Κραν Μοντανά: Οι αποκαλύψεις και ο νέος κόσμος που πασχίζει να γεννηθεί

07:47 18/11/2021 - Πηγή: Huffington Post Greece

«Ο παλιός κόσμος πεθαίνει και ο νέος κόσμος πασχίζει να γεννηθεί, τώρα είναι η εποχή των τεράτων» - Αντόνιο Γκράμσι

Η συζήτηση που γίνεται για τα ντοκουμέντα του Κραν Μοντανά, πέραν από την προφανή απόδειξη ότι η Τουρκία δεν συμφώνησε ποτέ σε αποχώρηση του κατοχικού στρατού και κατάργηση των εγγυήσεων, ξεκαθαρίζει το τοπίο των «στρατοπέδων».

Τώρα, στην εποχή των τεράτων, κατά τον Ιταλό φιλόσοφο Αντόνιο Γκράμσι, τα «στρατόπεδα» δείχνουν ασφυκτικά γερασμένα και χρειάζεται να γίνει μια φοβερή ιδεολογική ανατροπή, ώστε ο παλιός κόσμος να οδηγηθεί στην τελευταία του

κατοικία.

Τον παλιό κόσμο δεν αντιπροσωπεύει μόνο ο Αναστασιάδης που δείχνει τραγικά ανέτοιμος να αντιμετωπίσει τόσο την τουρκική αδιαλλαξία όσο και τους πολιτικούς του αντιπάλους, αλλά και οι εσχάτως πολέμιοί του. Εσχάτως γιατί εκεί που ο παλιός κόσμος κόντεψε να πεθάνει, μπόρεσαν να στήσουν, μαζί με τον Αναστασιάδη, μηχανική υποστήριξη ή, καλύτερα, προσωρινές κολώνες για να τον κρατήσουν στη ζωή.

Ο παλιός κόσμος που ξαναπεθαίνει, τώρα στην εποχή των τεράτων, είναι ο κόσμος στον οποίο στήθηκε η εκστρατεία αθώωσης της Τουρκίας και της κατοχικής εξουσίας, με σκοπό να καταγγελθεί η πλευρά των θυμάτων της εισβολής, ο λαός και όχι ο Πρόεδρος που σε ενάμισι χρόνο θα απολαμβάνει τη σύνταξή του.

Ο παλιός κόσμος που ξαναπεθαίνει, ουρλιάζοντας σαν τον μανδραγόρα, είναι εκείνος που διαφυλάσσεται από εκείνους οι οποίοι δεν πιστεύουν σε τίποτε που να χαλά τη σούπα της ήττας και του συμβιβασμού, από εκείνους οι οποίοι ευχαρίστως θα συνεταιρίζονταν με το τουρκικό φασιστικό κράτος, προκειμένου να προστατεύσουν το άτομό τους.

Ανυπόφορα απομακρυσμένοι από οποιαδήποτε ιδεολογική προεργασία, δεν ενδιαφέρονται ούτε για την κατοχή ούτε για την άνεση με την οποία κυριαρχεί ο Αναστασιάδης, που –εν πολλοίς– τους δημιούργησε και ο νεορεαλισμός που αναμασούν οι δεξιοαριστεροί παλιάτσοι.

Ο νέος κόσμος, ναι μεν πασχίζει να γεννηθεί, μα χρειάζεται να λάβει μέρος στο ιδεολογικό πεδίο και όχι σε κάποιον υλιστικό καιροσκοπισμό. Ή θα αμφισβητήσει τα «στρατόπεδα» της παρακμής, της ήττας, του συμβιβασμού, δεξιά, αριστερά, κεντρώα, ακροδεξιά και ακροαριστερά, ή θα βουλιάξει σε μια νέα εποχή των τεράτων.

Τον νέο κόσμο χρειάζεται να συναποτελέσουν όσοι αντιλαμβάνονται πως την αλλαγή δεν θα φέρουν τα υπάρχοντα κομματικά «γηροκομεία» (καμία σχέση με ηλικιακό διαχωρισμό) ούτε χαρτογιακάδες του κατεστημένου, ευνοούμενοι διπλωμάτες, κομματάρχες και υπουργοί, που δεν έχουν απάντηση για το αύριο αυτού του ρημαγμένου τόπου, μα ο ανθρώπινος παράγοντας, η βούληση και η επιλογή, μια πραγματική πολιτιστική επανάσταση, που δεν θα αφήνει περιθώρια για συζητήσεις περί καλής και κακής αυτοκτονίας.

Αντίσταση ή Εξαφάνιση. Πατρίδα ή Θάνατος.