«Ο ταύρος που έπαιζε πίπιζα» του Ευγένιου Τριβιζά: Μια περιπέτεια στην αρένα των ονείρων

08:27 17/11/2024 - Πηγή: Huffington Post Greece

«Ο ταύρος που έπαιζε πίπιζα»

Όταν ο θρυλικός ταυρομάχος Ελ Πεπόλδο ντε Θαλούθας ντε Βερέγγας ντε Βεράντας φτάνει στη Γρανάδα για να δώσει την εκατοστή του ταυρομαχία και, όπως όλοι περιμένουν, να θριαμβεύσει θανατώνοντας τον εκατοστό του ταύρο, δεν φαντάζεται τα όσα θα συμβούν, δεν γνωρίζει ότι έχει κάτι το κοινό με τον συγκεκριμένο ταύρο που πρόκειται να αντιμετωπίσει το μοιραίο εκείνο πρωί! Λίγες ώρες προτού ξεκινήσει η ιστορική ταυρομαχία, ο κοσμαγάπητος ταυρομάχος δέχεται στο δωμάτιο του ειδυλλιακού

πανδοχείου «CASA LA MILAGROSA», όπου διαμένει, μια αναπάντεχη επίσκεψη, μια επίσκεψη που πυροδοτεί μια σειρά απροσδόκητων ανατροπών και καταιγιστικών εξελίξεων.

Και ενώ η μία έκπληξη διαδέχεται την άλλη, ενώ στο δωμάτιο εισέρχονται και εξέρχονται με φρενήρη ρυθμό δημοσιογράφοι, δήμαρχοι, προύχοντες, θαυμαστές, καμαριέρες, αλπινιστές και δουλτσινέες, ενώ τα πλήθη αδημονούν στην αρένα, ο ανελέητος ταυρομάχος κατανοεί όλα εκείνα τα ανεξήγητα που δεν είχε συνειδητοποιήσει από την εποχή που ήταν ακόμα ένα μικρό αθώο παιδί.

Τι συνέβη εκείνο το μοιραίο πρωί, πριν από είκοσι χρόνια, σε ένα απόμερο στενό της Παμπλόνα και σημάδεψε ανεξίτηλα το πεπρωμένο και των δυο τους; Ποιο είναι το οδυνηρό παρελθόν που δένει τον ταυρομάχο και τον ταύρο; Ποια κοινή μοίρα συνδέει τους δύο αντίπαλους που θα βρεθούν σε λίγο αντιμέτωποι στην ηλιόλουστη άμμο της αρένας για μια μέχρι θανάτου αναμέτρηση; Και τι σχέση μπορεί να έχουν όλα αυτά με έναν εκκεντρικό Σκωτσέζο, πρώην αξιωματικό του Βασιλικού Τάγματος των Δραγόνων, έναν χηνοβοσκό χωρίς χήνες και ένα ανεκτίμητο κρυστάλλινο καναρινάκι;

Το κλασικό, αγαπημένο έργο του Ευγένιου Τριβιζά «Ο ταύρος που έπαιζε πίπιζα», που συμπληρώνει σαράντα χρόνια συνεχών επανεκδόσεων από τις εκδόσεις Κέδρος, παρουσιάζεται στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ρήγου και με τις μουσικές συνθέσεις του Δημήτρη Παπαδημητρίου.

«Ο ταύρος που έπαιζε πίπιζα»«Ο ταύρος που έπαιζε πίπιζα»

Μια ιστορία για τον ίδιο κόσμο μέσα από διαφορετικές οπτικές: Μέσα από τα μάτια ενός δοξασμένου ταυρομάχου και μέσα από τα μάτια ενός μελλοθάνατου ταύρου. Δόξα για τον ένα, πόνος για τον άλλο. Γαρίφαλα για τον ένα, αίμα για τον άλλο. Κι όμως, ένα αόρατο, κόκκινο, άρρηκτο νήμα συνδέει τον ταύρο εκείνο και εκείνο τον ταυρομάχο.

