Μείναμε από Ευρώπη

09:59 9/3/2017 - Πηγή: Huffington Post Greece

Το σοκ είναι μεγάλο. Τόσο μεγάλο που κάνει κάθε συζήτηση για την αξιολόγηση ασήμαντη. Προετοιμαζόμασταν η αλήθεια κάπως, αλλά εάν δεν το ακούσεις, εάν δεν το ζήσεις δεν μπορείς να το συνειδητοποιήσεις. Ήρθε, λοιπόν, η ανακοίνωση: οι 4 μεγάλοι πλέον της Ευρώπης, Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία κι Ιταλία είναι υπέρ μιας Ευρώπης πολλών ταχυτήτων. Σοκ και δέος (προσθέτω).

Η Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων

αναιρεί το λόγο ύπαρξης της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτή είναι όμως η αδύναμη απάντηση των Κυβερνήσεων αλλά και των Βρυξελλών αφενός στη λαίλαπα που χτύπησε την Ευρωπαϊκή Ένωση -κι ονομάζεται Brexit- κι αφετέρου στην αδυναμία να διαχειριστούν συγκροτημένα, αποτελεσματικά και αυτόνομα την οικονομική κρίση.

Πολλοί θεωρούν ότι είναι θέμα οικονομίας, άλλοι πάλι μιλάνε για την εσωτερική πολιτική των κρατών - μελών. Αρκετοί υπενθυμίζουν το γεγονός ότι η Ευρώπη τρέχει ήδη σε δύο βασικές οικονομικές ταχύτητες, αφού το ευρώ αποτελεί διαχωριστικό παράγοντα -κι ας μην το παραδεχόμαστε- εντός της ευρωπαϊκής οικογένειας.

Στην πράξη είναι η αδυναμία να διαχειριστούν οι Βρυξέλλες, αλλά και οι μεγάλες χώρες της Ευρώπης, τη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης μετά την πτώση του κομμουνισμού και τη σταδιακή μετατροπή των Βρυξελλών σε ένα αρτηριοσκληρωτικό γραφειοκρατικό κέντρο.

'Όταν ξεκίνησε η Κρίση, οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι μας προσπάθησαν να την αντιμετωπίσουν με κόπο και ιδέες. Κάποιες σωστές, κάποιες λάθος, αλλά προσπάθησαν να λύσουν το πρόβλημα. Το πολιτικό πρόβλημα, όμως φαίνεται, άλυτο. Γίνεται μεγαλύτερο εάν αναλογιστεί κανείς ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες φαίνεται να μην μπορούν να διαχειριστούν τα κελεύσματα της εποχής. Ή εάν θέλετε, να έχουν κουραστεί. Να έχουν κουραστεί από τα προβλήματα της Πολωνίας, τις ασυναρτησίες της ακραίας Ουγγαρίας, τις εμμονές της μικρής μας Ελλάδας. Πολλά τα προβλήματα που έπρεπε να ασχοληθούν κι έτσι έπεσαν βαριά. Και μοιάζει η καλύτερη λύση να είναι η απόδραση.

Εκείνο, όμως, που -επίσης- τρομάζει είναι η μεθοδολογία. Ένας κουρασμένος Γιούνκερ αναγράφει τη χειρότερη Λευκή Βίβλο από καταβολής της Ευρωπαϊκής Ένωσης που όχι μόνο δεν δίνει κατευθύνσεις, αλλά περιγράφει σενάρια (σαν να είναι παρατηρητής κι όχι διαμορφωτής). Και μετά ένας απερχόμενος Γάλλος Πρόεδρος, με μόνο μια θητεία και σχεδόν μηδενική αποδοχή από τους πολίτες της χώρας του, ένας υπηρεσιακός Ιταλός Πρωθυπουργός, ένας κουρασμένος Ισπανός και μια παντοδύναμη καγκελάριος, η οποία κινεί τα νήματα όπως εκείνη φρονεί, προχωρούν σε μια «ξαφνική» συμφωνία - ανακοίνωση.

Στην εποχή της τεχνολογίας και της ταχύτητας σχεδόν όλοι πέσαμε κοιμώμενοι στις ορέξεις των ολίγων. Κι επιτρέψαμε, με την ενασχόλησή μας στο καθαρά οικονομικό, να λησμονήσουμε το απόλυτα επαναστατικό κοινωνικό σκέλος που επέφερε η Ένωση στην Ευρώπη.

Έτσι μάθαμε ότι: «η ενότητα δεν έχει ομοιομορφία» και οι Ευρωπαίοι πρέπει «να έχουν το θάρρος να αποδεχθούν ότι ορισμένες χώρες προχωρούν πιο γρήγορα από τις άλλες», διαβάζοντας μια εκ των μεγάλων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης να δηλώνει ότι είναι «διατεθειμένη να προχωρήσει στην ολοκλήρωση με όλους εκείνους που θα θελήσουν να την ακολουθήσουν» .

Το δόγμα «ή είστε μαζί μου ή είστε εχθροί μου» επικράτησε τελικά και στην Ευρώπη. Πόσο απογοήτευση. Και πόσο μεγαλώνει αυτή η απογοήτευση όταν βλέπουμε σε ποιο σημείο είμαστε εμείς. Το 10ο κράτος της Ευρωπαϊκής Ένωσης να είναι σήμερα το πιο αδύναμο και το πιο αναχρονιστικό. Με μια ηγεσία αδύναμη και αιθεροβατούσα. Μια ηγεσία που τολμάει να δηλώνει ότι θα κάνει διαβούλευση για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας όταν καλά καλά η ίδια δεν γνωρίζει τι ισχύει στην οικονομία της χώρας της. Στην κυριολεξία είμαστε στο πιο κρίσιμο στοιχείο της ευρωπαϊκής διαδρομής με τη χειρότερη δυνατή Κυβέρνηση.

Ποια είναι η ελπίδα μας; Η συμμετοχή. Μόνο αυτή μένει πλέον. Η συμμετοχή με όποιο τρόπο μπορούμε. Στη σελίδα αυτή μπορούμε να βρούμε τρόπους να μιλήσουμε, να πούμε την άποψή μας. Να βροντοφωνάξουμε ότι δεν πρέπει το επίκαιρο να υπερκεράσει το σταθερό. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένα επίτευγμα της ανθρωπότητας το οποίο δεν μπορεί και δεν πρέπει να επισκιαστεί από το εφήμερο. Ιδιαίτερα στην Ελλάδα εάν η οικονομική κρίση έφερε μια μονομέρεια της σκέψης μας όσον αφορά στο άμεσο της επιβίωσης, ας φέρει η εξέλιξη αυτή μια επανάσταση της πρακτικής λογικής. Διότι στον κόσμο δεν είμαστε μόνο εμείς. Είναι και τα παιδιά μας.

-- This feed and its contents are the property of The Huffington Post, and use is subject to our terms. It may be used for personal consumption, but may not be distributed on a website.