«Κάνω» αντί «Είμαι»

09:27 23/2/2020 - Πηγή: Huffington Post Greece

Ως αναζητητές στόχων, προκλήσεων και αποτελεσμάτων, έχουμε υψηλές προσδοκίες για την έκβαση της καθημερινότητας και της ζωής μας γενικότερα. Συνήθως, όταν επιθυμούμε ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα ή μια αλλαγή αναρωτιόμαστε: «Τι πρέπει να κάνω για να πετύχω αυτό που θέλω;» Συνηθίζουμε να κάνουμε. Να κάνουμε περισσότερα, καλύτερα.

Αλλά όπως λέει και ο Prashant Iyengar: «..Η γιόγκα είναι τρόπος ύπαρξης, όχι τρόπος δράσης. Είμαστε ανθρώπινες υπάρξεις, όχι ανθρώπινες δράσεις…» (Yoga

is a way of being, not doing. We are human beings, not human doings). Ίσως σε αυτήν τη φράση να κρύβονται όλες οι απαντήσεις στις ερωτήσεις μας σχετικά με το πώς μπορούμε να δημιουργήσουμε και να παρουσιάσουμε τον καλύτερο δυνατό τρόπο ζωής. Η απάντηση είναι «να είμαι» και όχι «να κάνω».

Πώς νιώθουμε αυτήν τη στιγμή; Μας μπλοκάρει ο φόβος; Η ανησυχία; Ή μήπως νιώθουμε χαρά; Πού ακριβώς βρισκόμαστε; Και τι πραγματικά θέλουμε να δημιουργήσουμε στη ζωή μας; Η ενέργειά μας συμβαδίζει με αυτό που θέλουμε να δημιουργήσουμε;

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ζούμε σε μοναδικά δύσκολες στιγμές. Δουλεύουμε περισσότερες ώρες, παίρνουμε λιγότερες μέρες διακοπές και αισθανόμαστε πιο βιαστικοί και αγχωμένοι από ποτέ. Την ίδια στιγμή, οι ζωές μας αλλάζουν πιο γρήγορα και δεν μπορούμε πλέον να βασιζόμαστε στην διατήρηση της ίδιας δουλειάς ή συντρόφου για μια ζωή - ή ακόμα και για τα επόμενα χρόνια. Ως αποτέλεσμα, είμαστε συνεχώς αντιμέτωποι με σημαντικές επιλογές ζωής που μοιάζουν να απειλούν τη σωματική επιβίωσή μας και απαιτούν να περνάμε περισσότερο χρόνο από ποτέ στο μυαλό μας, να αξιολογούμε και να αποφασίζουμε.

Αλλά όχι μόνο οι ζωές μας κινούνται γρηγορότερα, αλλά στερούνται και της ροής των απλούστερων στιγμών, όταν οι μετρημένοι ρυθμοί της φύσης και της σωματικής εργασίας διαμορφώθηκαν ως εγγενής ισορροπία μεταξύ ύπαρξης και πράξης. Αυτές τις μέρες τρέχουμε από την μια επείγουσα δραστηριότητα στην άλλη, από το κινητό τηλέφωνο στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, πιεζόμενοι να προσαρμόσουμε τα αναλογικά μας σώματα στην ψηφιακή εποχή.

Δεδομένων των πρωτοφανών απαιτήσεων της μεταμοντέρνας ζωής, ίσως απλά περιμένουμε πολλά από τον εαυτό μας. Χωρίς την υποστηρικτική δομή των ιερών κοινοτήτων, όπως είναι τα μοναστήρια και τα άσραμ, σε έναν κόσμο που φαίνεται να στροβιλίζεται εκτός ισορροπίας, είναι πραγματικά δυνατό να παραμείνουμε εμείς σταθερά συνδεδεμένοι με την απλή ύπαρξη, ενώ ακολουθούμε την υλική επιτυχία, ένα υγιές σώμα, μια ικανοποιητική σχέση;

Στο βιβλίο του Light on Life, ο B.K.S. Iyengar λέει ότι η πρακτική της γιόγκα δημιουργεί το θεμέλιο για μια ισορροπημένη ζωή. Όταν μαθαίνουμε τις άσανας, στην πραγματικότητα μαθαίνουμε να μένουμε ήρεμοι αλλά σε εγρήγορση, άσχετα με το πόσο δύσκολη είναι η θέση. Όταν μπορούμε να διατηρούμε αυτήν την αίσθηση του παρόντος και της ισορροπίας σε κάθε άσανα, αυτό που λέει ο Iyengar «στο εδώ και τώρα», τότε μπορούμε να φέρουμε αυτήν την αντιμετώπιση και στην καθημερινότητά μας. Η ικανότητα να μένουμε σταθεροί και ήρεμοι σωματικά, μας φέρνει πιο κοντά στη νοητική και πνευματική ισορροπία.

