Ποιοι ήταν οι σκοποί της τρομοκρατικής επίθεσης στο Παρίσι

15:17 8/1/2015 - Πηγή: Huffington Post Greece

Τα βαθύτερα αίτια και τις συνέπειες της τρομοκρατικής επίθεσης στο Παρίσι εξετάζει άρθρο ανάλυσης της Stratfor, με τίτλο «Paris Attack Underscores a Deeper Malaise» (Η επίθεση στο Παρίσι υπογραμμίζει μια βαθύτερη «πάθηση»).

Όπως σημειώνεται, η χθεσινή πολύνεκρη επίθεση εναντίον των γραφείων τoυ Charlie Hebdo έχει τη δυνατότητα να διαταράξει τις σχέσεις μεταξύ των Ευρωπαϊκών κρατών και των μουσουλμάνων πολιτών τους. «Η στρατηγική πρόθεση πίσω από τέτοιες επιθέσεις είναι ακριβώς να υποκινήσει αυτό το είδος κρίσης, καθώς και ο επηρεασμός της γαλλικής πολιτικής

και η στρατολόγηση περισσότερων τζιχαντιστών. Αν και ο Ισλαμισμός εξτρεμισμός είναι, στον πυρήνα του, μια ενδομουσουλμανική διένεξη, τέτοια περιστατικά θα προσελκύσουν μη μουσουλμάνους, επιδεινώνοντας τα πράγματα».

Όπως υπογραμμίζεται στην ανάλυση, οι δράστες της επίθεσης – μεταξύ των θυμάτων της οποίας ήταν ο Στεφάν Σαρμπονιέ, που είχε «επικηρυχθεί» από την Αλ Κάιντα στην Αραβική Χερσόνησο για «προσβολή του προφήτη Μωάμεθ»- ακούστηκαν να φωνάζουν ότι «εκδικηθήκαμε για τον προφήτη Μωάμεθ» και ότι «ο Θεός είναι μεγάλος» στα αραβικά. «Πρόκειται για την τρίτη επίθεση τέτοιου είδους σε μια δυτική χώρα μέσα σε διάστημα μικρότερο των τριών μηνών. Το περιστατικό του Παρισιού περιλαμβάνει δράστες οι οποίοι επέδειξαν εξελιγμένη εκπαίδευση στη χρήση όπλων και στις τακτικές μικρών μονάδων» τονίζεται.

Είτε αυτές οι επιθέσεις είναι ενέργειες «μοναχικών λύκων» και πυρήνων είτε ατόμων που συνδέονται με τζιχαντιστικές οντότητες διεθνούς εμβέλειας, τέτοιου είδους περιστατικά «επιδεινώνουν τις τεταμένες σχέσεις μεταξύ της Δύσης και του μουσουλμανικού κόσμου. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό στην Ευρώπη, όπου τα κράτη βιώνουν την άνοδο του δεξιού εθνικισμού και οι μουσουλμανικές κοινότητες εδώ και καιρό βιώνουν δυσαρέσκεια. Ο στόχος των τζιχαντιστών είναι να κάνουν τα κράτη να σκληρύνουν τη στάση τους απέναντι στις μουσουλμανικές κοινότητες για να υποστηρίξουν περαιτέρω τη θέση τους ότι η Δύση διεξάγει πόλεμο εναντίον του Ισλάμ και των μουσουλμάνων», τονίζεται στην ανάλυση.

