Μιχάλης Χριστοφοράκος: Από διακεκριμένος φυσικός, καταζητούμενος για τα μαύρα ταμεία της Siemens

17:50 6/2/2015 - Πηγή: Huffington Post Greece

Το όνομα Μιχάλης Χριστοφοράκος έχει στοιχειώσει την Ελλάδα, τα τελευταία 8 χρόνια... Ο άλλοτε ισχυρός άνδρας της Siemens Hellas, ο οποίος διέφυγε από τη χώρα μας, είναι υπό την προστασία του γερμανικού δικαίου.

Ο Μιχάλης Χριστοφοράκος, διέφυγε από την Ελλάδα στη Γερμανία - καθώς έχει και τη γερμανική υπηκοότητα - στις

15 Δεκεμβρίου 2007, επί κυβέρνησης Καραμανλή. Κατηγορείται ότι επί σειρά ετών, ήταν ο άνθρωπος που είχε αναλάβει την «καλλιέργεια ωφέλιμου για τη Siemens πολιτικού κλίματος», με δωροδοκίες αξιωματούχων και πολιτικών.

Ο ''Mr Siemens'', παρά τα ευρωπαϊκά εντάλματα σύλληψης δεν παραδόθηκε ποτέ από τη Γερμανία στις ελληνικές αρχές, καθώς το Γερμανικό Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο της Καρλσρούης απέρριψε τα ελληνικά αιτήματα έκδοσης, ως αντισυνταγματικά. Ο κ. Χριστοφοράκος δικάστηκε στη Γερμανία και καταδικάστηκε σε κάθειρξη 10 μηνών με αναστολή για το αδίκημα της συνέργειας σε απιστία σε βάρος της εταιρείας.

Η κατηγορία που είχε απαγγελθεί τον Ιούλιο του 2009 για δωροδοκία αξιωματούχων της Ελλάδας, αρχειοθετήθηκε και του επιβλήθηκε χρηματική ποινή 350.000 ευρώ.

Ποιος είναι

Ο Μιχάλης Χριστοφοράκος είναι φυσικός και επιχειρηματίας. Γεννήθηκε το 1953 στην Αθήνα και φοίτησε στη Γερμανική Σχολή Αθηνών. Κατέχει την ελληνική και τη γερμανική υπηκοότητα. Σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο της Καρλσρούης στη Γερμανία. Στο ίδιο πανεπιστήμιο ολοκλήρωσε και τη διδακτορική διατριβή του με αντικείμενο την κατάσταση μεικτών υγρών σε συνθήκες υψηλής θερμοκρασίας και πίεσης. Το χειροπιαστό αποτέλεσμα είναι η θερμοδυναμική εξίσωση Χριστοφοράκος-Φρανκ, η οποία δημοσιεύτηκε το 1986. Στη συνέχεια ο Δρ Χριστοφοράκος συνέχισε τις σπουδές του στον τομέα Διοίκησης Επιχειρήσεων στο πανεπιστήμιο INSEAD στη Γαλλία.

Άρχισε να εργάζεται το 1984 σε ερευνητικό τμήμα του Πανεπιστημίου Καρλσρούης, ενώ μέχρι το 1990 εργάστηκε στην ΙΒΜ και στη συνέχεια στη Nixdorf Computer AG στο Μόναχο. Μετά τη συνένωση της τελευταίας με τη Siemens αναλαμβάνει τη γενική διεύθυνση της Siemens Nixdorf Α.Ε. στην Ελλάδα, από την οποία αποχωρεί τον Οκτώβριο του 1996 για να αναλάβει τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου στη Siemens Ελλάδος. Από εκεί παραιτείται τον Δεκέμβριο του 2007. Παράλληλα, κατείχε θέση προέδρου και μέλους Δ.Σ. σε διάφορες εταιρείες στην Ελλάδα, καθώς και αντιπροέδρου και προέδρου του Ελληνο-γερμανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου.

