Ρωσικός επεκτατισμός και ψυχροπολεμικές συμπεριφορές στον 21ο αιώνα

13:30 20/6/2022 - Πηγή: Huffington Post Greece

Το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, με την συνθηκολόγηση του εθνικοσοσιαλιστικού χιτλερικού καθεστώτος, βρήκε τον κόσμο διαιρεμένο σε σφαίρες επιρροής, αποτέλεσμα της Συνάντησης της Γιάλτας. Αυτή η διαίρεση αποτυπώθηκε περισσότερο στην ευρωπαϊκή ήπειρο, με τα κομμουνιστικά κόμματα να δημιουργούν μονοκομματικά καθεστώτα,οι κοινωνίες των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης να στερούνται πλουραλισμού, δημοκρατίας, ελευθερίας, πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Με τον Δυτικό κόσμο να δημιουργεί κυρίως μέσα από το Σχέδιο Μάρσαλ την ανοικοδόμηση των ευρωπαϊκών δημοκρατικών κοινωνιών, για την οικονομική

και κοινωνική τους πρόοδο. Η ίδρυση του Συμφώνου του Βορείου Ατλαντικού, του ΝΑΤΟ, έγινε η προμετωπίδα της αμυντικής θωράκισης της Ευρώπης.

Απέναντι στην σοβιετική επεκτατική απειλή, που κατέλαβε δια της βίας τα πρώην κατεχόμενα από τους Γερμανούς Ανατολικοευρωπαϊκά κράτη, αποκόπτοντας τα βίαια από την ιστορική ευρωπαϊκή τους μήτρα, το στρατηγικό αφήγημα του Δυτικού κόσμου, προερχόμενο κυρίως από την εφαρμογή του Δόγματος Τρούμαν, δημιούργησε το περίγραμμα αυτού που περιγράφει την περίοδο 1945-1947 με σαφήνεια, ως πολιτική ανάσχεσης, ο Τζώρτζ Φρόστ Κέναν, ίσως ο κορυφαίος διπλωμάτης και ιστορικός της Αμερικής.  

Έχοντας περάσει πάνω από 100 ημέρες, από την στρατιωτική εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία,τις πολεμικές συγκρούσεις, την καθολική άμυνα που εκδηλώνουν οι Ουκρανοί για την υπεράσπιση της ανεξαρτησίας και της ελευθερίας της πατρίδας τους, οι σημερινές επεκτατικές συμπεριφορές του καθεστώτος Πούτιν, όπως εκδηλώνονται ακόμα και με τις απειλές εναντίον της Σουηδίας και της Φινλανδίας, είναι ενδεικτικές των προθέσεων της σημερινής Ρωσίας να μην επιδιώκει να αποτελέσει έναν παράγοντα συμβολής για την ασφάλεια, την συνεργασία και την ειρήνη στην Ευρώπη. 

Η Ρωσική εισβολή, οι ενδείξεις των απειλών που προέρχονται από το καθεστώς του Κρεμλίνου, έχουν θέσει σε ανατροπή, όλες τις μεταπολεμικές σταθερές στην Ευρώπη, επιδιώκοντας σήμερα την διατήρηση ενός συστήματος εξουσίας που στο εσωτερικό της χώρας δεν αποδέχεται την δημοκρατική λειτουργία, οι όποιες αντιπολιτευόμενες δυνάμεις τίθενται υπό περιορισμό, στις εξωτερικές σχέσεις δημιουργεί μια νέα ψυχροπολεμική ατμόσφαιρα, δημιουργώντας την επανεμφάνιση εμμονών που είχαν οδυνηρές συνέπειες την περίοδο 1945-1989.

Τρεις δεκαετίες μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, την κατάρρευση του μονοκομματικού στοιχείου των ανελεύθερων, σοσιαλιστικών καθεστώτων, το τέλος της ψυχροπολεμικής περιόδου, των ανταγωνισμών, του πυρηνικού συμπεριλαμβανομένου, οι διεθνείς σχέσεις έχουν ανάγκη από ένα νέο προσδιορισμό, μακριά από την εκδήλωση απειλητικών συμπεριφορών, που όπως στην περίπτωση της Ουκρανίας, μέσω επιθετικών στρατηγικών, καταστρέφουν την κρατική υποδομή και λειτουργία μιας χώρας, οδηγούν σε απώλειες χιλιάδων ανθρώπινων ζωών, σε προσφυγικό εκτοπισμό εκατομμυρίων άλλων. 

Οι σημερινές παγκόσμιες οικονομικές και κοινωνικές αναγκαιότητες, δεν εξυπηρετούνται από την επιστροφή στην ψυχροπολεμική αντιπαλότητα, από την πρόκληση βίαιων επεμβάσεων, από την απειλητική ρητορική, στοιχεία που επιδιώκουν την αντιπαλότητα με την επικράτηση της δυτικής πολιτικής σκέψης, το δημοκρατικό πλαίσιο.         

Στο νέο πεδίο της γεωπολιτικής και των διεθνών σχέσεων, διατηρούν την επικαιρότητα τους οι στρατηγικές σκέψεις του Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι, π. Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας επί Προεδρίας Κάρτερ, με την διασφάλιση της ειρήνης να απαιτεί ένα γεωπολιτικό όραμα μεγαλύτερης εμβέλειας, για την υλοποίηση ενός πιο φιλόδοξου στόχου, την ανάδυση μιας πραγματικά μετα-ιμπεριαλιστικής Ρωσίας, που θα μπορούσε να πάρει την θέση που της αρμόζει στο κονσέρτο των κορυφαίων δημοκρατικών εθνών του κόσμου.

Όμως αυτή η Ρωσία, των επεμβάσεων στην Ουκρανία, στην Τσετσενία και στην Γεωργία, φορέας μιας απολυταρχικής εξουσίας, που οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης στερούνται κάθε στοιχειώδους δημοκρατικού δικαιώματος τους, δεν μπορεί να οριοθετηθεί εντός των δυτικών δημοκρατιών, δεν έχει προθέσεις που μπορούν να την καταστήσουν συμμέτοχη των διεθνών εξελίξεων, απέχει από το γίνει μια χώρα ευρωπαϊκή, με ορθολογική κατεύθυνση, με σεβασμό στο διεθνές δίκαιο, στις αξίες της ελευθερίας. 

ΠΡΙΝ ΦΥΓΕΤΕΚουίζ διεθνούς πολιτικής και κρατικής συμπεριφοράςΟ στασιμοπληθωρισμός είναι η επόμενη κρίση προς το 2024