Όταν η παράνοια υπερέχει της λογικής

08:14 24/2/2025 - Πηγή: Huffington Post Greece

«Η παράνοια σε άτομα είναι σχετικά σπάνια. Όμως σε ομάδες, κόμματα και έθνη είναι μάλλον ο κανόνας».

Φρίντριχ Νίτσε.

*

Όταν διάβαζα μικρός Νίτσε, ο λόγος που δυσκολευόμουν να τον καταλάβω ήταν ότι ήμουν πολύ αθώος.

Μεγαλώνοντας και παρακολουθώντας την πολιτική πραγματικότητα σαν ενεργός πολίτης και όχι ενταγμένος σε κάποιο κόμμα, μου έγινε πιο σαφής και πιο οικείος.
Τότε μπόρεσα να εξηγήσω πως οι άνθρωποι που στις διαπροσωπικές τους σχέσεις, οι απόψεις τους στηρίζονται στην λογική και αποδέχονται την πολυπλοκότητα της πραγματικότητας,όταν η κουβέντα

φτάνει στην πολιτική, στην προσπάθεια τους να υπερασπιστούν τις επιλογές του κόμματος που υποστηρίζουν, ξεφεύγουν από την κανονικότητα και ερωτοτροπούν με την παράνοια.

Ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω πως είναι δυνατόν ο Έλληνας να είναι τόσο αυστηρός με τα καθημερινά λάθη των παιδιών του και τόσο επιεικής με τα ψέματα του κόμματος που ψήφισε.

Με τι ευκολία καταδικάζει και τιμωρεί τα αγαπημένα του πρόσωπα και με πόση αφέλεια ψάχνει να βρει φτηνές δικαιολογίες για να δικαιολογήσει το κόμμα του.
Είναι σκληρός και απόλυτος όταν το παιδί του παρεκτρέπεται από τους κανόνες που ο ίδιος θέτει και επιθυμεί να έχει λόγο και άποψη για όλες του τις επιλογές.
Από την σχολή που θα διαλέξει, τα ρούχα που θα φορέσει, το σκουλαρίκι που θα κρεμάσει και την(τον) σύντροφο που θα επιλέξει.Για το κόμμα που ψήφισε όμως υπάρχει πάντα ένα συγχωροχάρτι, ακόμα και όταν το κόμμα του αναιρεί τις δεσμεύσεις, τις υποσχέσεις και τις εξαγγελίες του. Για να δικαιολογήσει το κόμμα, ξεχνά τα γεγονότα, αμφισβητεί την πραγματικότητα και με σαθρά επιχειρήματα προσπαθεί να μετατρέψει το μαύρο άσπρο.

Η κομματική ταυτότητα λειτουργεί σαν φίλτρο που παραμορφώνει τα πράγματα οδηγώντας τον στην παράνοια που έχει σαν συνέπεια, να  υπερασπίζεται σήμερα με φανατισμό, αυτό που κατηγορούσε με πάθος χθες.

Πώς είναι δυνατόν τα έθνη για την μεγαλομανία αρχηγού τους, για τα οικονομικά συμφέροντα αλλά και για την δημιουργία ζωνών επιρροής τους, να συμπεριφέρονται παρανοϊκά και να οδηγούν την ανθρωπότητα σε πολέμους μεγάλης χρονικής διάρκειας με εκατόμβες νεκρών.

Η Παγκόσμια ιστορία είναι γεμάτη από συγκρούσεις που έχουν διαρκέσει δεκαετίες, ακόμα και αιώνες, αφήνοντας πίσω τους εκατομμύρια χαμένες ζωές, αλλά και πληγές που δύσκολα επουλώνονται. Από τον Εκατονταετή Πόλεμο της μεσαιωνικής Ευρώπης, μέχρι τον πολυετή Β. Παγκόσμιο πόλεμο αλλά και τις μακροχρόνιες τοπικές συγκρούσεις. Κάτω από αυτή την παράνοια, χώρες διαλύονται, κτίρια και υποδομές ισοπεδώνονται και πολιτισμοί αιώνων καταστρέφονται.

