Η (πιθανή) εκλογή Τραμπ και οι (ηττοπαθείς) ευρωπαϊκές ανησυχίες

07:04 22/7/2024 - Πηγή: Huffington Post Greece

From l-r., Republican presidential candidate former President Donald Trump, walking on stage with former first lady Melania Trump at the end of the Republican National Convention, Thursday, July 18, 2024, in Milwaukee. (AP Photo/J.

Scott Applewhite)

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει έκταση 4 εκατομμύρια τ. χλμ. και πληθυσμό 448,4 εκατομμύρια κατοίκους, διαθέτει την δεύτερη ισχυρότερη οικονομία παγκοσμίως με ΑΕΠ 14,3 τρις Ευρώ το 2021 και είναι η δεύτερη οικονομία παγκοσμίως στο εμπόριο αγαθών (πίσω από την Κίνα). Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ως υπερεθνική άτυπη κυβέρνηση της Ευρώπης, χειρίζεται έναν θηριώδη προϋπολογισμό που για το 2024 υπολογίζεται σε πάνω από 2 τρις Ευρώ (όλα τα στοιχεία προέρχονται από την Eurostat).

Ενώ τα οικονομικά μεγέθη της Ευρωπαϊκής Ένωσης κυριολεκτικά ζαλίζουν και την καθιστούν μια από τις οικονομικές τρεις υπερδυνάμεις της υφηλίου, είναι ακατανόητη η ηττοπάθεια των ηγετών της, που δυστυχώς όχι μόνο δεν εκφράζεται παρασκηνιακά αλλά εκδηλώνεται και δημοσίως. Μια εκλογή του Τράμπως προέδρου της Αμερικής, που μετά την απόπειρα δολοφονίας εις βάρος του έχει καταστεί πλέον αρκετά πιθανή, και η επιλογή ενός αντιπροέδρου με αντινατοϊκό στίγμα (J. D. Vance), ήταν αρκετές ώστε να πανικοβάλλουν τους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης λόγω μια πιθανής απώλειας η υποβάθμισης της αμυντικής ασπίδας του ΝΑΤΟ. (Δημοσθένης Γκαβέας, «Η απόπειρα δολοφονίας του Τραμπ τρομάζει και την ΕΕ».

Αυτή όμως η συμπεριφορά αντανακλά σε όλη την παγκόσμια κοινή γνώμη μια δειλία και μια ηττοπάθεια που εκτός από εμφανώς παρασιτική, ίσως είναι απαρχή δυσάρεστων εξελίξεων για την Ευρώπη. Πριν από όλα ο Τράμπ και ο κάθε Τράμπ δεν έχει καμμία υποχρέωση απέναντι στους Ευρωπαίους, παρά μόνο απέναντι στους πολίτες που τον εκλέγουν. Αν η πλειοψηφία του αμερικανικού λαού κρίνει ότι πρέπει η χώρα τους να ακολουθήσει μια απομονωτική πολιτική, που ήταν δημοφιλής στην Αμερική και στο παρελθόν (Δόγμα Μονρόε), δεν βλέπω τον λόγο γιατί πρέπει να τους αναγκάσουμε με το ζόρι να συνεχίσουν να ακολουθούν κάτι που πιστεύουν ότι δεν είναι προς το συμφέρον τους. Προφανώς βέβαια, και η επιλογή απομονωτισμού, θα έχει πολύ σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις στους ίδιους, αλλά αυτές ας τις σταθμίσουν οι Αμερικανοί και οι εκάστοτε ηγεσίες τους.

Αλίμονο αν οι εκάστοτε (εθνικοί ή υπερεθνικοί) ηγέτες της Ενωμένης Ευρώπης συνωστίζονται ως ικέτες στην ποδιά του εκάστοτε Αμερικανού Προέδρου για να εξασφαλίσουν την στρατιωτική προστασία της Ηπείρου μας. Επίσης θα ήταν αφελές οι Ευρωπαίοι ηγέτες να στηριχθούν εξ ολοκλήρου στην νατοϊκή ασπίδα όταν την κρατάει ένα ασταθές χέρι με άμεση πρόθεση να την αφήσει κατά μέρος για οικονομικούς, ιδεολογικούς ή γεωπολιτικούς λόγους. Η Ευρώπη οφείλει να εξασφαλίσει την άμυνα της άμεσα και χωρίς εκπτώσεις ασχέτως αποτελέσματος στις αμερικανικές εκλογές. Το θέαμα των ευρωπαίων ηγετών να φοβούνται τα εκλογικά αποτελέσματα στην Αμερική είναι αντιδημοκρατικό, απαράδεκτο και γεμίζει τους ευρωπαίους πολίτες με φόβο και ανησυχία για το μέλλον τους.

