Μια ανάπαυλα μέχρι την επόμενη φάση

07:12 7/3/2025 - Πηγή: Huffington Post Greece

Φωτογραφία αρχείου ο Ντόναλντ Τραμπ,με τον Πούτιν στη Σύνοδο Κορυφής της G20 στο Αμβούργο της Γερμανίας, 7 Ιουλίου 2017. (AP Photo/Evan Vucci, File)

Γράφει ο Κώστας Υφαντής, Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο 

Πριν λίγες ημέρες τα διπλωματικά ειωθότα υπέστησαν ένα βαρύ πλήγμα, όταν στον Λευκό Οίκο, ο ηγέτης ενός δοκιμαζόμενου λαού από μια βάρβαρη και ανήθικη στρατιωτική εισβολή αντιμετωπίστηκε από την αμερικανική ηγεσία με τρόπο εντελώς ανάρμοστο.

Αυτό που συμβαίνει στην Ουκρανία είναι ταυτόχρονα απλό αλλά και πολύπλοκο. Απλό ως προς την σύλληψη

του από τον Πρόεδρο Τραμπ και πολύπλοκο ως προς την εφαρμογή του. Η αμερικανική στρατηγική από την στιγμή που ανέλαβε καθήκοντα ο Πρόεδρος Τραμπ είναι απολύτως προβλέψιμη. Ο στόχος του Λευκού Οίκου είναι η προσέγγιση με την Ρωσία και σε αυτήν την επιδίωξη η Ουκρανία είναι ένα αγκάθι. Για αυτό το λόγο, το πρώτο που έκανε ο Αμερικανός Πρόεδρος ήταν να συζητήσει με την Μόσχα και να καταλήξουν σε ένα πλαίσιο συμφωνίας που ως βασικό στοιχείο έχει την άνευ όρων παράδοση της Ουκρανίας. 

Ο Ντόναλντ Τραμπδεν ενδιαφέρεται για την Ουκρανία και δεν δίνει δεκάρα για το γεγονός ότι αυτή η χώρα έχει πέσει θύμα μιας στρατιωτικής εισβολής και ενός πρωτοφανούς εδαφικού ακρωτηριασμού. Δεν αντιλαμβάνεται την Ρωσία ως απειλή για την αμερικανική ασφάλεια καθώς είναι πολύ αδύναμη για να απειλήσει τις ΗΠΑ. Και βεβαίως δεν ενδιαφέρεται για την ευρωπαϊκή ασφάλεια τόσο  όσο να συνεχίσουν οι ΗΠΑ να προστατεύουν την Ευρώπη. Μια Ευρώπη που δεν είναι στα μάτια του ένας εταίρος αλλά ένας ανταγωνιστής η συνοχή του οποίου θα πρέπει να παραμένει υπονομευμένη.  

Η συμφωνία με την Ρωσία, στον βαθμό που μπορούμε να εικάσουμε με σχετική εγκυρότητα, περιλαμβάνει την πλήρη αποδοχή των ρωσικών απαιτήσεων - καθώς δεν ενδιαφέρεται για αυτές. Ποιες είναι αυτές; Το πέρασμα της Ουκρανίας στην Ρωσική σφαίρα επιρροής με την ”παραχώρηση” της εκμετάλλευσης ενός μέρους του Ουκρανικού ορυκτού πλούτου ως αντάλλαγμα.  

Η εισβολή του Φεβρουαρίου του 2022 ήταν η δεύτερη φάση μιας επιχείρησης κατάργησης της Ουκρανίας ως έθνος και κράτος. Η Ουκρανική αντίσταση και η βοήθεια της Δύσης στην ουσία ακύρωσε αυτήν την επιδίωξη μέχρι την εκλογή Τραμπ. Τα τρία χρόνια πολέμου αποκάλυψε την γύμνια των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων που βεβαίως είναι παρακολούθημα της ρωσικής παρακμής σε πολλα επίπεδα (δημογραφικό, τεχνολογικό, πολιτισμικό κλπ). 

Τώρα, η Μόσχα μπορεί να προσδοκά ότι θα πάρει όσα δεν κατάφερε να πάρει στο πέδιο της μάχης. Όμως, η Ρωσία δεν θα βιαστεί να υπογράψει. Και δεν θα βιαστεί να συμφωνήσει χωρίς να απαιτήσει την προηγούμενη εκκένωση των περιοχών στο Ντονμπάς που ακόμη ελέγχει το Κίεβο. Αλλά ακόμη και τότε, απλώς θα ξεκινήσει μια περίοδος όχι ειρήνης αλλά κατάπαυσης του πυρός. Ο αμερικανικός κατευνασμός νομοτελειακά θα οδηγήσει μετά από κάποιο διάστημα, όταν ο Πρόεδρος Τραμπ δεν θα είναι στο Λευκό Οίκο, στην τρίτη φάση της ρωσικής επιχείρησης με τον ολοκληρωτικό έλεγχο της Ουκρανίας και όχι μόνο…