Μεγάλη Εβδομάδα στο Άγιο Όρος

12:08 2/4/2018 - Πηγή: Huffington Post Greece

Ταξιδεύαμε όλη μέρα απο την Αθήνα. Φτάσαμε αργά το βράδυ.Αφού κοιμηθήκαμε το βράδυ στην Ουρανούπολη, νωρίς το πρωί πήγαμε να πάρουμε τα διαμονητήριά μας.

Ουρανούπολη Χαλκιδικής, που είναι η κωμόπολη απ’ όπου αναχωρεί το πλοίο προς το Άγιο Όρος.

Τα διαμονητήρια είναι το διαβατήριο για την είσοδο στο Όρος, χρονικής ισχύος 4 ημερών.

Για να έχεις πρόσβαση στο Άγιο Όρος και να μπορείς να το επισκεφτείς, πρέπει να επικοινωνήσεις πρώτα με το γραφείο που είναι υπεύθυνο

για τους προσκυνητές, ώστε να δηλώσεις τις ημερομηνίες που σε ενδιαφέρουν, για να κάνεις την επίσκεψή σου.

Για τον λόγο αυτό, πρέπει να επικοινωνήσεις αρκετά έγκαιρα, για να μπορέσεις να το επισκεφθείς το διάστημα που επιθυμείς. Σε διαφορετική περίπτωση, σου προτείνουν εναλλακτικές διαθέσιμες ημερομηνίες από το γραφείο προσκυνητών, που εδρεύει στην Θεσσαλονίκη.

Αφού κλείσεις ημερομηνίες, πρέπει να επικοινωνήσεις με κάποιον τρόπο (τηλέφωνο, φαξ, e-mail) με τις ιερές μονές, για να ζητήσεις να σε φιλοξενήσουν.

Η πρόσβαση γίνεται αποκλειστικά δια θαλάσσης. Τα μικρά ferryboats και ταχύπλοα αναχωρούν από την Ουρανούπολη μόνο πρωινές ώρες. Κατά συνέπεια δεν υπάρχει ευελιξία για απρογραμμάτιστες μετακινήσεις. Όλα πρέπει να είναι εγκαίρως ρυθμισμένα και προγραμματισμένα.

Μπήκαμε λοιπόν στο καράβι. Το ταξίδι μας προς τη πνευματικότητά μόλις είχε ξεκινήσει

Το τοπίο απλωνόταν μπροστά μας παρθένο και η φύση ξεδιπλωνόταν σε σχηματισμούς απαράμιλλης ομορφιάς.

Τα πρώτα κτίσματα είχαν αρχίσει να ξεπροβάλλουν γαντζωμένα πάνω στα βράχια προκαλώντας δέος και συγκίνηση στα μάτια όλων μας, που ήταν απαίδευτα σε τόση ομορφιά.

Μετά από μιάμιση ώρα, το καράβι προσέγγιζε τον μικρό μόλο ή αλλιώς τον «αρσανά του μοναστηριού». Όλοι αποβιβαστήκαμε με ένα χαμόγελο αποκαλυπτικό του θαυμασμού για το κτίσμα, που, αγέρωχο εδώ και 1000 χρόνια δίπλα στη θάλασσα, σαν να περίμενε να μας υποδεχθεί.

Κατευθυνθήκαμε στην πύλη του μοναστηριού με προορισμό το αρχονταρίκι, τον χώρο υποδοχής και φιλοξενίας των προσκυνητών. Εκεί θα συναντούσαμε τον πνευματικό μου πατέρα. Αμέσως άφησα τον σάκο μου και πήγα να τον ψάξω.

Καθίσαμε στο αρχονταρίκι, όπου σαν πρώτη ένδειξη φιλοξενίας, μας περίμενε καφές, λουκούμι και ρακί, που αποτελούν σταθερές αξίες στην κουλτούρα της μοναστηριακής φιλοξενίας.

Ένα εκπληκτικό μπαλκόνι με θέα όλο το Αιγαίο συνέχιζε να γαληνεύει το βλέμμα και την ψυχή μας.

όλη η πρωτογενής παραγωγή είναι δική τους. Εκτάσεις με κάθε λογής καλλιέργειες ανθοφορούν και καρποφορούν χάρη στην αποκλειστική επιμέλεια των μοναχών, οι οποίοι ασχολούνται με τη φροντίδα της γης και των καρπών της αδιαφορώντας για τη σωματική καταπόνηση που μπορεί να προκαλεί η συστηματική ενασχόληση με τις γεωργικές εργασίες.

Μέσα στην απόλυτη ησυχία του σούρουπου και μαγεμένοι από το χρώμα του ουρανού, καθίσαμε σ’ ένα πεζούλι για έναν σύντομο απολογισμό εντυπώσεων, μία πρώτη σιωπηλή περισυλλογή. Στη συντροφιά μας ήρθε και κάθισε και ο πνευματικός μου. Ήθελε να μας μιλήσει.

Ήταν από τις ωραιότερες στιγμές του ταξιδιού. Εμείς γεμάτοι απορίες και ο γέροντας γεμάτος πατρική αγάπη και υπομονή μας άκουγε προσεκτικά και απαντούσε με λόγια σοφίας σε όλα μας τα ερωτήματα.

Κάποια στιγμή κατά τις 10 το βράδυ μας άφησε ευγενικά, για να πάει να ξεκουραστεί, καθώς το ξύπνημα θα ήταν πολύ πρωινό, αφού στις 4 το πρωί θα ξεκινούσε η Θεία λειτουργία.

Ο εσπερινός από μόνος του ήρθε να μας χαρίσει μία ξεχωριστή εμπειρία. Βιώσαμε μια κατάσταση απόλυτης κατάνυξης και σιωπηλής προσευχής κάτω από το φως των κεριών. Η σκέψη μας ήταν συγκεντρωμένη στη στιγμή.

Όσο περιορίζεις τις απολαύσεις, τόσο περισσότερο κατανοείς ότι είμαστε κυρίως ψυχή και λιγότερο σώμα. Συνειδητοποιείς την αξία του λίγου και του απλού, και νιώθεις ευγνώμων στη ζωή που έχεις έστω και αυτό.

Οι περισσότεροι βλέπουμε την αλλαγή που συντελείται στον εαυτό μας, βλέπουμε τη βελτίωση, και κάνουμε υπομονή στις δυσκολίες, γιατί θέλουμε και άλλη αλλαγή, κι άλλη βελτίωση στη ζωή μας.Κι αυτή η επιθυμία δεν έχει τέλος.

Το Άγιο Όρος είναι σαν να εξετάζεις τον εγκέφαλο, του οποίου η γνώση δεν εξαντλείται ποτέ.

Αγώνας συνεχής για αυτοβελτίωση.

Απόσπασμα απο το βιβλίο “Ο Μοναχός που έγινε CEO” - 1000 Χρόνια Αθωνικό Management