Σκάνδαλο Siemens

Το σκάνδαλο Siemens στην Ελλάδα είναι μια υπόθεση που αφορά σε ενδεχόμενο χρηματισμό Ελλήνων πολιτικών και στελεχών δημόσιων οργανισμών, όπως ο ΟΤΕ, από την γερμανική εταιρεία Siemens, σχετιζόμενο με συμβάσεις προμήθειας υλικών, υπηρεσιών και συστημάτων στο Ελληνικό Δημόσιο. Η υπόθεση ερευνάται από το 2008, τόσο από την ελληνική Δικαιοσύνη, όσο και από μια Εξεταστική Επιτροπή του Ελληνικού Κοινοβουλίου, σε συνεργασία με τις γερμανικές δικαστικές αρχές του Μονάχου.
Το σκάνδαλο αποκαλύφθηκε όταν έγινε γνωστό στη Γερμανία ότι η Siemens χρημάτιζε πολιτικούς σε διάφορες χώρες για να εξασφαλίσει συμβόλαια, 1,3 δις ευρώ μεταξύ των ετών 1990 και 2006. Στελέχη της Siemens έχουν ισχυριστεί ότι συνολικά το ποσόν των 100 εκατομμυρίων μάρκων είχε δοθεί σε Έλληνες.

Όταν άρχισε η διερεύνηση του ελληνικού σκέλους του σκανδάλου Siemens κλήθηκε από τον εισαγγελέα ως ανωμοτί μάρτυρας. Το Μάιο του 2009 και ενώ είχε κληθεί πλέον ως κατηγορούμενος από τον εισαγγελέα Ν. Ζαγοριανό δεν παρουσιάστηκε για την απολογία του, παρά παρέμεινε στη Γερμανία. Μετά την έκδοση του πρώτου ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης από τον Ν. Ζαγοριανό, ο Μ. Χριστοφοράκος κρυβόταν, μέχρι τη στιγμή της σύλληψης του τον Ιούνιο του 2009 στην πόλη Ρόζενχαϊμ της Βαυαρίας. Συνολικά εκδόθηκαν τρία ευρωπαϊκά εντάλματα σύλληψης, αλλά ο Μ. Χριστοφοράκος δεν παραδόθηκε στην Ελλάδα από τις γερμανικές αρχές παρά τη σύμφωνη γνώμη του Εφετείου του Μονάχου μετά από απόφαση του Γερμανικό Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο που έκρινε τα αιτήματα της έκδοσης αντισυνταγματικά.

Το Ανώτατο Δικαστήριο της Βαμβέργης αποφάσισε τελεσίδικα στις 4 Νοεμβρίου 2009 ότι τα αδικήματα για τα οποία είχαν εκδοθεί τα ευρωπαϊκά εντάλματα σύλληψης είχαν παραγραφεί σύμφωνα με το γερμανικό δίκαιο. Ο Μιχάλης Χριστοφοράκος ομολόγησε τον Ιούλιο του 2009 στην εισαγγελέα του Μονάχου Hildegard Bäumler Hösl καταβολή χορηγιών στα δύο μεγάλα πολιτικά κόμματα για την «καλλιέργεια του πολιτικού τοπίου στην Ελλάδα». Μετά από πρόταση της εισαγγελέως στο Πρωτοδικείο εξεδόθη δικαστική διαταγή (Strafbefehl) για δωροδοκία πολιτικών κομμάτων, ποινή φυλάκισης με εξαγοράσιμη αναστολή και πρόστιμο ύψους 750.000 ευρώ. Ο Μιχάλης Χριστοφοράκος άσκησε έφεση, η οποία κατέληξε στις 03.03.2010 σε συναινετική διαδικασία μεταξύ εισαγγελίας – δικαστή και κατηγορουμένου. Το αποτέλεσμα ήταν η αθώωση του Μιχάλη Χριστοφοράκου για την κατηγορία της δωροδοκίας πολιτικών κομμάτων, η επιβολή προστίμου 350.000 και ολιγόμηνη ποινή φυλάκισης με εξαγοράσιμη αναστολή για το πλημμέλημα της παράπλευρης βοήθειας σε απιστία κατά της εταιρείας Siemens. Δηλαδή με τη συμπεριφορά του δεν εμπόδισε τη διακινδύνευση χρημάτων της Siemens, εξαιτίας της διαχείρισής τους από Γερμανούς της μητρικής εταιρείας εκτός προϋπολογισμού, αφού αυτά διακινούνταν από το παραλογιστήριο και από το πλέγμα διαφόρων εταιρειών.