Ένα μιούζικαλ με 17 τραγούδια

«Πρόκειται για μιούζικαλ με 17 τραγούδια, όλα νέες δημιουργίες. Ένα, θα λέγαμε, διπλό άλμπουμ σε μορφή παράστασης [...] Ο Ευγένιος Τριβιζάς έχει μια τελειομανία με τις λέξεις, τις αισθήσεις, ακόμα και τις παραισθήσεις που δημιουργούν τα έργα του. Αυτό είναι κάτι μαγικό», κατά τον Κωνσταντίνο Ρήγο, σκηνοθέτη, χορογράφο και σκηνογράφο της παράστασης.

Ενώ ο συνθέτης Δημήτρης Παπαδημητρίου δηλώνει «... Μ’ αρέσει πάρα πολύ το έργο, λειτουργεί. Έχει αυτό τον ιδιοφυή τρόπο του Τριβιζά να είναι όχι πόζα, αλλά, στην ουσία, παιδικό. Και ό,τι είναι στην ουσία παιδικό απευθύνεται σε όλους μας. Πραγματικά μπορεί ένας μεγάλος να το χαρεί, να γελάει, να συγκινείται σαν παιδί. Τέλος πάντων, είναι κάτι που αδυνατώ να ερμηνεύσω. Μόνο ο Ευγένιος Τριβιζάς ίσως μπορεί να το ερμηνεύσει. Ίσως ούτε εκείνος γιατί έτσι είναι τα «από Θεού».

Τι λέει ο ίδιος ο συγγραφέας; «Ανάμεσα στα παιδιά που θα παρακολουθήσουν την παράσταση, θα υπάρχουν αρκετά που για πρώτη φορά μπαίνουν σε θέατρο. Από την παράσταση που θα δουν, θα εξαρτηθεί πώς θα ορίσουν την έννοια του θεάτρου, τι θα σημαίνει για αυτά από κει και πέρα η λέξη “θέατρο”. Κάτι βαρετό και αδιάφορο; Κάτι μαγευτικό και συναρπαστικό; Θα τους γεννηθεί η επιθυμία να ξαναζήσουν αυτή την εμπειρία ή όχι; Η πιο σημαντική διαφορά, όμως, είναι ότι ανάμεσα στα εκατοντάδες παιδικά μάτια που θα παρακολουθούν μια παράσταση, μπορεί να βρίσκονται και δύο που θα μαγευτούν και θα εντυπωσιαστούν τόσο πολύ, ώστε κάτι καθοριστικό θα συμβεί. Κάποιο από τα παιδιά θα σκεφτεί: «Αυτό θέλω να κάνω κι εγώ στη ζωή μου. Να κάνω τον κόσμο να γελάει έτσι, να συνθέτω τέτοια μουσική, να τραγουδάω έτσι, να γράφω τέτοια έργα».

Η παράσταση χαίρει της υποστήριξης του WWF (World Wildlife Fund) Ελλάς.

Ταυτότητα παράστασης

Σκηνοθεσία, Χορογραφία, Σκηνογραφία: Κωνσταντίνος Ρήγος

Μουσική: ∆ηµήτρης Παπαδηµητρίου

Κοστούµια: Νατάσσα ∆ηµητρίου

Φωτισµοί: Περικλής Μαθιέλλης

Φωτογραφίες : Κωνσταντίνος Ρήγος

Videodesign - Προβολές: Βικτώρια Βελλοπούλου

Συνεργάτης Σκηνοθέτη: Άγγελος Παναγόπουλος

Συνεργάτης Χορογράφου: Σταύρος - Αλέξανδρος Ικµπάλ

Συνεργάτης Σκηνογράφος: ∆άφνη Αηδόνη

Συνεργάτης Ενδυµατολόγου: Nαταλί Παυλοπούλου