Η παραδοξότητα των νόμων και η άρση της. Περί των υβριστών των θείων

18:56 13/11/2019 - Πηγή: Huffington Post Greece

Σύμφωνα με την απόφαση 16/18, που εγκρίθηκε στην έδρα του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών στη Γενεύη ( 24 Μαρτίου 2011) και την απόφαση του ΕΔΑΔ ( Ευρωπαϊκού δικαστηρίου ανθρωπίνων δικαιωμάτων), υπόθεση: “Sabaditsch-Wolff” (αφορούσε προσβολή του ισλάμ και κατ′ επέκταση των πιστών του), περιορίζονται τα δικαιώματα ελευθερίας λόγου που κατοχυρώνονται στο άρθρο 10 της Ευρωπαϊκής σύμβασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων ( ΕΣΑΔ) , εάν ο λόγος αυτός «ήταν πιθανό να προκαλέσει θρησκευτική μισαλλοδοξία» και «ενδέχεται να διαταράξει

τη θρησκευτική ειρήνη στη χώρα».

Το αυτό λέει και ο Ελληνικός Νόμος Ν. 4285/2014 για την Καταπολέμηση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας μέσω του ποινικού δικαίου. Όμως πρόκριμα για την εφαρμογή των παραπάνω είναι να υπάρχουν άλλες ποινικές διατάξεις που να ορίζουν τι είναι προσβολή, βλασφημία των θείων, θρησκείας, πιστών, συκοφαντία, καθώς και να ορίζονται ποινές επ′ αυτών. Εάν λοιπόν δεν υπάρχουν ποινές για την βλασφημία και περιορισμός της ελευθερίας της έκφρασης όπως όρισε το ΕΔΑΔ, τότε πως θα οριστεί η προσβολή σύμφωνα με το Ν. 4285/14;

Ο κάθε κατηγορούμενος υβριστής/ βλάσφημος κατά το Ν. 4285/14 , θα επικαλείται πως η έργω ή /και λόγω πράξη του προσβολής των θείων / θρησκείας/ πιστών, δεν υφίσταται στον ποινικό Κώδικα ( Π.Κ ) ή δεν προβλέπεται ποινή και ως εκ τούτου πρέπει ν′ αθωωθεί και κατά το Ν. 4285/14 ( αντιρατσιστικό), αφού δεν έχει διαπράξει το αδίκημα της βλασφημίας (το οποίο ουσιαστικά δεν θα υφίσταται).

Επομένως σε συμμόρφωση του ΣΑΔ του ΟΗΕ, του ΕΔΑΔ και του Ν. 4285/ 14, καλώς ή κακώς, η επαναφορά των ποινικών διατάξεων περί βλασφημίας ήταν μονόδρομος,σε ενίσχυση του αντιρατσιστικού, ειδάλλως θα προκαλείτο ακούσιο κενό Νόμου και απονεύρωση της αντιρατσιστικής νομοθεσίας ( δηλ. εφαρμογή αντιρατσιστικού χωρίς όμως τον ορισμό των ποινών περί του τι είναι βλασφημία).

Μια παραδοξότητα η οποία έπρεπε να αρθεί. Οι ποινές περί βλασφημίας επανήλθαν λόγω διεθνούς, Ευρωπαϊκής και εγχώριας αντιρατσιστικής νομοθεσίας. Είναι αλληλένδετα. Δεν μπορεί να υπάρξει αντιρατσιστική νομοθεσία, χωρίς ορισμό και ποινές περί βλασφημίας. Μια παραδοξότητα που ”προκαλούνται ” χώρες όπως η Γαλλία και άλλες Ευρωπαϊκές να ”θεραπεύσουν ” ( πχ το έκανε η Ελβετία κ.ά ).

ΠΡΙΝ ΦΥΓΕΤΕ: Τα Θρησκευτικά και το Σύνταγμα Οι σχέσεις Κράτους-Θρησκείας στο επίκεντρο των ισραηλινών εκλογών Είναι η γιόγκα θρησκεία;