Πώς θα φάτε σαν... Βίκινγκ!

16:40 28/2/2017 - Πηγή: Huffington Post Greece

Γιγαντόσωμοι, ξανθοί πολεμιστές από τον παγωμένο βορρά, που ορκίζονταν στο όνομα του Θωρ και του Οντίν και έσπερναν τον όλεθρο, ατρόμητοι θαλασσοπόροι που ταξίδευαν στις αγριεμένες θάλασσες φτάνοντας σε προορισμούς που μόνο οι πιο θαρραλέοι κατάφερναν να πλησιάσουν, τολμηροί έμποροι που ρίσκαραν τη ζωή τους και τα μανία των κυμάτων για να εμπορευτούν πολύτιμα αγαθά σε μακρινές χώρες, ακόμα και επίλεκτοι σωματοφύλακες του Βυζαντινού αυτοκράτορα της Πόλης των Πόλεων, Κωνσταντινούπολης (ο λόγος για τη Φρουρά των Βαράγγων στη Miklagard, τη «Μεγάλη Πόλη», όπως αποκαλούσαν οι ίδιοι τη Βασιλεύουσα): Οι

Βίκινγκς έχουν αφήσει το δικό τους αποτύπωμα στην ιστορία και τον θρύλο.

Αμέτρητα βιβλία, ταινίες, σειρές, κόμικ βιντεοπαιχνίδια κ.α ασχολούνται με αυτούς, ενώ αποτελούν ιδιαίτερα προσφιλές αντικείμενο της metal μουσικής, με μια ειδική υποκατηγορία να εμπνέεται ειδικά από αυτούς (viking metal- με πρωτεργάτες τους θρυλικούς «Bathory»).

Διαβάστε επίσης- Χάραλντ Χαρντράντα: Η συναρπαστική ζωή ενός από τους μεγαλύτερους τυχοδιώκτες του Μεσαίωνα, που υπηρέτησε τον «βασιλιά των Ελλήνων»

Η κουλτούρα των Βίκινγκς, η δεξιοτεχνία τους στη θάλασσα, οι επιδόσεις τους στον πόλεμο κ.α. έχουν αναλυθεί, αναλύονται και θα αναλύονται για πάρα πολλά χρόνια ακόμα. Ωστόσο, η...διατροφή τους είναι ένα θέμα που δεν έχει αναλυθεί τόσο πολύ, και, όπως λένε ερευνητές που έχουν ασχοληθεί, παρουσιάζει πολλές εκπλήξεις!

Όταν σκεφτεί κανείς «Βίκινγκς να τρώνε», προφανώς και το μυαλό πάει στο μυθικό τσιμπούσι της Βαλχάλα, όπου πηγαίνουν οι πολεμιστές που σκοτώθηκαν στη μάχη για να τρώνε και να πίνουν με την ψυχή τους στο πλευρό του Οντίν, περιτριγυρισμένοι από πανέμορφες Βαλκυρίες και γενναίους συντρόφους, πριν πάνε να ξαναπολεμήσουν μέχρι θανάτου, προετοιμαζόμενοι για τη συντέλεια- τελική μάχη (το Ράγκναροκ), για να σηκωθούν ξανά για να πάνε πάλι στο τσιμπούσι κ.ο.κ. Αν αφήσουμε τη Βαλχάλα κατά μέρος,σίγουρα σκέφτεται κανείς ένα μεγάλο ξύλινο τραπέζι με «πελεκυφόρους βάρβαρους» (όπως αποκαλούσαν τους Βαράγγους οι Βυζαντινοί) να τρώνε τεράστιες ποσότητες ψητών (ή όχι) κρεάτων, να πίνουν ακόμα πιο μεγάλες ποσότητες μπύρας και (πού και πού) να πλακώνονται και στο ξύλο (προφανώς για τη χώνεψη). Σίγουρα οτιδήποτε λιγότερο δεν φαντάζει...πρέπον για αληθινούς Βίκινγκς- αλλά η πραγματικότητα μάλλον είναι ότι η διατροφή τους είχε μεγαλύτερη ποικιλία από το κρέας και τη μπύρα.

«Οι Βίκινγκς είχαν μια μεγάλη γκάμα τροφίμων και άγριων βοτανιών που χρησιμοποιούσαν για να φτιάχνουν νόστιμα και θρεπτικά πιάτα» λέει η Νταϊάνα Μπέρτελσεν, που βοήθησε στην έρευνα και ανάπτυξη συνταγών για το Ribe Viking Center στη Δανία, όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του National Geographic. Το συγκεκριμένο κέντρο αποτελεί αναδημιουργία ενός οικισμού των Βίκινγκς, όπου οι επισκέπτες έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν από κοντά την κουλτούρα τους- όπως και τη διατροφή τους.

