Μία συνεχής ύβρις

11:58 14/9/2015 - Πηγή: Huffington Post Greece

Στην προηγούμενη προεκλογική περίοδο, ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές με ένα αφήγημα που προσπάθησε να δώσει ελπίδα στους Έλληνες, ότι κάτι καλύτερο, λιγότερο μαύρο ή νεφελώδες, και σαφέστατα περισσότερο αξιοπρεπές, μπορούν να περιμένουν σε σχέση με τη διαρκή αναβλητικότητα και την μονόπλευρη λιτότητα των προηγούμενων. Έτσι κέρδισε τις προηγούμενες εκλογές και μαζί με τους ΑΝΕΛ ανέλαβε

τη συνέχεια του Κράτους και τη διαπραγμάτευση με τους πιστωτές. Και στα δύο προηγούμενα η πορεία τους ήταν μια συνεχής ύβρις προς πάσα κατεύθυνση. Και εξηγούμαι:

Όσον αφορά τις σχέσεις μας με τους Ευρωπαίους:

Εφάρμοσε στην Ευρώπη αυτό που πρέσβευε τόσα χρόνια ως Αντιπολίτευση στο εσωτερικό, δηλαδή την συμπεριφορά της λεγόμενης «τσάμπα μαγκιάς», που φαίνεται ότι είναι αρεστή σε πολλούς συμπολίτες μας, αφού φαίνεται ότι τους τονώνει ένα διεστραμμένο αίσθημα υπερηφάνειας. Έτσι:

-Η «πρώτη φορά Αριστερά» πίστεψε ότι μπορεί να λέει στους Ευρωπαιους ό,τι θέλει και όπως θέλει. Να απαιτεί χρήματα -με το εκβιαστικό δίλημμα ή μας δίνετε χρήματα ή χρεωκοπούμε και σας παίρνουμε μαζί μας στο βυθό- αλλά χωρίς να λένε τι θα κάνουμε ως χώρα για να επιστρέψουμε τα δανεικά. Παραγνωρίζουν ότι αυτό που ενδιαφέρει τους Ευρωπαίους είναι πώς θα παραχθεί -επί της ουσίας- νέος πλούτος για να πάρουν τα χρήματά τους πίσω. Στη χειρότερη περίπτωση θα μας πάρουν ό,τι έχουμε υποθηκεύσει και σίγουρα το μέλλον των επόμενων γενιών του τόπου. Και αυτό θα έπρεπε να απασχολούσε στην πραγματικότητα το ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ , γιατί πρώτο μέλημά τους θα έπρεπε να είναι η ανάπτυξη της πραγματικής οικονομίας της χώρας, όχι μόνο για να αποπληρώσουν, αλλά κυρίως για να ευημερήσουν όλοι οι πολίτες της χώρας. Αντ' αυτού, ζήτησαν χρήματα για να εδραιώσουν την πολιτική κυριαρχία τους, να μη δυσαρεστήσουν τους κρατικοδίαιτους ψηφοφόρους τους, χωρίς να μεριμνήσουν για την ανάπτυξη της χώρας σαν σύνολο. Είναι η ύβρις στο παραγωγικό δυναμικό της χώρας.

-Η «πρώτη φορά Αριστερά» κατάφερε να μας απομονώσει στην Ευρώπη, από όλους αυτούς που θα ήθελαν να μας βοηθήσουν. Διατάραξε επίσης, για το χατίρι ενός δολοφόνου τρομοκράτη, τις σχέσεις μας με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Κατάφερε να θέσει απέναντί μας ακόμα και τους αδελφούς Κυπρίους. Είναι η ύβρις στο διπλωματικό σώμα και στη διεθνή εικόνα της χώρας.

-Αποφάσισε ότι δε θέλει να σέβεται τους συνομιλητές της, ακόμα και στον κώδικα της ενδυμασίας. Κι όμως, για όσους δεν φόρεσαν ποτέ γραβάτα και το θεωρούν απόλυτα φυσιολογικό να μη φορά κανείς, εκείνοι όταν υποδέχονται ξένους στο σπίτι τους, για παράδειγμα, τους υποδέχονται με τα εσώρουχα; Φτάσαμε να κάνουν δημόσια δώρο στον Πρωθυπουργό της χώρας γραβάτα, σαν να μην είχε τη δυνατότητα να αγοράσει ο ίδιος μία. Πρώτη φορά τέτοια κατάντια. Είναι η ύβρις στο κύρος και στη διεθνή εικόνα της χώρας.

Όσον αφορά το εσωτερικό, το ίδιο σκηνικό:

-Επιχείρησαν να γυρίσουν την Παιδεία 40 χρόνια πίσω. Γι' αυτούς η αριστεία είναι «ρετσινιά». Άραγε, ποιος άριστος νέος θα μείνει στη χώρα; Είναι η ύβρις στο μέλλον της χώρας.

