Οχτώ χρόνια με λιτότητα

12:45 20/9/2017 - Πηγή: Huffington Post Greece

Ποιο ακριβώς είναι το σημερινό στίγμα της Ελληνικής οικονομίας μετά από 8 χρόνια με λιτότητα; Ας φωτογραφήσουμε μερικά αντιπροσωπευτικά στοιχεία (οικονομικούς δείκτες) στην προσπάθειά μας όχι να το εντοπίσουμε - είναι γνωστή η οικονομική, και όχι μόνο, πραγματικότητα της χώρας μας - όσο να αναλύσουμε το εάν οδηγούμαστε στην έξοδο από την κρίση ή περνάμε σε οριστική υποβάθμιση της οικονομίας μας.

ΑΕΠ (Η αξία της παραγωγής)

Εξ ορισμού ύφεση σημαίνει μείωση του ΑΕΠ,

και πράγματι από τα 239 € δισ. το 2009 φτάσαμε στα 185 € δισ. το 2015 (Πηγή: ΕΛΣΤΑΤ - ΑΕΠ σε σταθερές τιμές του 2010). Ασφαλώς αυτό μεταφράζεται (η άλλη όψη του ΑΕΠ) και σε μείωση του εισοδήματος.

Η μείωση της παραγωγής είναι γνωστό ότι προκαλεί αύξηση της ανεργίας, άρα μείωση του εισοδήματος, επομένως μείωση της κατανάλωσης. Σαν αποτέλεσμα οδηγούμαστε σε περαιτέρω μείωση της παραγωγής και να 'μαστε αντιμέτωποι με τον γνωστό φαύλο κύκλο της ύφεσης.

Λιτότητα (οι συνέπειες)

Η λέξη λιτότητα εισέβαλε στην οικονομία της χώρας και βέβαια δεν αναφέρεται μόνο στον περιορισμό της ιδιωτικής και δημόσιας δαπάνης. Επεκτείνεται και στον περιορισμό (έως και εξαφάνιση) των τραπεζικών χρηματοδοτήσεων προς τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά.

Ταυτόχρονα επιβάλλεται μια θεαματική αύξηση της φορολόγησης φυσικών και νομικών προσώπων σε μια προσπάθεια βελτίωσης της εικόνας του ισοζυγίου της Γενικής Κυβέρνησης.

Στο σημείο αυτό, οι ασκούντες την οικονομική πολιτική ξεχνούν τον Arthur Laffer. Η γνωστή καμπύλη (Laffer curve) δείχνει τη σχέση μεταξύ ύψους φορολογικών συντελεστών και φορολογικών εσόδων.

Σαν αποτέλεσμα συμβαίνει το αναμενόμενο. Δηλαδή μείωση των φορολογικών εσόδων (από παραγωγή, εισαγωγές και εισοδήματα - εισπραττόμενοι φόροι) από τα 48,1 € δισ. το 2009 σε 44,8 € δισ. το 2015. (Πηγή: ΕΛΣΤΑΤ). Βεβαίως κάποιος θα ισχυριστεί ότι η μείωση των φορολογικών εσόδων οφείλεται κυρίως στη μείωση της παραγωγής - εισοδημάτων. Εμείς όμως αυξήσαμε τους φόρους σε περίοδο μείωσης του ΑΕΠ! Αυτή η εντυπωσιακή πολιτική ασφαλώς περιορίζει (σταδιακά) την ικανότητα (του φορολογούμενου) πληρωμής των φόρων. Αναμενόμενο λοιπόν το αποτέλεσμα της μείωσης των φορολογικών εσόδων του κράτους.

Στο σημείο αυτό παρατηρείται το πρώτο εντυπωσιακό στοιχείο. Προσπαθώντας να αυξήσουμε τα έσοδα του κράτους από τους φόρους αφοπλίζουμε τους φορολογούμενους!

Δανειοδότηση

Το 2010 κορυφώνεται η δανειοδότηση του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας που φθάνει τα 125,4 € δις (Πηγή: tradingeconomics.com).

Η μείωση του εισοδήματος (που πρωτο-εμφανίζεται την ίδια περίοδο) ασφαλώς δυσχεραίνει έως και καθιστά αδύνατη αφενός την κανονική αποπληρωμή των δανείων και αφετέρου τη φορολογική συνέπεια των ιδιωτών προς το Δημόσιο και τα ταμεία με αποτέλεσμα να αναφερόμαστε πλέον σε ένα μη εξυπηρετούμενο ιδιωτικό χρέος.

Δεν μπορούμε βέβαια να ξεχάσουμε και το Δημόσιο χρέος που το 2015 ανέρχεται σε 311,4 € δισ. (Πηγή: ΕΛΣΤΑΤ).

Και εδώ μας εμφανίζεται το δεύτερο εντυπωσιακό στοιχείο! Σε Μακρο-επίπεδο ζητάμε ρύθμιση του Δημοσίου χρέους από τους δανειστές, ενώ σε Μικρο-επίπεδο δεν προσφέρουμε αντίστοιχη ρύθμιση. Αντίθετα καταφεύγουμε σε πλειστηριασμούς! Ταυτόχρονα αναζητάμε funds για να αγοράσουν τα κόκκινα δάνεια ενδεχομένως στο 10 - 15 % της αξίας τους! Δηλαδή αν οι Τράπεζες προσέφεραν στους (κάποτε) πελάτες τους ένα κούρεμα της τάξης του 60 - 70 % θα έχαναν;

Επίλογος

Θα συμφωνήσουμε ότι η λιτότητα είναι ένα από τα εργαλεία για να αντιμετωπιστεί η ύφεση και να περάσει η οικονομία σε ρυθμούς ανάπτυξης.

Θα διαφωνήσουμε όμως με τον τρόπο που αυτή ασκείται. Πρόκειται για ένα ισοπεδωτικό οριζόντιο τρόπος τιμωρίας της προηγούμενης συμπεριφοράς μας και ταυτόχρονα απαγορευτικό της όποιας νέας ιδιωτικής πρωτοβουλίας - προσπάθειας! Στο ίδιο δε διάστημα αναφοράς ατυχώς δεν βλέπουμε την ύπαρξη προθυμίας για πραγματικές αλλαγές σε βασικές δομές της οικονομία μας (γνωστές και σαν μεταρρυθμίσεις).

Είμαστε της άποψης ότι η πολυετής λιτότητα και με τον τρόπο που εφαρμόζεται από μόνη της δεν οδηγεί στην ανάπτυξη, αλλά αντίθετα στην φτωχοποίηση των πολιτών και σε μια υποβάθμιση της οικονομίας.