Πηγαίνοντας με ΚΤΕΛ στην Πάτρα

16:03 4/12/2016 - Πηγή: Huffington Post Greece

Όποιος πιστεύει ότι η Ελλάδα πλησίασε κάποτε την Ευρώπη, δεν έχει παρά να πάρει το ΚΤΕΛ από την Αθήνα για την Πάτρα. Σε αυτήν την τρίωρη διαδρομή θα έχει την ευκαιρία να ξετυλιχθεί μπροστά του όλη η ιστορία της πρόσφατης επίπλαστης ευημερίας μας...

Το ταξίδι ξεκινά από τον Κηφισό, μία περιοχή

που μπορεί να συγκριθεί μόνο με τις παραγκουπόλεις της Ινδίας και του Πακιστάν. Τέτοιο βασίλειο ρυμοτομικής αυθαιρεσίας με ανάκατα ερείπια, γιαπιά, μάντρες, πάρκινγκ και κάθε λογής ασχήμια δε βρίσκεις πουθενά στην Ευρώπη.

Ο ίδιος ο σταθμός των ΚΤΕΛ έχει ξεμείνει στη δεκαετία του '80 ως ένας στεγασμένος χώρος με υποτυπώδη λειτουργικότητα, καθαριότητα και τάξη. Αν θελήσεις να συγκρίνεις αυτές τις εγκαταστάσεις με εκείνες του αθηναϊκού μετρό, θα καταλήξεις στο συμπέρασμα ότι σε άλλη χώρα λειτουργεί το ένα μέσο συγκοινωνίας και σε άλλη το άλλο. Η διαφορά ποιότητας είναι χαώδης. Προφανώς δόθηκαν πολλά λεφτά στο ένα και καθόλου στο άλλο.

Τα ίδια τα λεωφορεία των ΚΤΕΛ είναι στην πλειοψηφία τους καινούργια με άνετες θέσεις, καλό κλιματισμό, ακόμα και διαθέσιμο wi fi. Τα best off της Δέσποινας Βανδή που ακούγονται από τη θέση του οδηγού μπορείς να τα παραβλέψεις και να κάνεις ένα καλό ταξίδι, χωρίς όμως απαντήσεις στην απορία «αφού βρέθηκαν λεφτά για τον εκσυγχρονισμό του στόλου των λεωφορείων, γιατί δεν βρέθηκαν και για τον σταθμό των ΚΤΕΛ;»

Η εθνική οδός Αθηνών - Πατρών είναι ένα ζωντανό μνημείο κατασπατάλησης δημόσιου χρήματος και αναποτελεσματικής επίβλεψης των έργων. Τμήματά της μπορούν να συγκριθούν σε ποιότητα με την Αττική οδό και άλλα είναι σε επίπεδο επαρχιακού δρόμου Άνω Ραχούλας - Κάτω Παναγιάς. Η ροή της κυκλοφορίας διοχετεύεται στο αντίθετο ρεύμα σε κάποια σημεία, αλλού είναι τόσο στενός ο δρόμος που νομίζεις ότι τα οχήματα θα βγουν στα χωράφια, ενώ η συνολική εικόνα αποτελεί μία ντροπή για όσους έχουν διατελέσει Υπουργοί δημοσίων έργων τα τελευταία 20 χρόνια.

Ναι, φίλες και φίλοι, αυτή είναι η Ελλάδα: μία χώρα που εκπλήσσεται όταν ο δήμαρχος δεν κάνει λαμογιές αλλά έργα. Όταν ο δήμαρχος είναι εξαίρεση στον κανόνα των δημόσιων λειτουργών.

Όταν μπαίνεις στην Πάτρα σε πιάνει κατάθλιψη από την αποβιομηχάνιση και την ερήμωση ενός άλλοτε πλούσιου τόπου γεμάτου ζωή και επιχειρηματική δραστηριότητα. Κουφάρια βιομηχανιών παντού. Η πόλη εγκαταλείφθηκε στο μαρασμό μετά το τέλος της υφαντουργίας. Ποτέ δεν καταστρώθηκε ένα πλάνο για να γίνουν νέες μονάδες, να επιλεγεί άλλο παραγωγικό αντικείμενο, ώστε να αξιοποιηθεί το εργατικό δυναμικό. Ανεργία και φτώχια παντού.