Ο Μιχάλης Χριστοφοράκος εξετάστηκε από αντιπροσωπεία του Ελληνικού Κοινοβουλίου (μέλη της εξεταστικής επιτροπής για την υπόθεση Siemens) στις 27 Οκτωβρίου 2010 στο Μόναχο της Γερμανίας.

Ο Μιχάλης Χριστοφοράκος δήλωσε ότι δεν δωροδόκησε κόμματα και πολιτικούς, καθώς και ότι δεν είχε ιδιαίτερα φιλικές σχέσεις με πολιτικά πρόσωπα απαντώντας στα ερωτήματα του κλιμακίου των βουλευτών-μελών της Εξεταστικής.

Ευθύνες του ανακριτή Ν. Ζαγοριανού

Ο ανακριτής που χειριζόταν την υπόθεση θεωρήθηκε υπαίτιος για τη διαφυγή του Χριστοφοράκου στο εξωτερικό από κυβερνητικούς, αντιπολιτευτικούς, επίσημους και ανεπίσημους φορείς. Συγκεκριμένα ο κ. Νίκος Ζαγοριανός κατηγορήθηκε τον Δεκέμβριο του 2009 για τα αδικήματα της κατάχρησης εξουσίας και της παράβασης καθήκοντος, με επίκεντρο την καθυστέρηση στην έκδοση εντάλματος προς τον Χριστοφοράκο καθώς και την καθυστερημένη και ελλειπή παροχή στοιχείων στη Γερμανική δικαιοσύνη για το κατοπινό αίτημα έκδοσής του. Η υπόθεση έφερε σε σύγκρουση την εκτελεστική, την νομοθετική και την Δικαστική εξουσία και κατέληξε στην αθώωση του δικαστικού με μια ελεγχόμενη ως προς την συνταγματικότητά της απόφαση του Αρείου Πάγου τον Απρίλιο του 2010.

Εντυπωσιακό είναι ότι η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου σε αντίθεση με τη νομολογία του Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου (ΑΔΣ) που δεν επιτρέπετει την εξέταση της ουσίας των υποθέσεων που φτάνουν στον Άρειο Πάγο, έκανε στροφή 180 μοιρών και, υποκαθιστώντας τον φυσικό δικαστή, έκρινε ως αβάσιμες τις κατηγορίες της κατάχρησης εξουσίας και της παράβασης καθήκοντος την ίδια μέρα που η εξεταστική επιτροπή της βουλής για τη Ζίμενς συζητούσε για το ίδιο θέμα.

Το γεγονός αυτό ανάγκασε τον υπουργό Δικαιοσύνης κ. Καστανίδη να προσφύγει στην Ολομέλεια του Αρείου Πάγου ζητώντας την ακύρωση της απαλλακτικής απόφασης του ΑΔΣ που εκδόθηκε, πράγμα που εξόργισε την Νέα Δημοκρατία σε βαθμό που ο επίτιμος πρόεδρός της, κ. Μητσοτάκης, με επιστολή του κατέκρινε την κίνηση του Υπουργού Δικαιοσύνης ως «Υβριστική και χυδαία».

Η υπόθεση δεν έχει τελεσιδικήσει αφού άνοιξε νέα έρευνα εναντίον του κ. Ζαγοριανού με βούλευµα του Συµβουλίου των Εφετών, τον Οκτώβριο του 2010