-Από την άλλη, τα σχολεία ανοίγουν με πολλές ελλείψεις και κενές θέσεις εκπαιδευτικών. Είναι η ύβρις στη νέα γενιά.

-Εξακολουθούν να αντιστέκονται στη λογική του σύγχρονου κόσμου. Και αυτό γιατί, για λόγους ιδεοληπτικούς, ανάπτυξη γι' αυτούς σημαίνει διόγκωση του Κράτους και όχι ανάπτυξη των επιχειρήσεων. Και δεν θα είχε πιθανόν αντίρρηση πολύς κόσμος -αν και το θεωρώ προβληματικό σκεπτικό- εάν πληρώναμε και τις διπλάσιες καθαρίστριες και κομματικους εγκάθετους και τα παιδιά, τις μητέρες, τους φίλους των πολιτικών, αρκεί να υπήρχαν τα απαραίτητα χρήματα για αυτό και να δούλευε και το Κράτος. Δεν θέλουν ακόμα και σήμερα να παραδεχτούν ότι τα χρήματα που χρειαζόμαστε, μπορούν να βρεθούν μόνο από την ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα και των επιχειρήσεων. Άλλωστε αυτοί είναι οι παράγοντες που και σήμερα χρηματοδοτούν Κράτος, αλλά δεν θα μπορούν να το κανουν για πολύ ακόμα, υπό τις παρούσες συνθήκες. Έκλεισαν τις τράπεζες και με τα capital controls που ακολούθησαν κατέστρεψαν χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Είναι η ύβρις στην αξιοκρατία και το παραγωγικό δυναμικό της χώρας.

-Δεν εχει κατατεθεί ούτε ένα σοβαρό νομοσχέδιο για την παραγωγή και την ανάπτυξη, προνόησαν μόνο για την «διόρθωση των αδικιών» όπως την αποκάλεσαν, με κορυφαία παραδείγματα την πολυέξοδη λειτουργία της «αμαρτωλής» ΕΡΤ και την επαναπρόσληψη των καθαριστριών (επαναπρόσληψη με 8μηνες συμβάσεις!). Με την παραγωγή και την ανάπτυξη που είναι και τα σημαντικότερα, ο ΣΥΡΙΖΑ θα ασχοληθεί στο μέλλον. Στην επόμενη τετραετία; Γιατί δεν ξεκίνησαν 7 μήνες τώρα; Είναι η ύβρις στην αξιοκρατία, στη νοημοσύνη των πολιτών και στο παραγωγικό δυναμικό της χώρας.

-«Σερνόμασταν» ως χώρα μετά τη Συμφωνία του Φεβρουαρίου και δεν θέλαμε να πούμε τα μέτρα που θα πάρουμε. Έπρεπε να εξαφανιστούν τα ταμειακά διαθέσιμα, να νιώσουν οι συνταξιούχοι τι σημαίνει να μην υπάρχει η σύνταξή τους, όταν την περιμένουν, για να υπάρξει μια πιο ρεαλιστική προσέγγιση. Είναι η ύβρις στην αποτελεσματικότητα της χώρας.

-Αποφάσισαν τα capital controls αφού δεν μπορούσαν -λόγω της αποτυχημένης της οικονομικής πολιτικής- να κάνουν αλλιώς. Ξεχάσαμε τα τιμημένα γηρατειά στις ουρές, μεσάνυχτα, να προσπαθούν -ορισμένες φορές μάταια- να εισπράξουν λίγα χρήματα; Έδωσαν, κυριολεκτικά, ψίχουλα στους αδύναμους, στο όριο της φτώχιας συμπολίτες μας, ενώ θέλησαν να δαπανήσουν 500 εκατομμύρια για τον εκσυγχρονισμό παλαιών πολεμικών αεροπλάνων ηλικίας 50 ετών, αλλά και συνέχισαν να δαπανούν πακτωλό εκατομμυρίων ως ετήσια επιχορήγηση για τους προνομιούχους συνταξιούχους υπαλλήλους της ΔΕΗ. Είναι η ύβρις στον ανήμπορο, αδύναμο, ανυπεράσπιστο πολίτη.

-Διαβεβαίωναν προεκλογικά για την κατάργηση των μνημονίων με ένα νόμο, με ένα μόνο άρθρο, για το λεγόμενο «σκίσιμο των μνημονίων», όπως έλεγαν τότε. «Σχήμα λόγου το σκίσιμο των μνημονίων» ακούσαμε κάποια στιγμή από επίσημα χείλη. Και μετά η κατάκτηση: υπογράψανε και το τρίτο μνημόνιο. Είναι η ύβρις στους ψηφοφόρους τους, αλλά και στη νοημοσύνη όλων των υπόλοιπων. Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ χαρακτηρίστηκε από προκλητική αλαζονεία και νεποτισμό στην επιλογή των στελεχών της δημόσιας διοίκησης, χωρίς ίχνος αξιοκρατίας. Διορίστηκαν παντού από τους απερχόμενους κυβερνήτες και τους κρατικούς αξιω, αξιωματούχους φίλους τους, οι σύζυγοι, τα παιδιά, τα ξαδέλφια, όλο τους το σόι όπως λέει ο λαός μας, σε θέσεις κλειδιά. Είναι η ύβρις στην αξιοκρατία και στη νοημοσύνη των πολιτών.

