«Προ και μετά Βαγγέλην..»: Αφετηρία μίας άλλης εποχής

19:11 23/3/2015 - Πηγή: Huffington Post Greece

Σίγουρα συμβαίνουν πολλά δράματα εκεί έξω. Κάποια πολύ κοντά και άλλα αρκετά μακριά από τη δική μας καθημερινότητα. Υπάρχουν όμως και κάποια, που αν και δεν μας αφορούν προσωπικά, έχουν τόσο βαθύ συναισθηματικό αποτύπωμα πάνω μας, που είναι αδύνατον να συνεχιστεί η ρουτίνα μας όπως πριν.

Είναι εκείνα τα γεγονότα που ξυπνάνε εθνικές συνειδήσεις, κυρίως λόγω του καθολικού πόνου που προκαλούν, του «παράλογου» που τα χαρακτηρίζει και της έμφυτης αντίδρασης που αυτό γεννά: να αποκατασταθεί επιτακτικά η κοσμική ισορροπία!

Έτσι αυτός ο ελληνικός χειμώνας μπορεί με βεβαιότητα να χαρακτηριστεί,

σε προ και μετά Βαγγέλην εποχή. Αδύνατον να είμαστε οι ίδιοι με πριν, από τότε, που μας κοιτούν βαθιά, κάθε τόσο, τα βουβά πονεμένα μάτια του μαρτυρικού Βαγγέλη.

Ενσάρκωσε στο όμορφο αγιασμένο πια πρόσωπο του, κάθε πονεμένο έφηβο που κυκλοφορεί ανάμεσά μας χωρίς να τον γνωρίζουμε έστειλε ένα σιωπηλό μεν, εκκωφαντικό δε, ξεκάθαρο μήνυμα:

-Σήκω από την καρέκλα σου και κάνε κάτι!!
- Γονιέ, που κρεμάς τα «πρέπει» σαν τσαμπιά πάνω από το κεφάλι του παιδιού σου, βάζοντας το να χοροπηδά ως άλλη αλεπού για να τα φτάσει, αδυνατείς όμως να δεις «ποιό» είναι το παιδί σου πραγματικά κι έτσι εκείνο πολύ συχνά, τα κάνει..κρεμαστάρια
-Δάσκαλε, που περιμένεις επιδόσεις, ενώ δεν κοιτάς καν στα μάτια αυτόν που έχεις απέναντί σου. Μάτια που κουβαλάνε χίλια δυό μηνύματα.
-Αδερφέ, που αφήνουμε τα χρόνια να περνούν και να χάνονται, αντί να λέμε κάθε πρωί το αυτονόητο: Μεγάλε είσαι ο ήρωας μου. Σ'αγαπώ.
- Συνομήλικε «φίλε», που κι εσύ πονάς και ασφυκτιάς παγιδευμένος σ'ένα κοστούμι, που άλλοι μεθοδικά και οργανωμένα σου φορέσανε, κι αντί να το παραδεχτείς, άλλοτε κρύβεσαι, άλλοτε παραμονεύεις και ..κάποτε επιτίθεσαι!

«Οντε ποθάνει ο μερακλής,
στη γη τον παραδώσουν,
στον άλλο κόσμο καρτερούν,
τιμές για να του δώσουν..
Καλό ταξίδι..»
..τα είπε όλα ο μικρός αδερφός.

Μακάρι να παίρναμε στην «προ Βαγγέλην» εποχή κάθε μέρα τον «αδερφό» να τον ρωτήσουμε τι κάνει, εκφράζοντας μαζί με το νοιάξιμό μας και το πόσο τον χρειαζόμαστε. Δεν το κάναμε.

Στην «μετά Βαγγέλην» εποχή, οφείλουμε στη μνήμη του αδικοχαμένου παιδιού «όλων» μας, να «διαδηλώνουμε» ανά πάσα ευκαιρία την αλήθεια μας και την αγάπη μας έμπρακτα. Να μην χανόμαστε στη μετάφραση, αρχικά πνίγοντας τα πηγαία παιδικά μας «θέλω» κι ύστερα αναπαράγοντας τους ανελεύθερους κλώνους μας, παγιδευμένους στη «νόρμα» κι όχι την ουσία.

Πορεία που με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί σε πνευματική και ηθική πτώχευση. Και μάλιστα πτώχευση από κείνες που δεν έχουν δυνατότητα αναχρηματοδότησης ή μακρινών δόσεων αποπληρωμής.