Στο μυαλό ενός (απεγνωσμένου) Πρωθυπουργού

13:12 15/12/2016 - Πηγή: Huffington Post Greece

Έχετε ποτέ φανταστεί τον εαυτό σας ως Πρωθυπουργό κάποιας χώρας; Έχετε προσπαθήσει να σκεφτείτε σαν επικεφαλής του κράτους και να λάβετε αποφάσεις ζυγίζοντας τις πολιτικές, οικονομικές και επικοινωνιακές επιπτώσεις; Έχετε ποτέ προσπαθήσει να ισορροπήσετε μεταξύ κομματικών σκοπιμοτήτων, ιδεοληψιών, εξωτερικών πιέσεων και κοινής λογικής; Τι θα κάνατε αν η τύχη μιας χώρας ήταν στα χέρια σας;

Ας υποθέσουμε το εξής σενάριο. Είσαι ο Πρωθυπουργός μιας ουσιαστικά χρεοκοπημένης χώρας, γνωρίζεις ότι αυτή η χώρα έχει απεγνωσμένα ανάγκη να κλείσει άμεσα τη δεύτερη αξιολόγηση για να εισρεύσουν μερικά

δισ. ευρώ στην καταρρέουσα οικονομία της, να πάρουν μια μικρή ανάσα οι επιχειρήσεις της και να αρχίσουν να εφαρμόζονται τα έστω φτωχά βραχυπρόθεσμα μέτρα ρύθμισης τους χρέους της.

Γνωρίζεις επίσης ότι τον Γενάρη ο Πλανητάρχης αλλάζει κι αυτός που έρχεται είναι τελείως απρόβλεπτος κι έχει διακηρύξει ότι δεν πολύ-θέλει να ασχοληθεί με τα ευρωπαϊκά θέματα (σε αντίθεση με τον προηγούμενο που σε έσωζε πάντα την τελευταία στιγμή), ότι από Μάρτιο ξεκινά ένα μπαράζ εκλογικών αναμετρήσεων σε σημαντικές χώρες της Ευρώπης, όπως Γερμανία, Γαλλία, Ολλανδία, Ιταλία, που θα μονοπωλήσει το ενδιαφέρον των ισχυρών και το πιθανότερο θα οδηγήσει σε νέες κυβερνήσεις που δεν θα είναι ευνοϊκές προς εσένα και τη χώρα σου.

Καταλαβαίνεις ότι η δεύτερη αξιολόγηση πρέπει οπωσδήποτε να έχει κλείσει πριν το νέο έτος για το καλό όλων και το διακηρύττεις δημοσίως εδώ και μήνες, ενώ έχεις πρόσφατα αλλάξει όλη την κυβέρνηση σου τοποθετώντας νέα άτομα που θα μπορούσαν να τρέξουν πιο γρήγορα τη διαπραγμάτευση, με την εντολή να την κλείσουν άμεσα. Ποντάρεις το λίγο εναπομένον πολιτικό σου κεφάλαιο στην γρήγορη ολοκλήρωση της αξιολόγησης και στην όποια μικρή ρύθμιση του χρέους, την οποία για να πάρεις, αποδέχεσαι επισήμως ως στόχο της χώρας σου την ύπαρξη μεγάλων πρωτογενών πλεονασμάτων μετά το 2018 για περίοδο από 3 έως 10 χρόνια (ξέροντας ότι μάλλον η συμφωνία θα κλείσει στη μέση, δηλαδή στα 5 χρόνια).