-Με την ανοχή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, εμφανίστηκε όλο και περισσότερο «η σκοτεινή πλευρά της Αθήνας», η τραχεία όψη της, η ασχήμια λόγω υπανάπτυξης και παραβατικότητας, η ανυπακοή στους αστικούς κανόνες, ενώ η αποτύπωσή της σε δομημένο και φυσικό περιβάλλον νομιμοποιείται εμμέσως ως μια «ελληνική ιδιαιτερότητα». «Έχει καλλιεργηθεί από πολλούς φορείς» -και από την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ- από «πηγές και μεμονωμένα άτομα η πεποίθηση ότι η Αθήνα δεν έχει ανάγκη την «ομορφιά», αν αυτή υποτάσσεται στην ευταξία, αν αυτή αποτελεί έκφραση του σχεδιασμού»*. Κανείς τους δεν ενδιαφέρθηκε για το κάψιμο του σινεμά-στολιδιού της Αθήνας- «Αττικόν» τότε, όπως κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για τις ασχήμιες στην Καπνικαρέα, και για το συμβολικό δεύτερο «κάψιμο» με γκραφίτι της Πρυτανείας του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Ούτε λέξη για τους ασεβείς φίλους τους. Είναι η ύβρις και στην αρχιτεκτονική μας κληρονομιά.

Τέλος, στο εσωτερικό, όποιος διαμαρτυρόταν για την γενικότερη ύβρι της Κυβέρνησης προς τους θεσμούς της χώρας, τους ψηφοφόρους, τον πολιτισμό μας αλλά και προς τους εταίρους μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, κατηγορήθηκε για ενδοτισμό, και «στολίστηκε» με επίθετα όπως «δοσίλογος»και «γερμανοτσολιάς». Δυστυχώς οι διχαστικές αυτες πρακτικές δεν αρμόζουν σε μια Δημοκρατία και σίγουρα δεν αρμόζουν στην Αριστερά που έχει διωχθεί στο παρελθόν για τα πιστεύω της. Η σημερινή έκφραση αυτής της αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ, μόνο δημοκρατική δεν είναι και δεν διαφέρει στην ουσία απο τη λογική των παλιών διωκτών της, μόνο οι πρακτικές αλλάζουν. Κι όμως λαλίστατα τα χείλη των ασεβών.

Ακόμα κι αν δεν πιστεύει κανείς στην αρχαιοελληνική ακολουθία, ὓβρις→ἂτη→νέμεσις→τίσις, ακόμα κι αν δεν πιστεύει ότι "what you give is what you get", δηλαδή ό,τι δίνεις θα λάβεις πίσω, σίγουρα έσπειραν ανέμους, και το χειρότερο, τις θύελλες θα τις θερίσουμε όλοι μαζί.

Δυστυχώς "toute nation a le gouvernement qu'elle mérite"**. Δηλαδή κάθε έθνος έχει την κυβέρνηση που του αξίζει. Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως ότι ό,τι χτίσαμε ωραίο στις εσχατιές και στις κακοτράχαλες πλαγιές του τόπου μας έγινε με κόπο, μόχθο, με το ίδιο το αίμα μας, αφού «για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή».

Αυτή η Ελλάδα που ευαγγελίζονται οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όπως φαίνεται από τις πράξεις τους, δεν έχει καμμία σχέση ούτε με την Αριστερά, ούτε με την πρωτοπορία. Στα λόγια όλοι καλοί είμαστε. Κάποια στιγμή όμως -εκλογές έρχονται- ας απαντήσουμε με ορθολογισμό. Τα λόγια τους, τα νέα που μας χάιδεψαν τ' αυτιά, απέχουνε πολύ απ' την αλήθεια (για να θυμηθώ τους στίχους του Σαββόπουλου). Ας μην τους αφήσουμε λοιπόν να συνεχίσουν να μας υβρίζουν με κάθε τρόπο. Και αυτούς και όποιον άλλο το κάνει.

* Αποσπάσματα από το άρθρο του κ. Νίκου Βατόπουλου, της 2-5-2015, «Η υποκουλτούρα της ασχήμιας εξουσιάζει την Αθήνα», kathimerini.gr
** Joseph-Marie, comte de Maistre (1753-1821)

-- This feed and its contents are the property of The Huffington Post, and use is subject to our terms. It may be used for personal consumption, but may not be distributed on a website.