Σάρα Γουέιν Κάλις: Εχουμε ανάγκη περισσότερο από ποτέ, σειρές που αφορούν σε μια κοινότητα

20:50 29/6/2020 - Πηγή: Huffington Post Greece

«Αγκαλιάζουμε δυνατά τους ανθρώπους που αγαπάμε και τους κρατάμε μαζί μας για μια ζωή. Αποφασίζουμε ποια είναι η οικογένειά μας και αγαπάμε τα μέλη της σαν η ζωή μας να βασίζεται σε αυτή». Η παραπάνω ατάκα ακουγόταν στο τρέιλερ της νέας δραματικής σειράς του αμερικανικού τηλεοπτικού δικτύου NBC, “Council of Dads”, το οποίο κυκλοφόρησε στο τέλος Ιανουαρίου του 2020.

Η οικογένεια αποκτά νέο νόημα σε αυτή την αληθινή και συγκινητική σειρά, εμπνευσμένη εν μέρει από το ομώνυμο μπεστ σέλερ του Μπρους Φάιλερ. «Ηθελα να συμμετάσχω σε μια ιστορία

που ήταν περισσότερο προσανατολισμένη προς την ψυχική επανάκαμψη», λέει στη HuffPost η Σάρα Γουέιν Κάλις, η οποία πρωταγωνιστεί στη σειρά στο ρόλο της Ρόμπιν Πέρι.

Η ζωή του Σκοτ Πέρι (Τομ Εβερετ Σκοτ) και της Ρόμπιν (Σάρα Γουέιν Κάλις), γονέων πέντε παιδιών, αλλάζει ριζικά όταν ο πρώτος μαθαίνει ότι πάσχει από καρκίνο. Τότε, φοβισμένος από την είδηση, ζητά από τους πιο έμπιστους φίλους του να αναλάβουν το ρόλο των αναπληρωματικών μπαμπάδων που θα βοηθήσουν και θα υποστηρίξουν την οικογένειά του, στην περίπτωση που δεν θα βρίσκεται εν ζωή για να τη φροντίζει ο ίδιος. Αποκαλεί την ομάδα των φίλων του που αποτελείται από τους Αντονι (Κλάιβ Στάντεν), Λάρι (Μαικλ Ο’ Νιλ) και Ολιβερ (Τζ. Ογκουστ Ρίτσαρντς), «Συμβούλιο Πατέρων» (“Council of Dads”). Σύντομα διαπιστώνουν ότι υπάρχουν περισσότερες προκλήσεις από αυτές που έχουν βιώσει ο καθένας ξεχωριστά. Η Ρόμπιν βιώνει μεγάλη θλίψη και ψυχολογικές διακυμάνσεις με την τροπή που παίρνει η ζωή της, όμως βρίσκεται κοντά στα παιδιά της και με τη βοήθεια του «Συμβουλίου», προσπαθεί για την ψυχική επανάκαμψη όχι μόνο της ίδιας, αλλά και ολόκληρης της οικογένειας. Η σειρά «φωτίζει» θεματικές όπως η απώλεια, η διαφορετικότητα και η δύναμη και στήριξη μιας μικρής κοινότητας σε δύσκολες στιγμές.

Το “Council of Dads” σε παραγωγή των Τόνι Φέλαν και Τζόαν Ρέιτερ, έκανε πρεμιέρα στην Αμερική στις 24 Μαρτίου, μετά το φινάλε της δημοφιλούς σειράς του ίδιου δικτύου, “This Is Us”. Όμως, παρόλο που το NBC στοιχημάτιζε σε επιτυχία του νέου οικογενειακού δράματος, κάτι ανάμεσα στο “This Is Us” και το “Parenthood” ως προς το ύφος, πριν από λίγες ημέρες ανακοινώθηκε ότι η σειρά δεν θα συνεχιστεί για δεύτερη σεζόν. Το δέκατο και τελευταίο επεισόδιο θα προβληθεί στις 2 Ιουλίου στις ΗΠΑ.

Μετά τις συμμετοχές της σε σειρές όπως οι “Colony”, “The Walking Dead”, “Prison Break”, ταινίες όπως οι “Pay the Ghost”, “Black November”, “Into the Storm” και το ντεμπούτο της ως παραγωγός στην τηλεόραση, η Γουέιν Κάλις ανέλαβε το ρόλο της Ρόμπιν κυρίως επειδή δεν έμοιαζε με άλλους που είχε υποδυθεί στο παρελθόν και επιθυμούσε να πει μια διαφορετική ιστορία.

