Πολιτική υστέρηση

13:18 28/3/2017 - Πηγή: Huffington Post Greece

Το εθνικό πρόβλημα της Κύπρου επισκίαζε, και σε έναν μεγάλο βαθμό επισκιάζει ακόμη, την πολιτική ατζέντα της Κύπρου. Εύλογο και κατανοητό. Οι εντάσεις που ακολούθησαν τις αιματηρές συγκρούσεις μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων το '63-'64 και στη συνέχεια η τουρκική εισβολή, ήταν φυσικό να καταστήσουν το Κυπριακό κυρίαρχο ζήτημα. Έτσι το ζήτημα βρίσκεται μόνιμα στο επίκεντρο της δημόσιας ζωής. Μονοπωλεί τον διάλογο και την αντιπαράθεση

πάνω από τέσσερις δεκαετίες.

Καλλιέργησε διαφορετικές συμπεριφορές. Διαδραμάτισε καίριο ρόλο στις στρατηγικές που ακολουθούν τα κόμματα. Και το κυριότερο, διαμόρφωσε δύο ρεύματα σκέψης, δύο στάσεις, τόσο στην ευρύτερη κοινή γνώμη, όσο και σε επίπεδο πολιτικών φορέων. Η μία προτάσσει την επανένωση, συνδέοντάς την και με τις δυνατότητες ανάπτυξης του νησιού. Η άλλη, κρυπτόμενη πίσω από μαξιμαλιστικές διακηρύξεις, συμφιλιώθηκε σταδιακά με τη διαίρεση, υπερασπιζόμενη ιδιοτελή συμφέροντα - προσωπικά, πολιτικά, κομματικά, αλλά και οικονομικά. Αμφότερες εκδηλώθηκαν σε όλες τις επιχειρούμενες προσπάθειες για την εξεύρεση συμφωνίας, προγενέστερες και τωρινές.

Ωστόσο, οι παρενέργειες του εθνικού ζητήματος ήταν και παραμένουν παρούσες στο σύνολο σχεδόν των δυνάμεων του κομματικού συστήματος. Οι στρεβλώσεις που προκλήθηκαν είναι φανερές στον λόγο, στις παρεμβάσεις τους, στην ίδια την υπόστασή τους. Εγκλωβισμένες οι περισσότερες σε μια μονοδιάστατη αντίληψη της πολιτικής εμφανίζουν ατροφία και καθυστέρηση. Η μονοκαλλιέργεια του Κυπριακού, αφενός συντηρεί κλίμα σκιαμαχιών, ψυχώσεων και εμμονών με έντονο εθνικιστικό υπόστρωμα. Αφετέρου αναπαράγει αναχρονιστικές πρακτικές και αντιλήψεις.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι ότι οι δυνάμεις που δεν θέλουν τη λύση καλλιεργούν τον φόβο και την ανασφάλεια, χτυπώντας πατριωτικά -υποτίθεται- ταμπούρλα. Ενώ εκείνες που διακηρύσσουν ότι τάσσονται υπέρ της επανένωσης αδυνατούν να υπερβούν τον παλιό τους εαυτό, μένοντας παγιδευμένες στις πελατειακές πρακτικές, στην κομματοκρατία, σε φορμαλισμούς του παρελθόντος, σε ιδεοληψίες. Στην πραγματικότητα και οι μεν και οι δε εδράζουν την παρουσία τους σε ένα παρωχημένο πολιτικό υπόδειγμα που περισσότερο παραπέμπει σε μια περίκλειστη και καθόλου εξωστρεφή χώρα. Εξ ου και η υπερισχύουσα ατζέντα θεμάτων βρίσκεται σε απόκλιση από τις πραγματικές ανάγκες και απαιτήσεις μιας ευρωπαϊκής και σύγχρονης Κύπρου.

Η οικονομική ανάπτυξη του νησιού ξεπερνά την αγκυλωμένη και μπλοκαρισμένη κομματική τάξη. Οφείλεται πρωτίστως σε έναν δυναμικό ιδιωτικό τομέα, που έχει ισχυρή την κουλτούρα του επιχειρείν και διαθέτει την ικανότητα να αξιοποιεί τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του τόπου, γεωστρατηγικά και αναπτυξιακά. Οφείλεται επίσης και στην ύπαρξη αποτελεσματικής κρατικής διοίκησης. Η υστέρηση που παρουσιάζει το πολιτικό σύστημα της Κύπρου δεν στέκεται τροχοπέδη μόνο στην επίλυση της εθνικής εκκρεμότητας. Αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα και για τον εκσυγχρονισμό της, για την εναρμόνισή της με τις προηγμένες χώρες της Ευρώπης.

-- This feed and its contents are the property of The Huffington Post, and use is subject to our terms. It may be used for personal consumption, but may not be distributed on a website.