Αν και δεν διασώζονται αυτούσιες συνταγές τους, η Μπέρτελσεν αναφέρει πως «ξέρουμε με σιγουριά τι σπαρτά και ζώα είχαν πριν από χίλια χρόνια. Ανασκαφές έχουν δείξει τι έτρωγαν και τι εισήγαγαν, για παράδειγμα ροδάκινα και κανέλα».

Βεβαίως, η διατροφή ενός Βίκινγκ σε μεγάλο βαθμό είχε να κάνει με το πού βρισκόταν, επισημαίνει η ιστορικός Έλινορ Ρόσαμουντ Μπάρακλοφ, που ειδικεύεται στον Μεσαίωνα: Στην παγωμένη Σκανδιναβία, όπου οι οικισμοί ήταν κοντά στις ακτές, σημαντική πηγή πρωτεΐνης ήταν οι ρέγγες και ο σολομός, που συχνά παστώνονταν και παίρνονταν μαζί σε μεγάλα ταξίδια. Ακόμη, σημαντικός παράγοντας ήταν ο πλούτος: «Στη Γροιλανδία, οι Βίκινγκς έτρωγαν περισσότερες φώκιες, ειδικότερα στα πιο φτωχά αγροκτήματα, ενώ στα πιο πλούσια έτρωγαν περισσότερους ταράνδους» λέει η Μπάρακλοφ.

Επίσης, σημαντικός ήταν ο ρόλος και των εποχών: Ανάλογα με την εποχή, τα γεύματα μπορεί να περιελάμβαναν μεγάλη ποικιλία από βατόμουρα, γογγύλια, λάχανο και άλλα λαχανικά- περιλαμβανομένων φυκιών- χυλό από κριθάρι και επίπεδο ψωμί από σίκαλη. Τα πιάτα τους γενικά ήταν απλά, αλλά «δεν έχουμε κανέναν λόγο να πιστεύουμε πως το φαγητό ήταν άνοστο και άγευστο» λέει η Μπέρτελσεν. Μάλιστα, αρχαιολογικές έρευνες υποδεικνύουν πως στους Βίκινγκ μάγειρες άρεσαν πολύ τα συστατικά που έδιναν άρωμα, όπως το κρεμμύρι, το σκόρδο, ο κολίανδρος και ο άνηθος.

Επίσης, προφανώς και οι Βίκινγκς ετοίμαζαν ειδικά πιάτα για ειδικές περιπτώσεις: «Λέγεται πως θυσίαζαν αγριογούρουνα κατά τους εορτασμούς του Yule τον χειμώνα, και ορκίζονταν στις τρίχες τους» λέει η Μπάρακλοφ.

Ακόμη, σημαντικό ρόλο έπαιζαν τα γαλακτοκομικά στη διατροφή τους- άλλωστε οι πολεμιστές ήταν ταυτόχρονα αγρότες και κτηνοτρόφοι. Τα βοοειδή και τα πρόβατα παρείχαν κρέας, αλλά επίσης τους προμήθευαν με γάλα, τυρί, βούτυρο και άλλα προϊόντα. Ειδικά στους Βίκινγκς της Ισλανδίας φαίνεται πως άρεσαν πολύ τα γαλακτοκομικά, και στις τροφές τους περιλαμβανόταν το skyr, ένα «γιαουρτοειδές» τυρί που σήμερα προωθείται σε κάποιες περιπτώσεις ως «superfood»- μάλιστα, αναφέρεται και σε κάποιες saga, τονίζει η Μπάρακλοφ, που υπενθυμίζει μία όπου ένας άνδρας κρύβεται από τους εχθρούς του μέσα σε ένα καζάνι με skyr.

Σε κάθε περίπτωση, όπως σημειώνεται στο δημοσίευμα, δεδομένης της σωματικής τους δύναμης και της εκπληκτικά υγιεινής διατροφής τους, δεν θα ήταν έκπληξη αν κάποια στιγμή εμφανιζόταν και γινόταν «μόδα» η...«Viking Diet».

-- This feed and its contents are the property of The Huffington Post, and use is subject to our terms. It may be used for personal consumption, but may not be distributed on a website.