Λίγο πριν το φινάλε, η ηθοποιός μιλά για το “Council of Dads”, τη σημασία των σειρών που εστιάζουν στις σχέσεις της οικογένειας και τη διαμόρφωση των τηλεοπτικών και κινηματογραφικών παραγωγών μετά την πανδημία.

Η Ρόμπιν είναι ένας τόσο διαφορετικός ρόλος από τους άλλους που έχετε ερμηνεύσει, ειδικά στην τηλεόραση. Τι σας προσέλκυσε στον χαρακτήρα, όταν διαβάσατε το σενάριο για πρώτη φορά;

Αυτό ακριβώς, το ότι η Ρόμπιν ήταν τόσο διαφορετικός χαρακτήρας από άλλους που έχω ερμηνεύσει. Για διάφορους λόγους. Πρώτον, νομίζω είναι σημαντικό ως καλλιτέχνης να εξασφαλίζεις ότι ωθείς συνέχεια τον εαυτό σου προς νέες κατευθύνσεις και να αλλάζεις τη θεματολογία. Αυτό ένιωσα και μετά το “Prison Break”, το “Walking Dead” και το “Colony”, σειρές που ήταν ιδιαίτερα σημαντικές για μένα, αλλά είχαν έντονη δράση που βασίζονταν σε μεγάλο βαθμό στη βία. Και ήθελα να συμμετάσχω σε μια ιστορία που ήταν περισσότερο προσανατολισμένη προς την ψυχική επανάκαμψη. Δεν ήθελα πλέον να εμπλέκομαι σε “ανάλαφρες” ιστορίες, γιατί νομίζω ότι αυτό χρειαζόμαστε ως κουλτούρα. Νομίζω ότι είναι καιρός να εξισορροπήσουμε τις αναζητήσεις μας με γνώμονα τη σύνδεση και την συμπόνοια.

Το “Council of Dads” πραγματεύεται τους ισχυρούς δεσμούς μέσα σε μια κοινότητα, την υποστήριξη των ανθρώπων γύρω μας σε δύσκολες στιγμές, αλλά αντιμετωπίζει επίσης θέματα όπως το πένθος, η αγάπη, η διαφορετικότητα και η ενσωμάτωση στην οικογένεια. Κατά τη γνώμη σας, πώς σχετίζεται η σειρά με ζητήματα που αντιμετωπίζουν οι πραγματικές οικογένειες και την ψυχολογία τους κατά την πανδημία;

Νομίζω ότι ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία, γιατί γυρίσαμε τα επεισόδια πριν την πανδημία και προβλήθηκαν κατά τη διάρκεια. Πιστεύω ότι τώρα έχουμε ανάγκη περισσότερο από ποτέ, σειρές που αφορούν στην κοινότητα. Εν μέρει επειδή βρισκόμαστε σε απομόνωση, αλλά και επειδή αυτή η απομόνωση, για πολλούς από εμάς, γίνεται σε ένα πολύ περιορισμένο χώρο (γέλια). Δεν ήταν εύκολο. Ένα από τα στοιχεία που μου αρέσουν στο “Council of Dads” είναι ότι αναγνωρίζει πως η οικογένεια δεν καθορίζεται μόνο με βάση την εξ αίματος συγγένεια. Η οικογένεια δεν είναι αποκλειστικά μια βιολογική έννοια, αλλά συχνά αφορά εξίσου και στους ανθρώπους που συναντάμε στη ζωή και τους επιλέγουμε. Επιλέγουμε να είμαστε κοντά τους για ό,τι συμβαίνει. Όταν βιώνουμε αδυναμία και φόβο, επιλέγουμε να αισθανόμαστε ευάλωτοι καθώς βρισκόμαστε γύρω τους.

Αυτό πιστεύω ισχύει ιδιαίτερα για την κοινότητα των ομοφυλόφιλων. Πολλοί ομοφυλόφιλοι άνδρες και γυναίκες καθώς και τρανσέξουαλ, απορρίπτονται από τις οικογένειές τους όταν ανακοινώνουν τη σεξουαλικότητά τους και στη συνέχεια πρέπει να σχηματίσουν μια οικογένεια από άτομα με τα οποία δεν σχετίζονται βιολογικά. Και αυτό ισχύει για όλους. Δεν συνδέομαι βιολογικά με τον σύζυγό μου, αλλά δημιουργήσαμε μια οικογένεια και αυτό είναι κάτι πολύ φυσικό. Νομίζω λοιπόν ότι είναι μια ιστορία για τον κόσμο όπως πραγματικά είναι και αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία για μένα. Πρέπει να κοιτάξουμε μια οικογένεια διαφορετικών φυλών, διαφορετικών φύλων και διαφορετικού σεξουαλικού προσανατολισμού και να πούμε στον εαυτό μας «πίσω στην πραγματικότητα».

Υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο επεισόδιο ή σκηνή που σας επηρέασε ιδιαίτερα και πιθανώς σας άλλαξε ως ηθοποιό;

Νομίζω ότι κατά κάποιο τρόπο, όλη η σειρά με άλλαξε ως ηθοποιό γιατί δεν έχει τίποτα να κρύψει. Δεν αφορά σε κάποια ιδέα, δεν υπάρχουν ζόμπι και εξωγήινοι ή άλλα πλάσματα. Οι πρωταγωνιστές είναι απλοί, αληθινοί άνθρωποι. Σίγουρα το τέταρτο επεισόδιο ήταν σαν μια ρομαντική κομεντί αν το δούμε από την πλευρά της Ρόμπιν. Όλα σχετίζονται με την επιθυμία όπως για το φιλί σε ένα αγόρι. Στην πολύ μικρή και «απειλούμενη» καριέρα μου (γέλια), δεν είχα πολλές πιθανότητες να συμμετάσχω σε τέτοιου είδους πιο ανάλαφρα και γοητευτικά θέματα. Ειδικά με τον Τζέι Ογκουστ Ρίτσαρντς (υποδύεται τον Ολιβερ στη σειρά, τον καλύτερο φίλο της Ρόμπιν) είμαστε πολύ στενοί συνεργάτες, φίλοι και διασκεδάζουμε πολύ. Για να είμαι ειλικρινής, όταν άρχισα να εργάζομαι στη σειρά ήμουν ανήσυχη γιατί δεν είχα κάνει ποτέ πριν μια τέτοια δουλειά στην κάμερα. Έτσι, δεν ήμουν σίγουρη ότι θα μπορούσα να τα καταφέρω, όμως ο σκηνοθέτης ήταν απλά υπέροχος.

Οπότε ναι, πιστεύω ότι με άλλαξε. Από την άλλη πλευρά, στο έκτο επεισόδιο, όταν η Σαρλότ (Θάλια Τραν) βρίσκεται στο νοσοκομείο, δεν ήθελα να έχω καμία σχέση με αυτή την πλοκή (γέλια). Ο πόνος της απώλειας του συζύγου είναι ένα πράγμα, ο πόνος από την απώλεια ενός παιδιού είναι κάτι διαφορετικό. Ο σκηνοθέτης μας, Γκίρι Μακλάουντ, ήταν πραγματικά υπέροχος και ευγενικός στον τρόπο που μας καθοδηγούσε. Μας έλεγε απλά: «Λυπάμαι, αλλά πρέπει να κάνεις αυτό σήμερα. Aυτή είναι η δουλειά σου για σήμερα. Να πεις αυτή την ειλικρινή ιστορία, το χρωστάς σε κάθε γονιό που έχει βρεθεί στο νοσοκομείο δίπλα στο παιδί του, να το κάνεις σωστά». Δεν ήθελα να το κάνω (γέλια).

Πιστεύετε ότι ίσως ήρθε η ώρα για παραγωγή περισσότερων σειρών ή ταινιών με επίκεντρο τις οικογένειες, σε αντίθεση με τον πολύ μεγάλο αριθμό σειρών που εστιάζουν στο έγκλημα, ιατρικές σειρές ή ιστορίες φαντασίας; Πώς θα μπορούσε να το υποστηρίξει κανείς αυτό;

Ξέρετε, έχει πολύ ενδιαφέρον. Μεγάλωσα σε μια εποχή που οι τηλεοπτικές σειρές που όλοι παρακολουθούσαν, διαδραματίζονταν γύρω από την οικογένεια και τους δεσμούς της. Οι ιστορίες είχαν επίκεντρο τη σημασία να προσπαθεί κανείς να αναθρέψει παιδιά στον σύγχρονο κόσμο, τη διατήρηση ενός γάμου, το πώς συμπεριφέρεται ένας γονέας εκείνη την ημέρα (γέλια) Αυτές ήταν οι ερωτήσεις που παρουσίαζε η τηλεόραση και μου λείπουν αυτού του είδους οι σειρές. Υπάρχει μια θέση στη φαντασία μας για όλα τα είδη ιστοριών και πιστεύω ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό να λέμε ιστορίες για την αποκάλυψη ή το τέλος του κόσμου, για πράγματα που κατά κάποιο τρόπο μας προειδοποιούν για τη δική μας κουλτούρα ή την ανθρώπινη συμπεριφορά, την οποία πρέπει να προσέχουμε.