Αν και τα δυτικά κράτη καταβάλλουν μεγάλες προσπάθειες να δείξουν ότι δεν υφίσταται τέτοιου είδους σύγκρουση πολιτισμών, «δεξιές δυνάμεις επιδίδονται σε ρητορικές που ενισχύουν αυτούς τους φόβους μεταξύ πολλών μουσουλμάνων ανά τον κόσμο. Ακόμα σημαντικότερο είναι το ότι υπάρχει μια μακρόχρονη αντιπαράθεση αξιών- ειδικά γύρω από την ελευθερία της έκφρασης, η οποία θεωρείται πολύτιμη στη Δύση αλλά θεωρείται από πολλούς μουσουλμάνους ως άδεια για ιεροσυλία» σημειώνεται σχετικά.
Όπως εκτιμάται, αν και η συντριπτική πλειονότητα των μουσουλμάνων δεν θα εμπλακούν σε περιστατικά βίας ως αντιδράσεις σε τοποθετήσεις που θεωρούνται βλάσφημες, είναι πολλοί αυτοί που θα το κάνουν. «Στο Πακιστάν, ο νόμος περί βλασφημίας αποτέλεσε αντικείμενο μεγάλης αντιπαράθεσης. Πολλοί Πακιστανοί πολίτες έχουν δολοφονηθεί από συμπατριώτες τους για λόγια ή συμπεριφορά που θεωρήθηκαν απρεπή. Στην καρδιά αυτού του προβλήματος είναι η ακραία δυσφορία που προκαλείται σε πολλούς μουσουλμάνους η ελεύθερη έκφραση, αν και αυτή η αντίληψη δεν αποτελεί τον κανόνα».

Εν συνεχεία, σημειώνεται ότι πρόκειται για μία ενδομουσουλμανική αντιπαράθεση για ισχύ και έλεγχο, η οποία εμπεριέχεται σε μια διαφωνία γύρω από το τι σημαίνει να είναι κανείς μουσουλμάνος στον σημερινό κόσμο και ποια είναι τα όρια της δράσης που θεωρείται δικαιολογημένη. «Ο καθορισμός αυτών των παραγόντων είναι ένα μέσον το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την απόκτηση ισχύος, οι επιθέσεις εναντίον της Δύσης και των συμφερόντων της, με στόχο τον εξαναγκασμό των Δυτικών να αποχωρήσουν από τα μουσουλμανικά εδάφη ή να επιτεθούν εναντίον μουσουλμάνων και να 'επιβεβαιώσουν' έτσι τη τζιχαντιστική θέση/ θεωρία. Αυτό το θέμα υπονομεύει τις προσπάθειες των μετριοπαθών και προοδευτικών μουσουλμάνων να προωθήσουν την έννοια των ελευθεριών που βασίζονται πάνω σε μια ισλαμική ηθική».

Η συνεχιζόμενη αυτή ενδομουσουλμανική αντιπαράθεση δίνει στους εξτρεμιστές ιδεολογικό και κατ'επέκταση γεωπολιτικό «χώρο» τον οποίο μπορούν να εκμεταλλευθούν. «Το τζιχαντιστικό εγχείρημα σκοπεύει εσκεμμένα μη μουσουλμάνους, και ειδικότερα τη Δύση, εν μέρει ως ένα μέσον για να κερδηθεί έδαφος εντός του μουσουλμανικού περιβάλλοντος. Επίσης, αυτή η στρατηγική τραβάει τον δυτικό κόσμο μέσα σε αυτό που επί της ουσίας είναι ένας μουσουλμανικός εμφύλιος, προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι απειλές ασφαλείας που συνιστούν ισλαμιστικοί μαχητικοί φορείς».

Με αυτόν τον τρόπο, καταλήγει η ανάλυση, η αντιπαράθεση στο εσωτερικό του μουσουλμανικού κόσμου δεν οδηγεί στην ήττα των εξτρεμιστών ή τη βελτίωση των σχέσεων μεταξύ των μουσουλμάνων και της Δύσης. «Αλλά εκεί ακριβώς είναι ευάλωτοι οι τζιχαντιστές και εκεί είναι που πρέπει να δοθεί η πραγματική μάχη για την ήττα του τζιχαντισμού. Όσο η ιδεολογία επιβιώνει, θα παράγει νέους μαχητές».

"Paris Attack Underscores a Deeper Malaise is republished with permission of Stratfor."