Η άμεση απάντηση (χθες όχι αύριο), είναι η δημιουργία ενός ισχυρού Ευρωστρατού με άμεσους εξοπλισμούς και εκπαίδευση, και γιατί όχι; 6μηνη υποχρεωτική στρατιωτική θητεία για όλους τους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η απάντηση αυτή έχει πολλαπλούς αποδέκτες: τόσο την Αμερική όσο και την Ρωσία του Πούτιν που συνεχώς απειλεί με πυρηνικό όλεθρο και οι ηγέτες μας κάνουν ότι δεν ακούν ή ξορκίζουν το κακό σταυρώνοντας τα χέρια. Η αποφασιστικότητα είναι αυτή που δίνει το μήνυμα σε ηγέτες της νοοτροπίας του Ρώσου Προέδρου, όχι ο έκδηλος φόβος και η ηττοπαθής αδράνεια που τον αποθρασύνει περισσότερο.

Οι (εθνικοί και υπερεθνικοί) ηγέτες της Ευρώπης δίνουν την αίσθηση ότι λειτουργούν φοβικά, ως ουρά της στρατιωτικής ισχύος της Αμερικής, σε μια παρασιτική λογική συβαριτισμού, αποφυγής κινδύνων και παραίτησης από κάθε οργάνωση στοιχειώδους πολεμικής αυτοάμυνας. Η σαφής ευρωπαϊκή πρόθεση για συμβιβασμούς δεν εκλαμβάνεται από τον αντίπαλο ως σύνεση, αλλά ως αδυναμία. Από την στιγμή που η ευρωπαϊκή ηγεσία έκανε την επιλογή να στηριχθεί η Ουκρανία, αυτό έπρεπε να το κάνει αποφασιστικά και με όλο της το οικονομικό βάρος και όχι να αφήσει την νεολαία του ουκρανικού λαού να σφαγιαστεί και τελικά, όπως φαίνεται, να χαθεί και ο πόλεμος υπέρ της Ρωσίας με ανυπολόγιστες ηθικές και υλικές συνέπειες για όλη τη Δύση. Κλασσικό παράδειγμα ευρωπαϊκής κουτοπονηριάς η κωμωδία των δήθεν οικονομικών κυρώσεων προς την Ρωσία, όπου όλες οι ευρωπαϊκές εταιρίες συνέχισαν να πωλούν τα προϊόντα τους μέσω Τουρκίας και κυρίως η γερμανική κυβέρνηση που είχε και το κύριο συμφέρον στο ζήτημα, έκανε ότι δεν καταλάβαινε.  

Εν κατακλείδι, χωρίς κόστος για τους πολίτες της δεν μπορεί να υπάρξει αποτελεσματική ευρωπαϊκή πολιτική. Το πεπρωμένο της Ευρώπης είναι η συσπείρωση και η αντιμετώπιση του εξ ανατολών κινδύνου (ρωσικού ή μουσουλμανικού) με άμεση απεμπλοκή από την ενεργειακή εξάρτηση από την Μόσχα. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες να πάρουν αποφάσεις και να ενημερώσουν τους λαούς τους για το κόστος αυτών, γιατί θα υπάρξει κόστος και μεγάλο μάλιστα. Οποιαδήποτε άλλη εναλλακτική δεν είναι μόνο παράλογη αλλά θέμα χρόνου να καταστεί αυτοκτονική. Μια ισχυρή στρατιωτικά Ευρώπη θα συσπειρώσει συμμάχους και θα γίνει σεβαστή στους εχθρούς της, αλλά αυτό δεν θα γίνει πράξη αν η κοινωνία και η κοινή γνώμη δεν ενημερωθεί υπεύθυνα για τις προκλήσεις και δεν στοιχηθεί πίσω από τους ηγέτες της.