Πιστεύω επίσης ότι υπάρχει κάτι που πρέπει να ειπωθεί σχετικά με όλες τις αστυνομικές σειρές που μπορεί μερικές φορές να λένε ψέματα. Και μπορούν να ψεύδονται ότι όλοι οι αστυνομικοί είναι καλοί και σώζουν ανθρώπους και να μην παρουσιάζουν το γεγονός ότι υπάρχουν κοινότητες που αστυνομεύονται με απαράδεκτο επίπεδο βίας. Νομίζω ότι η κουλτούρα μας θα συνεχίσει να παράγει αστυνομικές σειρές, είμαι σίγουρη για αυτό, όμως πιστεύω ότι πρέπει να υπερασπίζουν άμεσα και με θάρρος την πρακτική της αστυνόμευσης και όχι απλά να δημιουργούν μια φαντασία που καλύπτει την επώδυνη πραγματικότητα της δολοφονίας ανθρώπων.

Είναι μια χρονική στιγμή που οι άνθρωποι νιώθουν πόνο και το περιεχόμενο των ιστοριών που παρουσιάζεται, μπορεί να βοηθήσει στην ψυχική επανάκαμψη

Πώς θα διαμορφωθούν τα τηλεοπτικά και κινηματογραφικά γυρίσματα, μετά την πανδημία; Και ποιος θα είναι ο αντίκτυπος στο έργο των ηθοποιών και συντελεστών;

Δεν είμαι σίγουρη. Σε πρακτικό επίπεδο, νομίζω ότι πιθανότατα θα προσπαθήσουμε να κάνουμε περισσότερα γυρίσματα επί σκηνής, σε ένα ελεγχόμενο περιβάλλον που θα αποστειρώνεται κάθε βράδυ. Νομίζω ότι οι σκηνές με συνωστισμό πρόκειται να αλλάξουν, οι ηθοποιοί - ιδιαίτερα σε εξωτερικό χώρο γυρισμάτων - θα γίνονται όλο και περισσότερο σαν οικογένεια ο ενός για τον άλλον, είτε μας αρέσει ή όχι, επειδή ο χώρος αυτός θα πρέπει να είναι περιορισμένος για την ομάδα παραγωγής. Βέβαια πρόκειται για πολλά άτομα, ακόμα και μια μικρή ομάδα παραγωγής αποτελείται από τουλάχιστον 40 ανθρώπους. Πιστεύω ότι οι μέρες που μπορούσαμε να βγούμε για δείπνο, να ταξιδέψουμε στη Νέα Υόρκη για ένα Σαββατοκύριακο και να πάμε στον κινηματογράφο, θα χαθούν για λίγο. Θα πρέπει να αφιερωθούμε στο να υπηρετήσουμε μια ιστορία, την δημόσια υγεία και να διασκεδάζουμε λιγότερο. Ίσως να μην είναι εύκολο, όμως μπορούμε να το καταφέρουμε.

Όπως οι εργαζόμενοι στην πρώτη γραμμή μπορούν να ξυπνούν κάθε μέρα, πηγαίνουν για δουλειά, εργάζονται στη δημόσια υγεία και , έτσι και οι άνθρωποι της βιομηχανίας της ψυχαγωγίας πρέπει να βρουν τον τρόπο να κάνουν το ίδιο. Μπορεί να μην είναι πάντα εύκολο, αλλά τι σημαίνει αυτό; Νομίζω ότι είναι σημαντικό να επιστρέψουμε στη δουλειά γιατί είναι μια στιγμή που οι άνθρωποι βιώνουν πόνο και το περιεχόμενο των ιστοριών μπορεί να βοηθήσει στην ψυχική επανάκαμψη. Και νομίζω ότι πρέπει να λέμε αυτές τις ιστορίες αυτή τη χρονική περίοδο. Ιστορίες ανθρώπων που αγαπούν ο ένας τον άλλον σαν να είναι ένα ολυμπιακό άθλημα. Όποτε μου ζητούν να επιστρέψω στη δουλειά, θα πηγαίνω.

Η σειρά Council of Dads είναι διαθέσιμη μέσα από τον δωρεάν, on demand κατάλογο της Cosmote TV, στον οποίο βρίσκονται πάνω από 200 σειρές και 120 κύκλοι επεισοδίων.

ΠΡΙΝ ΦΥΓΕΤΕ... Μπρους Γκρίνγουντ: Οι ιατρικές σειρές βασίζονται και στον φόβο μας ότι είμαστε ευάλωτοι Η απεικόνιση της γυναίκας δημοσιογράφου στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο Η Μάργκοτ Ρόμπι πρωταγωνίστρια στη νέα -θηλυκή- εκδοχή των «Πειρατών της Καραϊβικής»