Παιδιά με διαταραχή ταυτότητας φύλου ανακαλύπτουν τον πραγματικό τους εαυτό μπροστά στο φωτογραφικό φακό

11:27 26/5/2015 - Πηγή: Huffington Post Greece

Τα τελευταία 12 χρόνια, η Ολλανδή φωτογράφος Sarah Wong, κατέγραφε τις ζωές και τις εμπειρίες μιας ομάδας παιδιών που έχουν μεταβεί -ή βρίσκονται στη διαδικασία μετάβασης- στο να ζουν ως οι αυθεντικοί εαυτοί τους.

Η Wong συνέλαβε με το φωτογραφικό της φακό εικόνες παιδιών από το Πανεπιστήμιο VU στο Άμστερνταμ, όπου συμμετέχουν σε ενός είδους θεραπεία που στόχο έχει να τα βοηθήσει να αντιμετωπίσουν τη δυσφορία φυλετικής ταυτότητας που βιώνουν. Αρκετά από αυτά τα παιδιά έχουν λάβει αναστολείς εφηβείας για να καθυστερήσουν τις επιπτώσεις της εφηβείας μέχρι να αποφασίσουν

τον τρόπο με τον οποίο θέλουν να ζήσουν τις ζωές τους. Ωστόσο, οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν στα σπίτια των παιδιών, στο σχολείο τους, σε μαθήματα μπαλέτου κλπ -στα μέρη δηλαδή που ένιωθαν περισσότερο άνετα.

Η Wong μοιράστηκε αυτές τις φωτογραφίες με τον κόσμο μέσα από το βιβλίο «Inside Out: Portraits Of Cross-Gender Children», το οποίο κυκλοφόρησε το 2011. Τα κείμενα στο βιβλίο είναι από τη δημοσιογράφο του ιατρικού ρεπορτάζ της εφημερίδας Dutch Volkskrant, Ellen de Visser.

Η Huffington Post μίλησε με τη Wong για τα παιδιά των φωτογραφιών, αλλά και για τις δικές της εμπειρίες κατά τη διάρκεια της καταγραφής των ζωών τους.

Ballet Girl, 2005

Ποια είναι τα παιδιά που βλέπουμε σε αυτές τις φωτογραφίες;

Είναι παιδιά ολλανδικής καταγωγής με διαταραχή ταυτότητας φύλου, από 5 έως 17 ετών. Ξεκίνησα να τα φωτογραφίζω το 2003, έπειτα από αίτηση των γονιών τους. Εργαζόμουν ως φωτογράφος στον τομέα της υγείας και είχα μόλις τελειώσει ένα φωτογραφικό λεύκωμα για τα νοσοκομεία παίδων. Συναντηθήκαμε, και τα παιδιά με δυσφορία φυλετικής ταυτότητας άγγιξαν αμέσως τη καρδιά μου.

Ballet Girl, 2010

Boy with swimming suit, 2009

Ποιος ήταν ο στόχος σου/η πρόθεσή σου όταν τα φωτογράφιζες;

Ο στόχος μου ήταν να τα βοηθήσω να βρουν την ευτυχία. Ήθελα να τους δώσω δύναμη μέσα από τα πορτρέτα τους -δεν ακολούθησα την δημοσιογραφική προσέγγιση. Δεν φωτογράφησα ένα αγόρι με φόρεμα ή ένα κορίτσι με μπάλα ποδοσφαίρου. Όταν οι άνθρωποι είδαν τα πορτρέτα μου είπαν «υπέροχα παιδιά, ποια είναι όμως;».

Οι φωτογραφίες έδειχναν αξιολάτρευτα παιδιά με δυνατή συνείδηση: αυτό είμαι πραγματικά. Στο τέλος είμαστε όλοι ίδιοι -ψυχές που θέλουν να είναι ευτυχισμένες και να ζουν με συμπόνια.

Boy with boxing trainer, 2010

Girl, 2003

Boy, 2007

Τι εμπειρίες είχαν ζήσει αυτά τα παιδιά στην ευρωπαϊκή κλινική;

Τα παιδιά είχαν πολύ καλές εμπειρίες στην κλινική του VU, εξαιτίας των αναστολέων εφηβείας. Ο μεγαλύτερος εφιάλτης για ένα παιδί με διαταραχή ταυτότητας φύλου είναι να μεγαλώνει το σώμα του προς την αντίθετη κατεύθυνση (από αυτή που επιθυμεί). Ένα αγόρι δεν θέλει στήθος και τα κορίτσια δεν θέλουν να έχουν γένια. Οι αναστολείς εφηβείας τα ανακούφισαν και τους έδωσαν χρόνο να σκεφτούν, ώστε να μεγαλώσουν και να είναι «φυσιολογικοί» έφηβοι.