«Είχαν πάντα δεδομένες τις ψήφους μας», μου λέει ο Πατρινός ταξιτζής «και δεν έκαναν ποτέ κάτι ουσιαστικό. Μόνο τρώγανε λεφτά στο όνομα της Πάτρας για έργα που δεν γίνονταν». Ούτε βιομηχανική ζώνη με φορολογικά κίνητρα υπάρχει, ούτε εκσυγχρονισμός του λιμανιού, ούτε δρόμοι, τίποτα δεν έγινε για την Πάτρα, την τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Ελλάδας.

Στις τελευταίες δημοτικές εκλογές οι Πατρινοί εκδήλωσαν τη δυσαρέσκειά τους, ψηφίζοντας έναν γιατρό, στέλεχος του ΚΚΕ, για δήμαρχο. «Ιδεολογικά είμαι εντελώς αντίθετος με τον Πελετίδη», μου λέει ένας Πατρινός ιδιοκτήτης καφέ, «αλλά τέτοιο δήμαρχο δεν έχει ξαναδεί η πόλη. Παρέλαβε ένα ρημαγμένο από τις λαμογιές ταμείο, με τεράστια χρέη, και μέσα σε δύο χρόνια έβαλε τάξη, μετέτρεψε το χώρο του λιμανιού από χαβούζα σε ένα πολύ ωραίο πάρκο, φροντίζει την καθαριότητα, έβαλε ακόμα και δημόσια ποδήλατα στην πόλη! Θα τον ψηφίσω δαγκωτό και στις επόμενες εκλογές. Αν είχε και λεφτά, θα έφτιαχνε μία άλλη Πάτρα...».

Ναι, φίλες και φίλοι, αυτή είναι η Ελλάδα: μία χώρα που εκπλήσσεται όταν ο δήμαρχος δεν κάνει λαμογιές αλλά έργα. Όταν ο δήμαρχος είναι εξαίρεση στον κανόνα των δημόσιων λειτουργών.

Πάω να πάρω το δρομολόγιο της επιστροφής για Αθήνα. Σε λίγο θα μπω στο σύγχρονο λεωφορείο των ΚΤΕΛ με το wi fi αλλά λέω να πάω πρώτα στις τουαλέτες. Παλαιός αλλά καθαρός ο χώρος, χωρίς σαπούνι όμως, ούτε χαρτί για να σκουπίσει κάποιος τα χέρια του.

Βγάζω τα υγρά μαντηλάκια. Τα έχω πάντα μαζί μου, όταν ταξιδεύω με δημόσιες συγκοινωνίες σε χώρες του τρίτου κόσμου, όπου κανένας σχεδιασμός δεν έχει γίνει σε εθνικό επίπεδο, όπου κανείς δεν επιβλέπει που πάει το δημόσιο και ευρωπαϊκό χρήμα, όπου δίπλα σε πολυτελή έργα υπάρχει απαξίωση και εγκατάλειψη, όπου η τιμιότητα είναι η εξαίρεση και η λαμογιά ο κανόνας.

Η Ελλάδα δεν πλησίασε ποτέ την Ευρώπη γιατί δεν κατάφερε να σηκωθεί συνολικά από την υπανάπτυξη. Μεμονωμένες ευρωπαϊκές «πινελιές», συνήθως ανερυθρίαστα υπερτιμολογημένες, ανέβασαν την ποιότητα των υποδομών για ένα μικρό μέρος του πληθυσμού, αφήνοντας το σύνολο των Ελλήνων στη βαλκανική του μοίρα. Αρκεί ένα ταξίδι με ΚΤΕΛ στην Πάτρα για να το διαπιστώσετε.

Αναδημοσίευση από postmodern.gr

-- This feed and its contents are the property of The Huffington Post, and use is subject to our terms. It may be used for personal consumption, but may not be distributed on a website.