Και ενώ όλοι (εντός και εκτός της χώρας) θεωρούν ότι κλείνει άμεσα η δεύτερη αξιολόγηση, εσύ αποφασίζεις ξαφνικά και απροειδοποίητα να μοιράσεις αυτοβούλως εκατοντάδες εκατομμύρια από ένα θεωρητικό πρωτογενές πλεόνασμα που λες ότι έχεις, που δεν έχει επισήμως επιβεβαιωθεί από την Eurostat (το Μάρτιο θα επιβεβαιωθεί) και χωρίς να διαβουλευτείς με τους δανειστές σου (όπως έχεις αποδεχτεί να κάνεις με το τρίτο μνημόνιο που υπέγραψες), κάποιους από τους οποίους αποκαλείς δημοσίως ανόητους και ψεύτες (με τους οποίους κατά σύμπτωση διεξάγεις κρίσιμες διαπραγματεύσεις την ίδια περίοδο)

Ταυτόχρονα ξεκινάς περιοδεία ανά τη χώρα εξαγγέλλοντας νέες παροχές όπου πηγαίνεις, παρέα με τον κυβερνητικό σου εταίρο, τον οποίο εκθειάζεις εμφατικά μπροστά στο ακροατήριο σου (κι ας έχεις παλιότερα παραδεχτεί δημοσίως ότι ιδεολογικά σας χωρίζει άβυσσος).

Η κίνησή σου να αρχίσεις να μοιράζεις μονομερώς λεφτά δεν γίνεται δεκτή θετικά από τους δανειστές σου, οι οποίοι θεωρούν ότι τους αγνόησες, αθέτησες τις συμφωνίες σου και μοιράζεις χρήματα που στην ουσία δε διαθέτεις. Γι' αυτό παγώνουν την αξιολόγηση και την ρύθμιση του χρέους σου και μεταφέρουν τις κρίσιμες αποφάσεις γι' αργότερα, κάτι που γνωρίζεις ότι θα είναι πολύ βλαπτικό για τη χώρα σου.

Εσύ τότε αμέσως σπεύδεις στην πιο ισχυρή από τους δανειστές σου ζητώντας της να σε υποστηρίξει πολιτικά και να αποσύρει από τη συμφωνία τον πιο ενοχλητικό από τους δανειστές σου, ενώ ταυτόχρονα γνωρίζεις ότι η Βουλή της ενέκρινε τον δανεισμό σου με απαρέγκλιτο όρο την ύπαρξη στη συμφωνία αυτού του ενοχλητικού δανειστή ως εγγυητή τήρησης των συμφωνηθέντων και ότι ο ισχυρότερος υπουργός της (που τυγχάνει να είναι και ο δημοφιλέστερος πολιτικός μεταξύ των πολιτών της χώρας του) δε θα αποδεχόταν ποτέ κάτι τέτοιο. Και περιμένεις αυτή να αλλάξει την εδώ και χρόνια σταθερή πολιτική της, να αγνοήσει τον σημαντικότερο υπουργό της, την κοινή γνώμη της χώρας της, μεγάλο μέρος των βουλευτών της, τους πολιτικούς αντιπάλους της που την κατακρίνουν για τη στήριξη στη χώρα σου, κι όλα αυτά να συμβούν σε χρονιά ομοσπονδιακών εκλογών, όπου κινδυνεύει να ηττηθεί από δυνάμεις που δε σε συμπαθούν, που δυναμώνουν συνεχώς και της κάνουν ακόμα πιο δύσκολο το να σε υποστηρίξει ξεκάθαρα.

Φυσικά όμως θα θυμάσαι ότι το 2010 με την Ευρωζώνη να κλυδωνίζεται, ανίσχυρη μπροστά στην κρίση χρέους που ξεκινούσε και χωρίς καν να διαθέτει τότε θεσμοθετημένους και ισχυρούς θεσμούς αντιμετώπισης τέτοιων καταστάσεων, προτίμησε να αφήσει ακάλυπτη τη χώρα σου για μήνες (κι ας κινδύνευε εκείνη την περίοδο ολόκληρο το οικοδόμημα της Ευρωζώνης) επειδή έτυχε να έχει τους μήνες εκείνους εκλογές σε κάποια μικρά κρατίδια της χώρας της (των οποίων το όνομα οι περισσότεροι μάλλον αγνοούμε). Λογικά όλα αυτά θα σε προφυλάσσουν από το να έχεις άλλη μια αυταπάτη (αν και το συνηθίζεις) ότι το πρόβλημα σου θα λυθεί με μια μαγική ανέλπιστη κίνησή της υπέρ σου, μάλλον γνωρίζεις ήδη το αποτέλεσμα της επίσκεψης σου σε αυτήν.