Boy, 2009

Girl, 2015

Γιατί, ως φωτογράφος, είναι τόσο σημαντικό να παρέχεις εικόνες για αυτές τις ιστορίες και εμπειρίες;

Ως καλλιτέχνης η δουλειά σου μπορεί να έχει τεράστιο αντίκτυπο στην κοινή γνώμη. Με ενδιέφερε πάντα το θέμα της ταυτότητας και της συμπόνιας και μερικές φορές ένιωθα περισσότερο σαν ψυχολόγος ή ντετέκτιβ που αναλύει ψυχολογικά προφίλ, παρά σαν φωτογράφος.

Συνειδητοποίησα από πολύ μικρή ηλικία, στα 21 μου στην σχολή τέχνης, ότι ως καλλιτέχνης οι φωτογραφίες σου μπορούν να επηρεάσουν σημαντικά την κοινή γνώμη. Εμπνεύστηκα πολύ από τις δουλειές των φωτογράφων Robert Capa και Henry Cartier Bresson.

Είναι πολύ σημαντικό για την κοινωνία να δει αυτές τις φωτογραφίες. Δεν υπάρχει τίποτα το συγκλονιστικό σχετικά με τα τρανσέξουαλ παιδιά. Θα το πω άλλη μια φορά, στο τέλος είμαστε όλοι σχεδόν το ίδιο: είμαστε όλοι ψυχές που θέλουν να ζουν ευτυχισμένα και να δίνουν νόημα στις ζωές τους και τις ζωές των άλλων.

Ήταν κατά τη διάρκεια του συγκεκριμένου project όταν κατάλαβα γιατί αυτές οι φωτογραφίες είναι τόσο σημαντικές για αυτά τα παιδιά. Έδειχναν ποιοι είναι στην πραγματικότητα. Οι φωτογραφίες ήταν σχεδόν μια ιατροδικαστική απόδειξη για αυτά.

Η φωτογραφία έχει να κάνει κυρίως με τα συναισθήματα και τον εγωισμό του φωτογράφου. Σε αυτό το έργο, όμως, ο εγωισμός μου συρρικνωνόταν σε κάθε φωτογράφηση, γιατί ήμουν στην υπηρεσία αυτών των παιδιών. Και μου άρεσε πολύ η ιδέα πως οι φωτογραφίες που φτιάχναμε ήταν για την επίτευξη ενός μεγαλύτερου σκοπού. Δυστυχώς δεν μπόρεσα να τις εκθέσω ποτέ σε κάποιο μουσείο, για να προστατέψω την ακεραιότητα των παιδιών. Τώρα που μεγάλωσαν, ψάχνω για ένα ωραίο σημείο. Η κοινωνία και η κοινή γνώμη έχουν αλλάξει.

Girl, 2003

Girl, 2009

Princess on white horse, 2012

Τι ελπίζεις να αποκομίσουν οι θεατές από αυτές τις φωτογραφίες;

Πραγματικά ελπίζω το κοινό της Huffington Post να τις δει με συμπονετικό βλέμμα. Να τις δουν, δηλαδή, με τη καρδιά τους, απαλλαγμένοι από προσωπικές συγκινήσεις. Αν συγκινηθείς με τον πόνο κάποιου, δεν μπορείς να του δώσεις δύναμη. Ο πρώτος γιατρός που βοήθησε αυτά τα παιδιά ήταν ένας πρωτοπόρος. Τα Σαββατοκύριακα ήταν διάκονος σε μια εκκλησία. Ο λόγος για τον οποίο ήθελε να βοηθήσει ανθρώπους με διαταραχή ταυτότητας φύλου ήταν επειδή τους έβλεπε με συμπόνια, όχι ως γιατρός αλλά ως ανθρώπινο ον.

Butterfly tableau, 2010

Butterfly tableau, 2012

-- This feed and its contents are the property of The Huffington Post, and use is subject to our terms. It may be used for personal consumption, but may not be distributed on a website.