Οι κανόνες πληγώνουν, όμως το χάος σκοτώνει

17:52 2/9/2016 - Πηγή: Huffington Post Greece

Ατέρμονη συζήτηση, όργιο παραφιλολογίας, κλίμα τρομοκρατίας και πολύτιμος χρόνος χαμένος... Και όλα αυτά για να γίνει το αυτονόητο. Αυτό που ισχύει για κάθε πολίτη. Άλλωστε αν κάποιος από εμάς διεκδικούσε να εκμεταλλευτεί περιουσιακό στοιχείο του δημοσίου δεν θα πληρώσει το τίμημα;

Στο θέμα των media και συγκεκριμένα στο τηλεοπτικό χώρο, αυτό μας πήρε 27 χρόνια να το καταλάβουμε και να το αντιμετωπίσουμε πράττοντας το αυτονόητο. Να υποχρεώσουμε τους καναλάρχες να πληρώσουν για ένα δημόσιο αγαθό και μάλιστα με τίμημα κατά πολύ πολλαπλάσιο

από την τιμή εκκίνησης που όρισε η κυβέρνηση.

Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Έστω και τώρα. Αντιλαμβάνομαι ότι οι ενστάσεις που ακούσαμε όλες αυτές τις ημέρες, γιατί 4 και όχι 5 ,6, 7 ή άπειρες άδειες, έχουν τη σημασία τους και η κάθε πλευρά μπορεί να εκθέσει τα επιχειρήματα της.

Σημαντικός είναι και ο προβληματισμός για το τι θα γίνει με εκατοντάδες εργαζόμενους των καναλιών που έμειναν εκτός, που στην πατρίδα της ανεργίας μπορεί να μείνουν χωρίς δουλειά.

Πολύπλοκο παραμένει και το θέμα με το ποια θα είναι η συνέχεια στο τηλεοπτικό τοπίο, με τα αν και πόσες νέες άδειες δημοπρατηθούν για περιφερειακά και θεματικά κανάλια. Εδώ τα ερώτημα είναι διττό, πρώτον ποιος θα θέσει το νέο αφήγημα, η κυβέρνηση ή ως δια μαγείας θα βρεθεί η λύση για να ανασυσταθεί το ΕΣΡ και κατά πόσο οι νέοι καναλάρχες που έδωσαν εκατομμύρια, θα αποδεχθούν να ανοίξει και άλλο η πίτα.

Το σίγουρο είναι - τουλάχιστον κατά τη γνώμη μου - ότι όσο σοβαροί είναι κάποιοι ή όλοι οι προαναφερόμενοι λόγοι, αυτό δε δικαιολογεί με τίποτα να διολισθήσει για ακόμα περισσότερους μήνες ή χρόνια, η αποκατάσταση μια παρανομίας 27 ετών.

Ειδικά τουλάχιστον στα μάτια μου, φαντάζει πολύ θεατρινίστικο, και σίγουρα λαϊκίστικο, πολιτικοί οι οποίοι όλα αυτά τα χρόνια φέρουν την ευθύνη για τη θωράκιση αυτής της παράνομης ασυλίας, να κλαίνε σήμερα με κροκοδείλια δάκρυα για αεριτζήδες μέχρι χθες καναλάρχες, που στην ουσία όσο παρέμειναν μη αδειοδοτούμενοι, είχαν σε ομηρία προσωπικό και κάποιοι εκμεταλλευόμενοι αυτήν την αναρχία, δεν φημίζονταν και για τις καλύτερες εργασιακές συνθήκες.

Συχνά καναλάρχες, με όχημα τα μέσα τους εξασφάλισαν προνομιακές δανειοδοτήσεις που εξελίχθηκαν σε φούσκες που έσκασαν χθες (ALTER) και σήμερα (ΜΕGA), με εργαζόμενους να χάνουν όχι μόνο τη δουλειά τους, αλλά και δεδουλευμένα και αυτοδίκαιες αποζημιώσεις.

