Ο Παναθηναϊκός να αντιγράψει τον Ολυμπιακό

09:45 23/5/2017 - Πηγή: Huffington Post Greece

Το ελληνικό μπάσκετ των τελευταίων 20 ετών -και βάλε- ουσιαστικά είναι ένα μπραντ εφ ερ των "αιωνίων". Οτιδήποτε σχετίζεται με πλάνο και στόχους γίνεται πάντα σε σύγκριση με τον απέναντι και ουσιαστικά η οριοθέτηση γίνεται βάσει του τι κάνει ο αντίπαλος.

Αυτό λέγεται ανταγωνισμός. Και φυσικά δεν είναι κακό. Αντίθετα, πρόκειται για κάτι απόλυτα φυσιολογικό όταν μιλάμε για τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό που οι στόχοι τους κάθε χρόνο είναι υψηλοί σε Ελλάδα

και Ευρώπη. Για να καταλάβετε, φέρτε ως παράδειγμα το ποδόσφαιρο και την "καραμέλα" πως για να δυναμώσει ο ήδη ισχυρός πρέπει να τον ακολουθήσουν και οι αντίπαλοι. Με λίγα λόγια, φτιάξτε ομάδες για να ανέβει το επίπεδο.

Το συγκεκριμένο το ακολουθούν πιστά οι "αιώνιοι" από τότε που το ελληνικό μπάσκετ διαφοροποιήθηκε και άλλαξε το στάτους μας στην Ευρώπη. Από τότε που άρχισαν οι προκρίσεις στα Φάιναλ Φορ, από τότε που κατακτήσαμε τα πρώτα ευρωπαϊκά μέχρι σήμερα που, σχεδόν κάθε χρόνο, έχουμε μία (ή ακόμα και δύο) ελληνικές ομάδες στην τελική τετράδα.

Αυτό, βέβαια, πολλές φορές γυρίζει μπούμερανγκ και δημιουργεί πρόσθετο άγχος. Για παράδειγμα, ένα από τα βασικά -κατά την ταπεινή μου άποψη- προβλήματα του Παναθηναϊκού την τελευταία πενταετία είναι πως οι ευρωπαϊκές αποτυχίες έχουν προκαλέσει έναν αδικαιολόγητο πανικό με αποτέλεσμα πολλές φορές οι διαχείριση των κρίσεων να γίνεται... με κρίση.

Θα πείτε, μα καλά φυσιολογικό δεν είναι για μία ομάδα 6 ευρωπαϊκών; Ναι, φυσιολογικό είναι να μεγεθύνεται το πρόβλημα όταν μιλάμε για μία από τις πιο επιτυχημένες, ευρωπαϊκά, ομάδες της τελευταίας 15ετίας (και βάλε), αλλά κάποιες φορές έχει μεγαλύτερη σημασία το πως διαχειρίζεσαι μία ήττα από το πόσες φορές θα σηκώσεις την κούπα.

Εννοείται πως δεν θέλει κανείς να χάνει και φυσικά δεν θα πρόκειται για κάτι ευχάριστο, αλλά όταν έχεις χτίσει έναν χαρακτήρα που ξέρει να αντιμετωπίζει τις ήττες τότε είναι πιο εύκολο να επιστρέψεις στις επιτυχίες. Ο Ολυμπιακός, για παράδειγμα, την περασμένη σεζόν απέτυχε στην Ευρωλίγκα. Δεν μπόρεσε να διεκδικήσει την επιστροφή του στο Φάιναλ Φορ και όχι μόνο δεν διαλύθηκε, αλλά με πίστη και αυτοπεποίθηση κατάφερε να αφήσει πίσω την αποτυχία και να επικεντρωθεί στο αύριο.

ΟΙ... ΔΙΔΑΚΤΙΚΕΣ ΗΤΤΕΣ

Πολλοί μιλούν για έναν "μηχανισμό" γύρω από τους "ερυθρόλευκους", ο οποίος υψώνεται σαν ασπίδα προστασίας σε περίπτωση αποτυχίας. Εχετε ακούσει και διαβάσει για τις περίφημες "διδακτικές ήττες" που μπήκαν στην καθημερινότητά μας τα τελευταία χρόνια και εμφανίζονται κάθε φορά που ο Ολυμπιακός χάνει. Οκ, ενοχλητικό για τους απέναντι, ίσως και εκνευριστικό, αλλά είναι απόλυτο φυσιολογικό και δεν προέρχεται από το δημοσιογραφικό κομμάτι (όπως πολλοί ισχυρίζονται), αλλά κυρίως από τους ανθρώπους που στηρίζουν εδώ και χρόνια αυτή την ομάδα. Τους Αγγελόπουλους.

