Ο Λευτεράκης...διευθυντής!

13:19 23/11/2015 - Πηγή: Huffington Post Greece

Τον θυμάστε τον φίλο μου τον Λευτεράκη, τον είχαμε γνωρίσει εδώ κι εδώ. Το νέο επεισόδιο όμως τον θέλει Διευθυντή, ναι ο Λευτεράκης έγινε διευθυντής! Πως λέμε το πιο σύντομο ανέκδοτο! Πως λέμε ο Καραγκιόζης Δήμαρχος! Κάτι τέτοιο...

-Ενας λόγος παραπάνω φίλε μου, να προσφέρεις στο ελληνικό Δημόσιο, έστω τηρουμένων των αναλογιών. Εκεί θα φανεί και η αξία σου!

Τι ήθελα και το είπα, τι ήθελα και το ξεστόμισα... Από εκείνη την ημέρα ο Λευτέρης βάλθηκε να μου εξηγήσει τα...αγεφύρωτα στεγανά του ελληνικού δημοσίου.

-Διευθυντής σημαίνει

κάποιος που διευθύνει μου λέει, συνεπώς πρέπει καταρχήν να έχει προσωπικό, όχι να είναι διευθυντής του εαυτού του... Κι ακόμη σημαίνει να έχει στόχο και όραμα, όχι φυσικά «να κερδίσει το πρωτάθλημα η ομάδα του» αλλά στόχο που αφορά την υπηρεσία της οποίας προΐσταται αλλά και του τομέα που υπηρετεί γενικότερα..

-Και συ Λευτέρη δεν έχεις τίποτε από όλα αυτά; Είσαι δηλαδή Διευθυντής-Κλητήρας;, γέλασε πικρά.

-Εγώ το μόνο που κάνω είναι να εργάζομαι, χωρίς να περιφέρομαι στα γραφεία νομής της εξουσίας και του εκάστοτε διατιθέμενου προσωπικού. Όμως για το δημόσιο, αυτό δεν είναι το ζητούμενο. Ειδικά για το διευθυντή δεν είναι καθόλου αυτό!

-Και ποιο είναι; Να μην εργάζεσαι και να μηχανορραφείς; Μα δεν μπορεί να μην αναγνωρίζεται η εργασία σου, ποτέ και πουθενά!

-Κι όμως φίλε μου, δεν αναγνωρίζεται. Για την ακρίβεια περνά πλήρως απαρατήρητη. Και αυτό γίνεται γιατί ο μόνος λόγος αναγνώρισης θα ήταν αν την είχαν ανάγκη, αν εντασσόταν στον «στόχο». Αν υπήρχε στόχος. Κι αν ο κοινός αυτός στόχος ήταν η προκοπή του τομέα που εργάζομαι. Όχι γενικά και αόριστα, αλλά συγκεκριμένα και μετρήσιμα. Και μέσω αυτού η προστασία και προώθηση του περίφημου δημοσίου συμφέροντος. Που περιφέρεται δεξιά κι αριστερά ως πολύφερνη νύφη με φερετζέ για να μην φαίνεται η γύμνια της. Ψιλά γράμματα... στο δημόσιο το μόνο που υπάρχει είναι οι διαπροσωπικές σχέσεις νομής της εξουσίας, όσης απέμεινε δηλαδή.

-Και γιατί να έχουν διευθυντή, έναν διευθυντή-κλητήρα σαν και σένα; Για ξεκάρφωμα;

-Ή μήπως για κάρφωμα; πετάχτηκε ο Λευτέρης. Για να τον σταυρώνουν κάθε μέρα, κάθε ώρα, για να δείχνουν ενίοτε ότι υπάρχει και κάποιος που εργάζεται χωρίς να σκεφτεί ποτέ από πού πάνε προς το γκισέ!

Δημόσια Διοίκηση: δύο λέξεις, δύο ψέματα, είχε γράψει ο Χάρης Θεοχάρης*, σε ένα ομολογουμένως εξαιρετικό άρθρο του.

Δυστυχώς, τα ψέματα είναι τρία. Ψέμα είναι και το ότι μπορεί ποτέ η διοίκηση αυτή, όσο πλασματικός κι αν είναι ο όρος, να βελτιωθεί. Με οποιονδήποτε τρόπο και με οποιοδήποτε κόστος, όσοι Λευτεράκηδες κι αν θυσιαστούν. Όσο διατηρούνται οι θύλακες που του έδωσαν αυτή την ταυτότητα, που έστησαν αυτό το αισχρό και αναποτελεσματικό μόρφωμα. Όσες τρόικες και αν έρθουν, όσες δήθεν αξιολογήσεις κι αν συντελεστούν! Όσο η αναξιοκρατία και το χάος της μετάθεσης ευθυνών αποτελούν τους βασικούς κανόνες. Όσο όλα αυτά που λέμε και γράφουμε ή θεσμοθετούμε ενίοτε, αφορούν μονίμως τους άλλους!

Με κοίταξε και πάλι με εκείνο το παραιτημένο βλέμμα.

-Μην τα πεις πουθενά αυτά και χάσω τη θέση μου.. Τα παιδιά με έχουν ακόμη ανάγκη..

-Όχι Λευτέρη μου δεν θα τα πω, θα τα γράψω μόνο. Μην ανησυχείς όμως...Δεν υπάρχει κανείς να τα ακούσει, κανείς να τα διαβάσει. Κανείς που να ιδρώσει το αυτί του...

*www.protagon.gr

-- This feed and its contents are the property of The Huffington Post, and use is subject to our terms. It may be used for personal consumption, but may not be distributed on a website.