Οι κυβερνήσεις φεύγουν, η νοοτροπία μένει

13:14 27/8/2016 - Πηγή: Huffington Post Greece

Η κ. Αφροδίτη Σταμπουλή, βουλευτής του Σύριζα στις Σέρρες, έπραξε το αυτονόητο αλλά τόσο δυσεύρετο στη νεότερη Ελλάδα: να καταγγείλει δημόσια ένα προκλητικότατο σκάνδαλο στο οποίο μετέχουν «σύντροφοι» της, κομματικά στελέχη που μπήκαν στο new business, τη νέα αγορά προς άρμεγμα των κονδυλίων για τους μετανάστες. Ανάθεμα το καπιταλιστικό

σύστημα και οι δολοφόνοι των λαών...
Ο τελευταίος που είχε μιλήσει για χρηματιζόμενους σε όλα τα κόμματα - γενικά και αόριστα - ήταν ο βουλευτής Πιερίας της ΝΔ κ. Πολύζος το 2005. Η αυθάδεια του τιμωρήθηκε με διαγραφή από το ίδιο του το κόμμα - λέγεται και «προληπτική δράση προς παραδειγματισμό».

Μοναχικές, φωτεινές εξαιρέσεις, αφού ο κρατικοδίαιτος παρασιτισμός θα τη βρει την άκρη του ακόμη και σε συνθήκες Μνημονίου. Θα αναγνωρίσει τη νέα μπίζνα τάχιστα και θα χωθεί στο μηχανισμό για να βγάλει υπερκέρδη εύκολα και γρήγορα. Χθες ήταν το δημοτικό αποχετευτικό έργο, η εργολαβία του νοσοκομείου, το πρόγραμμα επαγγελματικής κατάρτισης σήμερα είναι η σίτιση των μεταναστών, η εκπαίδευση τους, η «φιλανθρωπία» και άλλες new age business.

Η ίδια νοοτροπία βέβαια και σε κεντρικό επίπεδο - από παλιά - με την παραγγελία εκατομμυρίων εμβολίων για εξωτικές νόσους, τις προμήθειες του στρατού, την ανάθεση σε μεγαλοεργολάβους των καθαρισμών δημόσιων κτιρίων κλπ κλπ.

Πατέρας προμηθευτής του δημοσίου, τέκνα του πατρός μέσα στην πολιτική μηχανή για να βγαίνουν οι δουλειές. Είναι γνωστό το μοντέλο και μάλιστα επιτυχημένο - γιατί στην Ελλάδα δεν αποτελούν ψόγο όλα αυτά... αυτά είναι παράσημα, δείχνουν ικανότητα διείσδυσης, αναρρίχησης και ευελιξία ασπόνδυλου. Δείχνουν εξυπνάδα και μαγκιά, και είναι πολλοί εκείνοι που θα τους ακολουθήσουν γιατί επιζητούν ένα κοκαλάκι από αυτή τη μοιρασιά. Το ότι το κοκαλάκι αυτό το πληρώνουν μετά και αυτοί και τα παιδιά τους δεν τους αφορά - ο λογαριασμός είναι στο δημόσιο ταμείο, επιμερίζεται στους πολλούς και εξάλλου.... όλοι αυτό δεν κάνουν;

Είναι να μην πέσουν βέβαια τέτοια κυκλώματα πάνω σε κάποιον αυτοδημιούργητο, κάποιον που δεν έσκυψε ακολουθώντας τον εύκολο δρόμο αλλά που με το κεφάλι ψηλά πορεύτηκε στη ζωή του με κόπο. Κάποιον που εργάστηκε και δεν φοβάται να εργαστεί. Κάποιον που δεν λαθροβιεί. Τότε αρχίζουν τα δύσκολα γιατί αυτός ο κάποιος δεν θα ανεχτεί τον παρασιτισμό τους, δεν θα κλείσει το στόμα του φοβούμενος μην του «κόψουν το ψωμί», δεν θα κάνει τα στραβά μάτια.

Κάτι τέτοιο συνέβη και στις Σέρρες Αυγουστιάτικα....

