Η ιστορία της Ραουάν: «Στην πατρίδα μου δεν υπάρχει πια έλεος»

15:13 14/4/2015 - Πηγή: Huffington Post Greece

«Στην πατρίδα μου δεν υπάρχει πια έλεος», λέει η 27χρονη Ραουάν και, ευρισκόμενη πια σε μια άλλη πατρίδα και ασφαλής, διηγείται την ιστορία της για την Συρία που άφησε πίσω, την ζωή της εκεί και το ταξίδι της φυγής από την χώρα της, στην ιστοσελίδα της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, όπου φιλοξενούνται δεκάδες ιστορίες προσφύγων ακόμη.

Η Ραουάν, όπως αναφέρει, κατάγεται από εύπορη οικογένεια, με πατέρα πολιτικό μηχανικό και μητέρα καθηγήτρια γαλλικών. Η άνετης ζωής

της οικογένειας, όμως, άλλαξε άρδην όταν ξεκίνησε ο πόλεμος, καθώς η θρησκευτική μειονότητα των Αλεβιτών στην οποία ανήκει, βρέθηκε στο στόχαστρο των εξτρεμιστών.

Περιγράφει την κατάσταση στην χώρα της ως «μια εξέγερση κατευθυνόμενη από τη θρησκεία που μας έφερε μόνο τρομοκράτες και το Ισλαμικό Κράτος, όπου «δεν έχεις δικαίωμα να έχεις άλλη πίστη ούτε βέβαια άλλη γνώμη, παρά μόνο αν συμφωνείς μαζί τους, αλλιώς μπαίνεις σε μαύρη λίστα και σε σκοτώνουν».

Όπως σημειώνει η Ραουάν, από το σε ποια θρησκεία ανήκεις, «μπορεί να εξαρτηθεί η ζωή σου».

Στο πανεπιστήμιο, που σπούδαζε η Ραουάν, αντιμετώπιζε διαρκώς ενοχλήσεις. «Με παρενοχλούσαν συνέχεια επειδή είμαι Αλεβίτισσα, δεν φοράω μαντίλα, βάφομαι και δεν φοβόμουν να εκφράζω την αντίθεσή μου στη μισαλλοδοξία τους».

Αφού η οικογένεια της φοβόταν για την ασφάλεια της, όταν πήρε το πτυχίο της, ταξίδεψε στον Λίβανο για να επισκεφθεί την αδερφή της. Εκεί, της πήραν το διαβατήριο, ώστε να μην μπορεί να επιστρέψει στην Συρία.

Δύο χρόνια αργότερα, όταν τελικά κατάφερε να επιστρέψει στην Συρία, η οικογένεια της δέχθηκε επίθεση από τους αντάρτες. «Το σπίτι μας χτυπήθηκε», αναφέρει, «ευτυχώς δεν καταστράφηκε ολοσχερώς. Γάζωσαν με σφαίρες έναν θείο μου και τα τρία του παιδιά. Η γυναίκα του σώθηκε γιατί το μωρό τους, που κρατούσε αγκαλιά, λειτούργησε σαν ασπίδα. Το βρέφος τής έσωσε τη ζωή αλλά εκείνη έχασε τα λογικά της. Δεν υπάρχει πια έλεος στην πατρίδα μας».

Οι εξτρεμιστές στοχοποίησαν και την ίδια. «Είχαν αναρτήσει στα κοινωνικά τους δίκτυα φωτογραφίες μου από τον λογαριασμό μου στο Facebook, κάποιες με τον αρραβωνιαστικό μου να πίνουμε ένα ποτό και να φορώ μίνι. Με αποκαλούσαν «πόρνη Αλεβίτισσα», καλούσαν τους φανατικούς να με σκοτώσουν αφού πρώτα με βιάσουν», αναφέρει.

Η Ραουάν αποφάσισε να φύγει από την χώρα, μαζί με την μητέρα της. Ο πατέρας της, θεωρούσε ήττα το να τον διώξουν οι εξτρεμιστές από την πατρίδα του. Καθώς το να βγάλουν νόμιμα βίζα ήταν αδύνατο, ακολούθησαν ένα μακρύ, δύσκολο και επικίνδυνο ταξίδι, περνώντας από το Λίβανο στην Τουρκία, και από την Αλικαρνασσό στη Χίο.

Στην Αθήνα, έμειναν οι δύο τους με άλλους έξι Σύριους πρόσφυγες σε ένα διαμέρισμα με ένα δωμάτιο και ένα σαλόνι, με στρώματα στο πάτωμα, πληρώνοντας 1.000 ευρώ.

Εκεί που η Ραουάν πίστευε πως η τύχη εγκατέλειψε εκείνη και την μητέρα της, τα κατάφεραν και πριν από έναν μήνα έφτασαν στην Σουηδία, στον αδελφό της Ραουάν. Πλέον, μένει να σμίξει ξανά και η υπόλοιπη οικογένεια, με τη διαδικασία της οικογενειακής επανένωσης.

Στην ιστοσελίδα της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες φιλοξενούνται δεκάδες ιστορίες προσφύγων, που βρίσκονται στην Ελλάδα και την Κύπρο, από το πιο πρόσφατο και πιο μακρινό παρελθόν. Στόχος της να αναδείξει την ανθρώπινη ιστορία πίσω από τα στατιστικά, την ιστορία που παραμένει ίδια μέσα στο χρόνο, όπου υπάρχουν πρόσφυγες . Πρόκειται για άνδρες, γυναίκες και παιδιά που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους, εξαιτίας διώξεων ή πολέμου αναζητώντας ασφάλεια και προστασία. Οι ιστορίες τους μιλούν για τη δύναμη, το κουράγιο και τον αγώνα των προσφύγωννα επιβιώσουν και να συνεχίσουν να ζουν με αξιοπρέπεια.Η Ραζάα από τη Συρία, ο Κανταρά από το Αφγανιστάν, ο Κούσα από το Ιράν και άλλοι πρόσφυγες που συναντήσαμε μοιράστηκαν μαζί μας την αγωνία, τις ελπίδες και τα όνειρά τους. Παράλληλα, άνθρωποι που δουλεύουν με πρόσφυγες, δημόσια πρόσωπα και το κοινό, που συμμετέχει στην ιστοσελίδα, μεταφέρουν τις δικές τους μαρτυρίες, εμπειρίες και οικογενειακές μνήμες. Ας τους ακούσουμε.

-- This feed and its contents are the property of The Huffington Post, and use is subject to our terms. It may be used for personal consumption, but may not be distributed on a website.