«Μετά την επόμενη μέρα» έχει... παγωνιά

16:24 14/9/2017 - Πηγή: Huffington Post Greece

Σε ένα από τα πολλά αμερικανικά blockbuster της προηγούμενης δεκαετίας, το «Μετά την επόμενη μέρα» ο κόσμος παγώνει λόγω των κλιματικών αλλαγών και χρειάζονται εβδομάδες έως και μήνες για να λιώσουν οι πάγοι και να επανέλθει η –νέα- ζωή, μετά την επόμενη μέρα.

Αυτή την κατά τα άλλα μετριότατη ταινία που είχε όμως το σασπένς της, δεν μπορώ να πω, μου θύμισε η φετινή Εθνική και όλα όσα έγιναν πριν την επόμενη αλλά και όσα θα γίνουν μετά την επόμενη μέρα.

Μία μάλλον μέτρια

όσον αφορά στο υλικό της ομάδα, δίχως τον σούπερ-σταρ (Giannis), με πρωταγωνιστές που ξεπήδησαν μέσα από τη δράση των αγώνων (Σλούκας, Καλάθης), με δυνατούς κομπάρσους σε κάποιες σκηνές του έργου (Θανάσης) αλλά που όταν πέφτουν οι τίτλοι τέλους σου αφήνει μία γλυκόπικρη γεύση. Τέτοια που δεν ξέρεις αν τελικά σου άρεσε η ταινία ή όχι…

Προσωπικά, δεν μου άρεσε. Αν είναι από ένα ολόκληρο τουρνουά να κρατήσω ενάμιση ματς, αυτό με τη Λιθουανία και το μισό με τη Ρωσία, συγγνώμη, αλλά έχω μεγαλύτερες απαιτήσεις και υψηλότερα στάνταρ. Μία ομάδα που έγραψε σενάριο… blockbuster με όσα προηγήθηκαν των αγώνων αλλά και όσα έγιναν στην πρώτη φάση, που πήγε να γράψει κάποιες καλές και δυνατές σκηνές προς το τέλος, που δείχνει να γυρίζει πιο ενωμένη σε σχέση με τη μέρα που έφυγε (το τονίζω το «δείχνει» γιατί όντας μακριά από την αποστολή δεν μπορώ να έχω ξεκάθαρη άποψη) αλλά που κάτι μου λέει ότι εκ των πραγμάτων θα την ξεχάσουμε γρήγορα. Όπως και τις ομάδες του 2011, του 2013 και λιγότερο του 2015 που έφτασε τόσο κοντά όσο και η φετινή στην 4αδα.

Ο λόγος που θα ξεχαστεί αυτή η Εθνική είναι γιατί δεν θα την ξαναδούμε. Όταν πια θα λιώσουν οι πάγοι από τα αχρειάστα προκριματικά του Παγκόσμιου και αν και εφόσον η ομάδα μας έχει προκριθεί (έχω αναλύσει σε προηγούμενο άρθρο πως μόνο εύκολο δεν θα είναι αυτό) θα κοιτάξουμε το ημερολόγιο και θα γράφει 2019. Και μην ακούτε δεξιά και αριστερά ότι οι ΝΒΑερς και οι παίκτες της Ευρωλίγκα θα παίξουν π.χ. στα ματς του ερχόμενου Ιουνίου. Κάποιοι, ίσως. Όλοι ποτέ…

Το 2019 που θα γίνει το παγκόσμιο, αν και εφόσον έχουμε προκριθεί το επαναλαμβάνω δεν θα υπάρχει Μπουρούσης αφού σταμάτησε. Ο Πρίντεζης θα είναι στα 34 του και κάτι μέσα μου λέει ότι θα έχει κρεμάσει και τη δική του γαλανόλευκη φανέλα σε κάδρο. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει αν θα υπάρχει Αντετοκούνμπο, τι εξέλιξη θα έχει ο Παπαγιάννης και πολλά άλλα. Όταν θα λιώσουν οι πάγοι όλα θα είναι διαφορετικά.

Το ερώτημα λοιπόν είναι τι θα συμβεί μέχρι τότε. Σε προηγούμενο άρθρο ανέλυσα τα δεδομένα που θα ισχύσουν από τον προσεχή Νοέμβριο, τον υποψήφιο διάδοχο του Μίσσα. Φτάνουν όμως αυτά; Φυσικά και όχι γιατί έχουμε να κάνουμε με μία Ομοσπονδία που εδώ και χρόνια το Νο1 κεφάλαιο του μπάσκετ της χώρας, την Εθνική Ανδρών την έχει αφήσει στην τύχη της και την έχει απαξιώσει στον υπέρτατο βαθμο με αποκορύφωμα το φετινό ρεζιλίκι των όσων προηγήθηκαν του ταξιδιού σε Ελσίνκι και Πόλη.

Καζλάουσκας, Ζούρος, Τρινκιέρι, Κατσικάρης, Μίσσας και η καταμέτρηση συνεχίζεται για τον πρόεδρο Γιώργο Βασιλακόπουλο. Ο οποίος συνεχίζει να ζει με τις εμμονές του, να έχει κάνει σημαία το «δεν μπήκα με τανκ στην Ομοσπονδία αλλά με ψήφισαν» (λες και οι παροικούντες στην Ιερουσαλήμ κατέβηκαν χθες από το διαστημόπλοιο προερχόμενοι από κάποιον άλλο πλανήτη), που πανηγυρίζει (μέσω των πρόθυμων «στρατιωτών» του) για τον αποκλεισμό του… άσχετου πρόεδρου Σαμπόνις και όλων των πρώην παικτών που όντας πλέον σε θέσεις παραγόντων απαξιώνονται ως άσχετοι προκειμένου να αναδειχθεί το… θεάρεστο έργο της Ομοσπονδίας. Της ίδιας Ομοσπονδίας που άφησε 1,5 χρόνο δίχως προπονητή την Εθνική και που απαξίωσε τη θέση του προπονητή πριν καν τον προσλάβει.

Από αυτή την Ομοσπονδία δεν περιμένω απολύτως τίποτα. Την αφήνω να βαυκαλίζεται για την 4η θέση των Γυναικών. Της ίδιας ομάδας που δύο χρόνια πριν είχε χαντακώσει στην ιστορία με τις ισοβαθμίες και που προπονητής και παίκτριες είχαν βγει τότε ανοιχτά να δηλώσουν πόσο μόνοι και αβοήθητοι ήταν σε εκείνο το ταξίδι. Όπως και στο φετινό άλλωστε…

Την αφήνω να πανηγυρίζει τις… αποτυχίες των άλλων. Ναι, των Λιθουανών του Σαμπόνις που πήγαν σε δύο συνεχόμενους τελικούς στις προηγούμενες διοργανώσεις αλλά φέτος αποκλείσθηκαν από το… ανύπαρκτο πρόγραμμα της ανύπαρκτης Ομοσπονδίας.

Με τα μυαλά που κουβαλούν και από τη στιγμή που δεν υπάρχει ουτε καν προοπτική για δημιουργία κάποιου πλάνου, ενός ξεκάθαρου σχεδίου και όλα θα συνεχίσουν να περιστρέφονται γύρω από τον υπερ-πρόεδρο και τις εμμονικές επιλογές του φοβάμαι ότι οι πάγοι θα κάνουν πολλά ακόμη χρόνια για να λιώσουν.

Πηγή: Contra