Η μαγεία της συμμετοχής στο Διεθνή Μαραθώνιο «Μέγας Αλέξανδρος»

12:35 11/3/2016 - Πηγή: Huffington Post Greece

Τη δεκαετία του 1970 όποιος έτρεχε στην παραλία της Θεσσαλονίκης και τον Λευκό Πύργο ήταν ή «τρελός» ή τον «κυνηγούσανε»! Τη δεκαετία του 1980 ήταν αθλητές και αθλήτριες των ναυτικών ομίλων. Τη δεκαετία του 1990 ονομάστηκε «λεωφόρος by pass» και πολλοί ενήλικες (με ή χωρίς προβλήματα καρδιάς) ιδιαίτερα τις πρωινές ώρες άρχισαν να περπατούν και να ασκούνται. Τη δεκαετία του 2000 άρχισε να παίρνει τη μορφή του μητροπολιτικού πάρκου αναψυχής, όπου όποιος θέλει, ανεξαρτήτου φύλου, ηλικίας, χρώματος και σωματικής

διάπλασης χρησιμοποιεί την παραλία σαν χώρο για περπάτημα, σαν χώρο άσκησης και σαν χώρο για τρέξιμο. Από το 2006 είναι και ο χώρος που τερματίζει ο Διεθνής Μαραθώνιος «Μέγας Αλέξανδρος».

Ο Μαραθώνιος ξεκινάει από την Πέλλα, την αρχαία πρωτεύουσα της Μακεδονίας και γενέτειρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου και τερματίζει στη παραλία της Θεσσαλονίκης, στο άγαλμα του μεγάλου στρατηλάτη.

Για δεκαετίες ήταν όνειρο πολλών φορέων και δρομέων της Βορείου Ελλάδος να διοργανωθεί ένας Μαραθώνιος με διεθνή χαρακτηριστικά στη Θεσσαλονίκη. Τελικά, μετά από πολλές προσπάθειες και πολύ κόπο, ο ΜΕΑΣ ΤΡΙΤΩΝ Θεσσαλονίκης αδειοδοτήθηκε από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Στίβου (IAAF) υπό την αιγίδα του ΣΕΓΑΣ, την ΕΟΕ, την Ελληνική Επιτροπή για την UNESCO και σε συνεργασία με πλήθος άλλων φορέων κατάφερε να διοργανώνει για τα τελευταία 11 χρόνια τον Διεθνή Μαραθώνιο «Μέγας Αλέξανδρος».

Το 2006 στη διοργάνωση συμμετείχαν μόλις 800 δρομείς, το 2008 ο αριθμός αυξήθηκε σε 2000 δρομείς, το 2013 έφτασε τους 11.509 και το 2015 άγγιξε τους 19.718 συμμετέχοντες στον Μαραθώνιο, τους Δρόμους Υγείας και Δυναμικού Βαδίσματος 10.000μ. και 5.000μ., καθώς και στον Δρόμο 1.000μ. μαθητών Δημοτικών Σχολείων. Στις 3 Απριλίου του 2016, οι διοργανωτές αναμένουν πάνω από 20.000 δρομείς σε όλους τους Δρόμους.

Το να τρέχει κάποιος στην παραλία της Θεσσαλονίκης έχει ενδιαφέρον. Το τοπίο και μόνο φτάνει. Από τη μία το θαλάσσιο στοιχείο που πάντα είναι διαφορετικό. Μπορεί να φυσάει νοτιάς, μπορεί βαρδάρης ή να έχει άπνοια, μπορεί να έχει δέκα πλοία που περιμένουν να μπουν στο λιμάνι, μπορεί τρία, μπορεί κανένα. Ο Θερμαϊκός είναι πάντα διαφορετικός. Από την άλλη, τα κτήρια της παραλίας, κάποια παλιά νεοκλασικά, κάποια μοντέρνα, κάποια περιποιημένα, κάποια άσχημα που όμως σε προσκαλούν να καθίσεις και να θαυμάσεις το τοπίο. Και ο Λευκός Πύργος που δεν είναι λευκός, η πλατεία Αριστοτέλους, το θέατρο Μελίνα Μερκούρη (πρώην βασιλικό), το ξενοδοχείο Μακεδονία Παλλάς... Το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου πάνω στο άλογο του τον Βουκεφάλα και άλλα...