Χωρίς να σημαίνει πως δεν έχουν κάνει κι αυτοί τα λάθη τους, πρέπει να τους αναγνωριστεί το γεγονός πως έχουν καταφέρει να "χτίσουν" ένα κέλυφος γύρω από τον Ολυμπιακό, το οποίο τον προστατεύει σε όποιες κακουχίες παρουσιαστούν. Αυτό το κέλυφος εμφανίστηκε και το βράδυ της Κυριακής, μετά την ήττα στον τελικό από τη Φενέρ. Χωρίς καταστροφολογία και μεμψιμοιρία (πόσο μάλλον ισοπεδωτική γκρίνια, που μας χαρακτηρίζει εμάς τους Έλληνες), φρόντισαν να στηρίξουν παίκτες και τεχνικό επιτελείο και να δώσουν το έναυσμα για την επόμενη μέρα, θέλοντας να αφήσουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα πίσω τους ένα αποτέλεσμα που μπορεί να τους κάνει κακό.

ΝΑ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΧΑΝΕΙ

Είναι αυτό που ανέφερα παραπάνω. Ο χαρακτήρας χτίζεται από τις ήττες, από τα δύσκολα. Και ο Ολυμπιακός είναι μία ομάδα που αντιμετώπισε δυσκολίες. Έμεινε επί σειρά ετών μακριά από την κορυφή του ελληνικού πρωταθλήματος, μετρούσε συνεχόμενες αποτυχίες στα Φάιναλ Φορ και χρειάστηκε να περιμένει 15 χρόνια για να επιστρέψει στο θρόνο της Ευρώπης. Κι αν το 2012 το πεταχτάρι του Πρίντεζη χαρακτηρίστηκε ως η μεγαλύτερη ανατροπή -άρα και έκπληξη- η συνέπεια που έδειξαν οι Πειραιώτες τα επόμενα χρόνια ήταν το σημείο εκείνο που φάνηκε πως δεν μιλάμε για μια ομάδα-φωτοβολίδα, αλλά για ένα σύνολο που φτιάχνει πρωταθλητές και ηγέτες μέσα από τις δύσκολες στιγμές.

Και για να επιστρέψω σε αυτά που έγραφα στην αρχή του κειμένου, ο Παναθηναϊκός καλό θα ήταν να χτίσει το δικό του κέλυφος, να μάθει να υψώνει τη δική του ασπίδα προστασίας για να καταφέρει κι αυτός σιγά-σιγά να επιστρέψει στις ευρωπαϊκές επιτυχίες.

Οι "πράσινοι" έχουν πληγωμένο εγωισμό και ουδείς μπορεί να τους κατηγορήσει γι' αυτό. Είναι απόλυτα υγιές να σε πειράζει που ο "αιώνιος" αντίπαλος φτάνει πιο ψηλά από σένα και πετυχαίνει αυτά για τα οποία εσύ παλεύεις την τελευταία πενταετία. Είναι ωραίο να σε τσιτώνει ο αντίπαλος γιατί σου δίνει την ώθηση να γίνεσαι καλύτερος.

ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ

Ο Παναθηναϊκός, λοιπόν, είναι από τους τυχερούς συλλόγους που έχει διοίκηση και ανθρώπους με όρεξη και αγάπη. Είναι τυχερός που έχει τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο να τον στηρίζει και να του δίνει ό,τι χρειάζεται για να τον διατηρεί στην κορυφή. Αυτά τα έχει, άλλα είναι που δεν έχει. Ηρεμία, προστασία και εκείνο το "μηχανισμό" που λέγαμε.

Αν κάτι πρέπει να "αντιγράψουν" οι "πράσινοι" από τον "αιώνιο" αντίπαλο είναι αυτό. Η προστασία ενός συλλόγου που ανέβασε ψηλά τη σημαία του ελληνικού μπάσκετ και η γενικότερη συσπείρωση ώστε να επιστρέψει στο δρόμο των επιτυχιών. Από τα πρόσφατα παραδείγματα, φαίνεται πως και στον Παναθηναϊκό πρέπει να μάθουν τις... διδακτικές ήττες ώστε να έρθουν οι μεγάλες νίκες. Αυτές που θα φτιάξουν ξανά τον χαρακτήρα των πρωταθλητών. Δεν είναι εύκολο, αλλά δεν είναι ακατόρθωτο.

Πηγή: Contra.gr

-- This feed and its contents are the property of The Huffington Post, and use is subject to our terms. It may be used for personal consumption, but may not be distributed on a website.