Εύχομαι οι συντοπίτες της κυρίας Σταμπουλή να την τιμήσουν και να μην ξεχάσουν γρήγορα τη στάση της, να μην παρασυρθούν από τη λάσπη που από εδώ και πέρα θα της πεταχτεί με τους τόνους, εύχομαι το κόμμα της να μην της βάλει τρικλοποδιές στην πορεία της και να μην της «φυτρώσουν» στο ψηφοδέλτιο την επόμενη φορά διάφορες υποψηφιότητες, από εκείνες τις καλά μελετημένες για να την κόψουν.
Όχι γιατί θα χάσει η κυρία Σταμπουλή - τέτοιοι άνθρωποι δεν χάνονται στην πραγματική ζωή - αλλά γιατί θα χάσει για άλλη μια φορά η κοινωνία μας, η συλλογική μας συνείδηση.

Γιατί φαντάζουν πιθανά όλα τα παραπάνω θλιβερά σενάρια;

Γιατί αυτή είναι η νόρμα στο νεότερο Ελληνικό κράτος, η επικράτηση των πονηρών γυμνοσάλιαγκων, η συμμετοχή -με κανόνες μαφιόζικης ομερτά- των λιγότερο ή περισσότερο ωφελούμενων (τσιμπολογούντων επι το πλείστον στο κρατικοδίαιτο τσιμπούσι), η ανοχή των υπολοίπων και η περιθωριοποίηση των υγιών, καθαρών στοιχείων ώστε να εξουδετερώνεται η ικανότητα παρέμβασής τους. Το αντίθετο είναι σπάνιες εξαιρέσεις που μας κάνουν να ελπίζουμε - έστω και παροδικά.

Η καθυπόταξη της χώρας μας σε Διεθνή Επιτροπεία είναι το τελικό αποτέλεσμα αυτής της κουλτούρας, της κουλτούρας που συμπυκνώνεται στο «δε θέλει κόπο, θέλει τρόπο». Έλα όμως που τα κράτη που ευημερούν σήμερα και κόπιασαν, και περιφρούρησαν το δημόσιο ταμείο, και είχαν υψηλά στάνταρ ηθικής στη δημόσια σφαίρα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Νορβηγία η οποία -πάμπτωχη μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο- ξεκίνησε με ίδιους πόρους την εξόρυξη των κοιτασμάτων πετρελαίου της. Πλήρωσαν με αίμα και κόπο αυτή την πολύχρονη προσπάθεια. Σήμερα έρχονται πρώτοι στις διεθνείς κατατάξεις όχι μόνο σε κατά κεφαλή εισόδημα αλλά και σε επίπεδα κοινωνικής δικαιοσύνης, συλλογικής ευτυχίας, δημοκρατικής οργάνωσης &διαφάνειας και επιπέδου ζωής. Τα κέρδη από το πετρέλαιο που παράγουν τα τοποθέτησαν σε ένα Ταμείο για τη Χώρα και τις Μελλοντικές Γενιές με κοινωνικό έλεγχο και θεσμοθετημένη λογοδοσία. Σήμερα το Νορβηγικό Ταμείο είναι η μεγαλύτερη συγκέντρωση κεφαλαίου στον κόσμο και επενδύει παγκοσμίως σε εταιρείες μόνο αφού διαπιστώσει ότι ακολουθούν ορθές πρακτικές χρηστού μάνατζμεντ, περιβαλλοντικής προστασίας και σεβασμού στην ανθρώπινη εργασία.

Η υπόθαλψη παρασιτικών πρακτικών δεν αποτελεί μοιραία πραγματικότητα που κυνικά πρέπει να δεχτούμε ούτε αποτελεί αποκλειστικότητα ενός κόμματος, είναι μια κατάσταση που διαμορφώνεται με την πάροδο χρόνων - ίδιον φτωχών και υπανάπτυκτων κρατών χωρίς φωτισμένη ηγεσία. Είναι μια συλλογική κουλτούρα που καλλιεργείται μέσα από θεσμούς, κοινωνικά δικτυα, ΜΜΕ, δημοσιολογούντες, δημόσια παραδείγματα.

Ούτε ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς μπορεί να υπάρχει ούτε τάχα αριστεία της Δεξιάς, όσο η ελληνική πραγματικότητα μαστίζεται από όλων των ειδών τους παρασιτισμούς και όσο θεωρείται ότι Ηθική και Πολιτική είναι έννοιες ασύμβατες.

-- This feed and its contents are the property of The Huffington Post, and use is subject to our terms. It may be used for personal consumption, but may not be distributed on a website.