Και ο κόσμος έχει ενδιαφέρον... Οι περισσότεροι καθισμένοι στα καφέ απολαμβάνοντας έναν φραπέ, μία ζεστή σοκολάτα, μια μπύρα. Ζευγαράκια (παράνομα ή νόμιμα), ηλικιωμένοι, τουρίστες, παρέες νεαρών αγοριών και κοριτσιών, κουστουμαρισμένοι κύριοι, καλοντυμένες κυρίες, φρικιά, οικονομικοί μετανάστες να πουλάν την πραμάτεια τους, γονείς και παππούδες με τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους, από όλα έχει ο μπαχτσές! Και οι περισσότεροι έχουν αυτό το βλέμμα που δεν μπορείς να ξεχωρίσεις (όταν τρέχεις) αν σε θαυμάζουν ή σε λυπούνται, αν σε ζηλεύουν ή σε κοροϊδεύουν, αν αδιαφορούν ή αν θέλουν να σε εμψυχώσουν. Και που και που βλέπεις και ακούς και κανέναν γνωστό (η Θεσσαλονίκη είναι ένα «μεγάλο χωριό») να σου φωνάζει «μπράβο Γιώργο», «μπράβο ρε μάγκα», «έλα κουράγιο ο τερματισμός κοντά είναι»... Μα δεν καταλάβατε, δεν θέλω να τερματίσω... Όλη η απόλαυση είναι το τρέξιμο και η διαδρομή... Ίσως το πιο πετυχημένο σλόγκαν της NIKE τη δεκαετία του '70 "There is no finish line". Δεν υπάρχει νήμα τερματισμού! Αυτή είναι και η ουσία ενός ερασιτέχνη αθλητή!

Αυτό μου θυμίζει τον τρίχρονο γιo μου, τον Νικόλα, που κάθε φορά που με βλέπει να επιστρέφω από τρέξιμο με ρωτάει «μπαμπά τους κέρδισες; Βγήκες πρώτος;» Μάταια προσπαθώ να του εξηγήσω ότι για έναν ερασιτέχνη δρομέα ο τερματισμός, ο χρόνος και η πρωτιά έχουν δευτερεύουσα σημασία και αυτό που μετράει είναι η προσπάθεια, η συντροφικότητα, το συναίσθημα. Ελπίζω μεγαλώνοντας να καταλάβει!

Στη ζωή μου έχω τερματίσει σε πάνω από 38 μαραθωνίους δρόμους, βουνού (Όλυμπος) και Ημιμαραθωνίους στην Ελλάδα και το εξωτερικό και από όλους έχω καλές και ευχάριστες αναμνήσεις, αλλά ο Διεθνή Μαραθώνιος «Μέγας Αλέξανδρος» έχει ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου και προσπαθώ να τον τρέχω κάθε χρόνο.

Θα μου πείτε τότε, τι σου αρέσει και τρέχεις τον συγκεκριμένο Μαραθώνιο; Η αδιαφορία του κόσμου, τα... βρισίδια και η αγανάκτηση των μποτιλιαρισμένων οδηγών;. ΟΧΙ!

Μου αρέσει ότι κάθε φορά που τον τρέχω γνωρίζω και έναν καινούργιο φίλο, μου αρέσει το αυθόρμητο χειροκρότημα κάποιου αγνώστου, μου αρέσει το χαμόγελο του εθελοντή, του αστυνομικού, του οργανωτή που «χαραμίζουν» μια Κυριακή πρωί για να με βοηθήσουν να απολαύσω το τρέξιμο... Μου αρέσει το τρέξιμο, μου αρέσει η παρέα, μου αρέσει η παραλία της Θεσσαλονίκης!

Θεωρώ ότι κάποιος ή κάποια που θέλει να θεωρεί το εαυτό του ερασιτέχνη δρομέα πρέπει να τρέξει τον Διεθνή Μαραθώνιο «Μέγας Αλέξανδρος» από την Πέλλα μέχρι τη Θεσσαλονίκη έστω και μια φορά στη ζωή του. Σας προκαλώ και σας προσκαλώ, λοιπόν, να βάλετε στο καλεντάρι του τρεξίματός σας για τον Απρίλιο και να τρέξουμε μαζί στις 3 Απριλίου. Πώς θα με αναγνωρίσετε; Ψάξτε για έναν κοντό, φλύαρο πενηντάχρονο, με έντονες τάσεις φαλάκρας, με κάλτσες διαφορετικού χρώματος (έχω και εγώ τα γούρια μου) που τρέχει αργά, περίπου με ρυθμό γύρω στις 5:30 ώρες τα 42 χιλιόμετρα... και ψάχνει παρέα για να τρέξει!

Καλό τρέξιμο και καλούς τερματισμούς!

Η Huffington Post Greece είναι χορηγός επικοινωνίας στον 11ο Διεθνή Μαραθώνιο «Μέγας Αλέξανδρος», που θα πραγματοποιηθεί στης 3 Απριλίου 2016.

-- This feed and its contents are the property of The Huffington Post, and use is subject to our terms. It may be used for personal consumption, but may not be distributed on a website.