Αν ήσουν λοιπόν ο ήρωας του σεναρίου μας, γιατί θα τα έκανες όλα αυτά; Τι θα σε έκανε ξαφνικά να αλλάξεις τη στρατηγική σου; Για ποιο ακριβώς ενδεχόμενο θα προετοιμαζόσουν; Σε τι ακριβώς θα ήλπιζες; Θα ήταν απλά μια ανιδιοτελής κίνηση σου για την υπεράσπιση των φτωχών συνταξιούχων; Μια ακόμα από τις αυταπάτες σου; Μια επιπλέον λανθασμένη εκτίμηση σου; Μια απεγνωσμένη ζαριά με την ελπίδα να σώσεις τη χαμένη παρτίδα ή να της δώσεις έστω μια μικρή παράταση ζωής; Μια κίνηση ηρωικής εξόδου από το χάος που δημιούργησες; Μήπως είναι η πρώτη πράξη για εκλογές πόλωσης ή νέο δημοψήφισμα που θα αναγκαζόσουν να προκαλέσεις, παγιδεύοντας στη Βουλή τους πολιτικούς σου αντιπάλους ώστε να εκτεθούν στα μάτια των συνταξιούχων;

Όλα τα ενδεχόμενα είναι πιθανά, ίσως κι εσύ να μην είχες ακόμα αποφασίσει τον ακριβή σκοπό σου. Σε κάθε περίπτωση όμως θα έπρεπε να μην ξεχνάς ότι αυτά τα παιχνίδια είναι επικίνδυνα για μια τόσο αδύναμη χώρα σαν τη δικιά σου και η θεωρία παιγνίων δεν είναι (βάσει του παρελθόντος σου) και το μεγαλύτερο από τα ταλέντα σου. Την ίδια ώρα που ο ισχυρός γείτονας σου έχει αποθρασυνθεί τελείως, αμφισβητώντας ανοιχτά το status quo δεκαετιών, έχοντας ανοίξει κρίσιμα θέματα και διαπραγματεύσεις εθνικής σημασίας, ψάχνοντας μια ευκαιρία να αποδείξει πόσο ισχυρός είναι και προκαλώντας σε να κάνεις το λάθος. Κι όλα αυτά σε μια περίοδο όπου ο παγκόσμιος αστυφύλακας βρίσκεται σε λήθαργο και μάλλον δε θα τρέξει να σας χωρίσει γρήγορα, όπως συνήθιζε να κάνει στο παρελθόν.

Αν ήσουν ο πρωταγωνιστής του σεναρίου μας μάλλον αυτόν τον καιρό θα ένιωθες πολύ πιεσμένος και κακόκεφος. Θα ένιωθες ότι τίποτα δεν πήγε όπως θα ήθελες κι ότι βιάστηκες να ξοδέψεις την παλιότερη δημοφιλία σου. Θα έβλεπες το ταξίδι να πλησιάζει προς το τέλος του, κι ας έχεις μια κρυφή ελπίδα στο πίσω μέρος του μυαλού σου. Θα αναζητούσες τρόπο να περιορίσεις τις απώλειες και να κερδίσεις λίγο ζωτικό χρόνο. Θα κοιμόσουν λίγο τα βράδια και ίσως είχες βγάλει και έρπη στα χείλη.

Υ.Γ. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα, γεγονότα ή καταστάσεις είναι εντελώς τυχαία...

-- This feed and its contents are the property of The Huffington Post, and use is subject to our terms. It may be used for personal consumption, but may not be distributed on a website.