Όταν βρισκόμαστε σε πλήρη ευθυγράμμιση με το πώς «είμαστε» προκύπτει αυθόρμητα το «κάνουμε». Όταν καταλαβαίνουμε τον εαυτό μας, τη φύση μας και τον σκοπό μας, τότε τα βήματα θα γίνουν εμφανή. Εμείς είμαστε ο δάσκαλος, εμείς κι ο μαθητής. Όσο λιγότερο κάνουμε κι όσο περισσότερο είμαστε, μπορούμε να μάθουμε και να βοηθήσουμε τον εαυτό μας. Καλύτερα να μαθαίνουμε για να μαθαίνουμε και να είμαστε απ’ το να κάνουμε.

Σημαντικό, πάντως, είναι να αναφερθεί ότι από μια υψηλότερη πνευματική προοπτική, δεν μπορούμε ποτέ να χάσουμε τη σύνδεσή μας με την ύπαρξη. Στην πραγματικότητα, ο διαχωρισμός μεταξύ ύπαρξης και πράξης είναι απλώς ένα ακόμα κατασκεύασμα του νου. Δεν έχει σημασία πόσο «ακίνητοι» προσπαθούμε να μείνουμε: η καρδιά συνεχίζει να χτυπά, οι πνεύμονες αναπνέουν, τα εσωτερικά όργανα λειτουργούν, τα μάτια ανοιγοκλείνουν. Σύμφωνα με την Bhagavad Gita: ”Ούτε για μια στιγμή δεν μπορεί να παραμείνει κανείς χωρίς να κάνει πράξεις. Ο καθένας αναγκάζεται στη δράση από τις πρωταρχικές ιδιότητες που γεννήθηκαν από τη φύση”. Στην τελική, κάθε προσπάθεια να είμαι, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό, είναι απλώς μια άλλη μορφή του κάνω.

Επομένως, μήπως το ερώτημα δεν είναι: Κάνουμε ή είμαστε; αλλά μάλλον, πώς συνδεόμαστε με τις ενέργειές μας; Αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας ως τον δράστη, τον ξεχωριστό άνθρωπο που αγωνίζεται να επιτύχει και να επιβιώσει ή παραμένουμε ελεύθεροι από τους καρπούς των πράξεών μας, όπως συνιστούν η Gita και άλλα ιερά κείμενα;

Μήπως, τελικά, η προσπάθεια εξεύρεσης ισορροπίας δεν έχει σημασία όταν αναγνωρίζουμε ότι η πραγματικότητα είναι από τη φύση της μια αδιάκοπη, αδιαίρετη ένωση των δύο - ο χορός του Shiva και της Shakti, το σημείο συνάντησης της συνείδησης και των εκδηλώσεών της, το απόλυτο και το σχετικό, το διαχρονικό και το πεπερασμένο. «Για μένα, η ύπαρξη και η δράση είναι συμπληρωματικά και εξέρχονται από το ίδιο πνεύμα, την ίδια παγκόσμια παρουσία», λέει ο Friend. ”Στο τελικό επίπεδο η συνείδηση είναι ευρύχωρη, απέραντη, φωτεινή, εντελώς ελεύθερη. Από αυτό το πεδίο προκύπτουν τα πάντα: υλική πραγματικότητα, σκέψη, συναίσθημα, δραστηριότητα.”

(Για κάθε πληροφορία, ερώτηση ή διευκρίνιση μπορείτε να επικοινωνείτε με τη Μαρία Χρυσοχεράκη fbMariaHrisoheraki, instapureyoga_mariahrisoheraki ή στο [e-mail])

ΠΡΙΝ ΦΥΓΕΤΕ Εννέα φράσεις που ενοχλούν όσους πάσχουν από κατάθλιψη Τζένη Μπουλμέτη: Μυστικά καλής ζωής από την πρωταθλήτρια Ελλάδας στο τρίαθλο