Για αυτό η μνήμη όλων μας δεν θα πρέπει να είναι κοντή. Σίγουρα η θέσπιση κανόνων κάποιους αδικεί και κάποιους ενισχύει. Πολλές φορές μπορεί να μην είναι αποτελεσματικοί ή δίκαιοι, αλλά σίγουρα η ανυπαρξία κανόνων, επιβάλει τη ζούγκλα και το νόμο του ισχυρού, που επιβιώνει ποδοπατώντας άλλους.

Ο υπουργός Νίκος Πάππας, έβαλε του κανόνες αποδεικνύοντας τη γύμνια των προηγούμενων. Το αν είναι καλοί ή όχι αυτοί οι κανόνες θα κριθεί σίγουρα εκ του αποτελέσματος.

Ευθύνη πλέον των κυβερνώντων και του αρμόδιου γ.γ. Ενημέρωσης Λευτέρη Κρέτσου, είναι να διασφαλίσουν τις συνθήκες εργασίας στη νέα ρυθμιζόμενη αγορά και να μην επιτραπεί σε τυχόν νέους αεριτζήδες -με άδεια πλέον- να γράψουν στα παλιότερα των υποδημάτων τους, τις εργασιακές τους δεσμεύσεις.

Ευθύνη της κυβέρνησης είναι -μιας και ξεκίνησε- να ρυθμίσει στο σύνολό του, το χώρο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, καθώς ακόμα και σήμερα κυκλοφορούν εφημερίδες με αμαρτωλά δάνεια και απλήρωτους εργαζόμενους που νομοτελειακά θα σκάσουν και θα είναι αργά για κλάματα, αλλά και το χώρο του διαδικτύου, όπου επικρατεί το χάος...

Η δημοσιογραφία είναι ακριβό σπορ, και όποιος επιχειρηματίας θέλει να φοράει αυτό το κουστούμι θα πρέπει να επενδύσει σε ανθρώπους, υποδομές και τεχνολογία, και όχι να στήνει εικονικά μαγαζάκια απλά για να προσεγγίσει χρηματοδότες μέσω κράτους, εκβιασμών και διαφημίσεων ή και των τριών μαζί.

Εν κατακλείδι, σήμερα έγινε ένα πρώτο βήμα. Μια άναρχη αγορά μετά από 27 χρόνια, έχει ρυθμιστικό πλαίσιο, απομένει να δούμε αν θα γίνουν και άλλα βήματα και όχι αποκλειστικά μόνο στο χώρο των Media, ώστε να θεσπιστούν κανόνες στο επιχειρείν και ειδικά όταν αυτές οι αγορές αφορούν την εκμετάλλευση δημόσιων αγαθών.

Κλείνοντας θα σχολιάσω την ομιλία του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, στα εγκαίνια τμήματος της Ολυμπίας Οδού. Δεν θα εστιάσω στη φράση ότι τα 246 εκατ. ευρώ θα δοθούν στις ευπαθείς ομάδες που θα έπρεπε να είναι αυτονόητο, αλλά στην διατύπωση: «Ένα απροσδόκητα υψηλό τίμημα που ταυτόχρονα δίνει το σήμα και στους ξένους επενδυτές, ότι σε αυτόν τον τόπο θα υπάρχουν κανόνες και αδιάβλητοι διαγωνισμοί, οι κυβερνήσεις πια δεν θα παίζουν πολιτικά παιχνίδια για να δίνουν τα έργα με διάφορα κόλπα και τις δημόσιες προμήθειες και τις δημόσιες συχνότητες σε φίλους και ημέτερους - αυτό δείχνει και το αποτέλεσμα του διαγωνισμού - αλλά ταυτόχρονα ότι θα υπερασπιστούμε μέχρι τέλους το δημόσιο συμφέρον».

Αν υλοποιηθεί αυτή η δέσμευση, τότε κάτι κερδίσαμε αν όχι, πάλι χτίσαμε κάστρα στην άμμο.

Υγ.: Δε θυμάμαι πολλές φορές την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να εκφράζει ξεκάθαρα την ικανοποίησή της για ελληνικό διαγωνισμό.

-- This feed and its contents are the property of The Huffington Post, and use is subject to our terms. It may be used for personal consumption, but may not be distributed on a website.