Το ίδιο συμβαίνει και με την ένταξη των ανθρώπων σε αθλητικές ομάδες.
Οι αντιπαραθέσεις και η χρήση βίας από οπαδούς αθλητικών ομάδων ξεφεύγουν από κάθε λογική. Εδώ λειτουργεί η ψυχολογία της μάζας που ακυρώνει δίκαιο και ηθική, παραβλέπει την αντικειμενικότατα και οδηγεί τα μέλη της στο έγκλημα.
Η ανάγκη υπεράσπισης της ομάδας ως υπέρτατη αξία μετατρέπεται σε πάθος, που οδηγεί τους οπαδούς στην παράνοια. Και το αξιοπερίεργο είναι ότι σε αυτές τις εκδηλώσεις βίας, εμπλέκονται και άνθρωποι που στην καθημερινότητά τους είναι καθ’ όλα μετριοπαθείς. Η συνεύρεσή τους από μόνη της με μέλη της ίδιας ομάδας, τους οδηγεί στην παρεκτροπή.

Τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν στην κοινωνία όταν οι άνθρωποι εντάσσονται σε κοινωνικές ομάδες υπερασπιζόμενοι αιρετικές θέσεις. Τότε η συνωμοσιολογία και η παράνοια γίνονται τα κυρίαρχα στοιχεία στην σκέψη τους.

Σε περιόδους κρίσης, ηθικής, οικονομικής, πολιτικής και υγειονομικής όπως συνέβη πρόσφατα με τον κορονοϊό, οι επιτήδειοι βρίσκουν πρόσφορο έδαφος να βγουν από τις κρυψώνες τους ψάχνοντας τα θύματά τους. Και τα βρίσκουν εύκολα σε όλους εκείνους που αμφισβητούν την επιστήμη και ψάχνουν την γνώση στο διαδίκτυο και στους ειδικούς του πληκτρολογίου.

Τα έχουμε ζήσει όλα αυτά στο παρελθόν με τους «θεματοφύλακες του Συντάγματος» με τα ακραία εθνικιστικά συνθήματά τους που υποστήριζαν ότι με τις βίαιες πράξεις τους κάλυπταν «το κενό εξουσίας του νομοθετικού και εκτελεστικού και δικαστικού ως εκπρόσωποι του Ανώτατου Τριαδικού Δικαστή που δίνει τις διαταγές για να επέλθει η κανονικότης του Έθνους». Τα ζήσαμε πρόσφατα με τραγικά αποτελέσματα, με τα επιχειρήματα των αρνητών των εμβολίων.

Από το πιο ανώδυνο ότι «τα εμβόλια τα έχει χρηματοδοτήσει ο Μπιλ Γκέιτς γιατί έτσι επιδιώκει τη μείωση του παγκόσμιου πληθυσμού». Μέχρι τα παρανοϊκά ότι το «μπόλι» (εμβόλιο) περιέχει τσιπάκια για να μας ελέγχουν, κύτταρα από εκτρώσεις και τροποποιούν το γενετικό υλικό του εμβολιαζόμενου με συνέπεια μετά το «μπόλι» να μην είναι ο ίδιος άνθρωπος.

Εδώ φυσικά δεν πρέπει να παραβλέψουμε, ότι μεγάλη ευθύνη για αυτή την παράνοια στις κοινωνικές ομάδες την φέρουν οι κυβερνήσεις και οι παγκόσμιοι οργανισμοί, που δεν εμπνέουν την εμπιστοσύνη των λαών, αλλά και η κυβέρνηση κάθε χώρας που οι πολίτες της δεν την θεωρούν αξιόπιστη και ικανή να αντιμετωπίσει αυτές τις κρίσεις και ψάχνουν την αλήθεια στην αίρεση και στην συνωμοσιολογία.