Πώς το μεγαλύτερο πολεμικό πλοίο των Ναζί εξακολουθεί να «στοιχειώνει» ακτές της σημερινής Νορβηγίας

15:14 12/4/2018 - Πηγή: Huffington Post Greece

Πάνω από 70 χρόνια μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, τα «αποτυπώματά» του εξακολουθούν να επηρεάζουν τον σημερινό κόσμο- και ένα αρκετά «χειροπιαστό» παράδειγμά του εντοπίζεται σε δέντρα των νορβηγικών ακτών.

Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του BBC, το μεγαλύτερο πολεμικό πλοίο της ναζιστικής Γερμανίας, το γιγαντιαίο θωρηκτό «Τίρπιτς» άφησε το σημάδι του στις ακτές της Νορβηγίας, όπου πέρασε μεγάλο μέρος του πολέμου, λειτουργώντας ως αποτρεπτικός παράγοντας για μια συμμαχική αποβατική ενέργεια. Για σκοπούς

προστασίας του, το γερμανικό ναυτικό (Kriegsmarine) το έκρυβε σε φιόρδ, καλύπτοντάς το με τεχνητό προπέτασμα ομίχλης, που δημιουργούνταν μέσω χημικών. Ο «καπνός» αυτός, όπως προκύπτει, προκάλεσε μεγάλη ζημιά στα δέντρα των δασών που βρίσκονταν γύρω, όπως δείχνουν οι δακτύλιοί τους.

Η Κλόντια Χαρτλ, του Πανεπιστημίου Γιόχαν Γκούτενμπεργκ στο Μάιντς της Γερμανίας, προέβη στη συγκεκριμένη διαπίστωση κατά τύχη, ενώ μελετούσε πεύκα στην περιοχή, συλλέγοντας πυρήνες για διαμορφώσει εικόνα του κλίματος στην περιοχή κατά το παρελθόν. Όπως διαπίστωσε, υπήρχε αδικαιολόγητη απουσία δακτυλίων, οι οποίοι σχετίζονται με την ετήσια ανάπτυξη, σε δέντρα που ανάγονταν στο 1945. Ένας συνάδελφός της έκανε την υπόθεση πως αυτό μπορούσε να έχει να κάνει κάτι με το Τίρπιτς, που ήταν αγκυροβολημένο το 1944 κοντά, όταν δέχτηκε αεροπορική επίθεση- και έγγραφα αρχείου έδειξαν πως το θωρηκτό είχε απελευθερώσει χλωροσουλφονικό οξύ για να αποκρύψει τη θέση του. «Νομίζουμε πως αυτός ο τεχνητός καπνός έβλαψε τις πευκοβελόνες στα δέντρα» είπε η Χαρτλ στο BBC.

«Αν τα δέντρα δεν έχουν πευκοβελόνες δεν μπορούν να φωτοσυνθέσουν, και αν δεν μπορούν να φωτοσυνθέσουν δεν μπορούν να παράξουν βιομάζα. Στα πεύκα, οι βελόνες συνήθως διαρκούν 3-7 χρόνια, επειδή είναι αειθαλή. Οπότε, αν τα δέντρα χάσουν τις πευκοβελόνες τους, μπορεί να χρειαστεί πολύς καιρός για να επανέλθουν».

Σε ένα δέντρο, δεν φαίνεται ανάπτυξη για εννιά χρόνια μετά το 1945. «Μετά αποκαταστάθηκε, αλλά χρειάστηκε 30 χρόνια για να επιστρέψει σε φυσιολογική ανάπτυξη. Είναι ακόμα εκεί, είναι ζωντανό και είναι ένα πολύ εντυπωσιακό δέντρο» λέει η Χαρτλ- ενώ σε άλλα δέντρα υπάρχουν δακτύλιοι, αλλά είναι εξαιρετικά λεπτοί και εύκολο να μην τους δει κάποιος. Μόνο σε απόσταση τεσσάρων χιλιομέτρων εντοπίζονται δέντρα τα οποία δεν φαίνονται να έχουν επηρεαστεί.