαλλίας, είναι και η Γαλλοφωνία. Λόγω της γαλλικής επιρροής στη Μαύρη Ήπειρο, η γαλλική γλώσσα είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη γλώσσα στον κόσμο. Η κόντρα της επιρροής στην Αφρική μεταξύ Γερμανίας και Γαλλίας, είναι ακόμη μια πτυχή του γαλλογερμανικού ανταγωνισμού. Ο έλεγχος της πλούσιας σε φυσικούς πόρους Λιβύης, αποτελεί ένα ακόμη διακύβευμα μεταξύ των δύο χωρών. Η Γαλλία ανησυχεί επίσης και για τις μεταναστευτικές ροές έχοντας υποστεί ολέθρια τρομοκρατικά χτυπήματα στο πρόσφατο παρελθόν και οι ακραίοι πολεμιστές οι οποίοι μεταφέρονται από την Τουρκία στην περιοχή, ανησυχούν το Παρίσι.

Όπως αντιλαμβανόμαστε στον πολυπολικό κόσμο ο κατακερματισμός υποχρεώνει τις χώρες να εμβαθύνουν και να διευρύνουν την επιρροή τους.

Στο Τσαντ η Γαλλία διατηρεί σημαντική στρατιωτική βάση και από το 1986 είναι ενεργή. Πρόκειται ουσιαστικά για το πιο σημαντικό κέντρο επιχειρήσεων της Γαλλίας στον πόλεμο εναντίον της Αλ Κάϊντα. Πρόσφατα, η Τουρκία υπέγραψε μια σειρά συμφωνιών με τον Νίγηρα κάτι που αυξάνει την ένταση μεταξύ Γαλλίας και Τουρκίας. Η Γαλλία ωστόσο έχει υπογράψει σειρά αμυντικών συμφωνιών με Ακτή Ελεφαντοστού, Καμερούν, Τζιμπουτί, Σενεγάλη και Κεντροαφρικανική Δημοκρατία. Στον Τζιμπουτί είναι πολύ κρίσιμη η συμφωνία καθώς η Τουρκία έχει στρατιωτική παρουσία στη Σομαλία.

Πώς συνδέεται λοιπόν η συμφωνία της Ελλάδας με την Αίγυπτο για την ΑΟΖ;Στις 10 Μαϊου η Ελλάδα, η Κύπρος, η Γαλλία, τα ΗΑΕ και η Αίγυπτος, αποφάσισαν να διευρύνουν και να εμβαθύνουν τη συνεργασία τους. Υπάρχει συντονισμός κινήσεων δράσης σε ανατολική Μεσόγειο και Βόρεια Αφρική μέσα από αυτήν την πενταμερή. Η Γερμανία θεωρεί οτι αυξάνεται επικίνδυνα η επιρροή της Γαλλίας στη Μεσόγειο και στη Βόρεια Αφρική και επομένως ατενίζει τα ελληνοτουρκικά όχι ως διμερές πρόβλημα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, αλλά ως μια ″πίστα″ ενός μεγαλύτερου παιχνιδιού που αφορά τον έλεγχο της Μεσογείου. Είναι πολύ λογικό επομένως το Βερολίνο να έχει δυσαρέσκεια για την αιφνιδιαστική κίνηση της Ελλάδας να υπογράψει τμηματική οριοθέτηση με την Αίγυπτο καθώς αυτή η κίνηση δεν είναι μόνο προς όφελος της Ελλάδας, εξυπηρετεί μακροπρόθεσμα και τα γαλλικά συμφέροντα. Προσοχή διπλή επομένως τώρα, σε κάθε νέα γερμανική πρωτοβουλία διαμεσολάβησης με αφορμή την ελληνοτουρκική κρίση.

ΠΡΙΝ ΦΥΓΕΤΕ Δώδεκα μίλια εδώ και τώρα: Επόμενες κινήσεις Το Διεθνές Σύστημα και η Ευρώπη